Ζητείται λύση αξιοπρέπειας για τους δανειολήπτες

Τερματισμός και κυρώσεις για τις τοκογλυφικές πρακτικές των τραπεζών, επαναδιαπραγματεύσεις των δανειακών συμβάσεων με βάση τα πραγματικά έσοδα του δανειολήπτη και όχι αυτά που σκαρφίζονται οι τράπεζες και μείωση ή διαγραφή των υφιστάμενων δανείων με πλήρη προστασία της περιουσίας των δανειοληπτών είναι η λύση που οι δανειολήπτες περιμένουμε μετά από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

 

Οι δανειολήπτες χορτάσαμε από λόγια του αέρα από κόμματα που με στόχο την εξουσία εξυπηρέτησαν κατ’ αποκλειστικότητα τα συμφέροντα των τραπεζών και όχι των πολιτών. Χορτάσαμε από ανθρώπους που αναμασούσαν κλισέ φράσεις τύπου «βασίσου πάνω μου» και κατόπιν το μόνο που δεν έκαναν ήταν να πάνε οι ίδιοι στον δανειολήπτη για να ζητήσουν τα κλειδιά του σπιτιού του για λογαριασμό της τράπεζας.

 

Η αποτροπή της χρεοκοπίας των τραπεζών έγινε με τη χρεοκοπία του λαού. Ενας στους τρεις Ελληνες είναι άνεργος, ένας στους δύο είναι πάμπτωχος, το χρέος εκτινάχθιηκε, η υγεία και η παιδεία επέστρεψαν σε επίπεδα Βαυαροκρατίας και στην αλυσίδα ο πλουσιότερος «ρίχνει την κρίση του» στον φτωχότερο για να μη χάσει τα κεκτημένα του.

 

Οι τραπεζίτες και γενικά οι προπαγανδιστές της παρασιτιικής ελίτ επιχείρησαν να καλλιεργήσουν στους δανειολήπτες ότι εκείνοι ευθύνονται για τα δάνεια που έλαβαν «Ζούσαμε με δανεικά» επαναλάμβαναν διαρκώς.

Στην πραγματικότητα, οι τράπεζες ουσιαστικά παγίδευαν όσους θέλησαν να λάβουν δάνεια με τους τοκογλυφικούς όρους δανειακής σύμβασης.

Παλαιότερα το καθεστώς του τραπεζικού δανεισμού είχε πολλούς περιορισμούς, με υψηλά επιτόκια που άγγιζαν το 20% και γι’ αυτό στα δάνεια μπορούσαν να φτάσουν λίγοι.

 

Μετά, ξαφνικά, άρχισαν οι εκθέσεις τραπεζών, που θεωρούσαν ότι υπάρχει περιθώριο αύξησης του τραπεζικού δανεισμού επομένως και περιθώριο ανάπτυξης – έτσι το ονόμαζαν.
Στη συνέχεια, η Τράπεζα της Ελλάδος απελευθέρωσε τα όρια για καταναλωτικά δάνεια και κατάργησε αρκετούς από τους περιοριστικούς όρους δανεισμού των τραπεζών.

 

Ετσι, λοιπόν, η πολιτική των τραπεζών, η πολιτική της Τράπεζας της Ελλάδος και η πολιτική των κυβερνήσεων άλλαξε και ξαφνικά οι πολίτες παγιδεύτηκαν εύκολα με τη μέθοδο του καρότου και του μαστίγιου στις τοκογλυφικές διαθέσεις των τραπεζιτών.

 

Ετσι, τα ποσοστά ιδιωτικού χρέους πλησίασαν αυτά των δυτικών αναπτυγμένων κοινωνιών, χωρίς όμως ποτέ να τα φτάσουν, διότι στην Ελλάδα ευτυχώς πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να ζητήσουν δανεικά από τις τράπεζες διότι δεν τις εμπιστεύονται.

Κατ’ επέκταση, η Ελλάδα έχει ποσοστό χρέους των νοικοκυριών μικρότερο από τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών, σύμφωνα με τις μελέτες του OECD.

 

Ζητούν την ψήφο μας ενώ κατασχέτουν τα σπίτια μας

 

Πλέον, στην Ελλάδα γινόμαστε μάρτυρες εικόνων ανάλογες με εκείνες στην Ισπανία, όπου αστυνομικοί παρουσία εισαγγελέα, τραπεζιτών και αρπακτικών σπιτιών που έχουν κατασχεθεί, έβγαζαν σηκωτές από τα σπίτια τους ηλικιωμένες γυναίκες και έριχναν στο μπουντρούμι όσους προσπαθούσαν να αποτρέψουν την αστυνομία να πετάξει τις νόμιμες ιδιοκτήτριες των σπιτιών από αυτά.

 

Γινόμαστε μάρτυρες καταστάσεων, όπου δικηγόροι συλλαμβάνονται στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν πλειστηριασμούς στις δικαστικές αίθουσες και πλέον οι τραπεζίτες επιχειρούν να κατοχυρώσουν νομικά τις τοκογλυφικές πρακτικές τους ώστε η Δικαιοσύνη, το τελευταίο καταφύγιο κάθε Ελληνα που βλέπει τα στοιχειώδη δικαιώματά του να εξαφανίζονται, να μην μπορεί να τις αγγίξει, όπως με τις απαράδεκτες τροπολογίες στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με τον οποίο οι δικαστικοί επιμελητές θα μετατρέπονται ούτε λίγο ούτε πολύ σε υπαλλήλους των εισπρακτών, δηλαδή θα μετράνε μέχρι και την έκταση της κατοικία που κατάσχεται και θα δίνουν αναφορά στην τράπεζα!  

 

Το υπουργείο Ανάπτυξης δεν προχώρησε σε παράταση της μεταβατικής διάταξης για την αναστολή των πλειστηριασμών υπό προϋποθέσεις, όπως προβλέπει ο νόμος 4224/2013, και λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2014.

 

Οι δανειολήπτες, για να μη βρεθούν στον δρόμο, μπορούν είτε να υποβάλουν αίτηση για υπαγωγή στον νόμο Κατσέλη είτε να «συνεργαστούν» με τις τράπεζες· να τεθούν δηλαδή απόλυτα στο έλεος της τραπεζικής αναλγησίας.

 

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας, θα πρέπει να οριστούν από τις τράπεζες ως «συνεργάσιμοι δανειολήπτες» Ολα τα παραπάνω κρύβονται κάτω από την ωραιοποιημένη ονομασία «ενεργητική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων».

 

Στην πραγματικότητα, η ενεργητική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων θα καταστήσει τον σημερινό ιδιοκτήτη ενοικιαστή του σπιτιού του, καταργώντας σταδιακά την έννοια της ιδιοκτησίας και αντικαθιστώντας την με την έννοια της ιδιοχρησίας.

 

Η λογική των κυβερνώντων και τραπεζιτών είναι ότι το σπίτι που δεν έχει ξεχρεωθεί πλήρως από την τράπεζα δεν είναι ιδιοκτησία του δανειολήπτη. Αυτό ανεξαρτήτως του ποσού που μπορεί να έχει ήδη αποπληρωθεί και, βέβαια, ανεξαρτήτως του αν πληρώνονται συνεχώς τα αιματηρά χαράτσια-ΕΝΦΙΑ από τον δανειολήπτη.

 

Ειδικότερα, αυτό που θα γίνει στην πράξη μετά τη μεταβίβαση των «κόκκινων» στεγαστικών σε κοινοπραξίες ελληνικών τραπεζών και ξένων funds είναι ότι η ιδιοκτησία του ακινήτου, για το οποίο έχει συναφθεί το δάνειο, θα περνάει στην κυριότητα της ειδικής αυτής εταιρείας στην οποία ο υπόχρεος δανειολήπτης θα μεταβιβάσει με συμβολαιογραφική πράξη το ακίνητο.

 

Στη συνέχεια η εταιρεία θα του εκμισθώνει το ακίνητο και αυτός θα μένει μέσα στο σπίτι, καταβάλλοντος μηνιαίο ενοίκιο, που θα συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές, σε αντικατάσταση της δόσης του δανείου, που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει.

 

Η εταιρεία θα μπορεί να αναζητήσει, βέβαια, αγοραστή για το ακίνητο, αν κρίνει πως είναι προς το συμφέρον της, και στο πλαίσιο αυτό θα μπορεί να το πουλήσει. Ο πρώην δανειολήπτης-νυν ενοικιαστής χάνει τη στέγη του και θα πρέπει να αναζητήσει άλλη κατοικία. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, ο δανειολήπτης δεν έχει πλέον καμία σχέση με την τράπεζα από την οποία είχε λάβει το δάνειο. Πέραν αυτών, φαίνεται ότι δεν απασχολεί κανέναν το γεγονός ότι ο δανειολήπτης που δεν μπορεί να πληρώσει τη δόση του, πρακτικά δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το ενοίκιο, με αποτέλεσμα να πεταχτεί έξω από το σπίτι του το συντομότερο και με συνοπτικές διαδικασίες.

Το μέτρο αυτό είναι ένα καίριο χτύπημα για τους αδύνατους οικονομικά δανειολήπτες (άνεργους, ή αυτούς που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας), ενώ οι κοινώς λεγόμενοι «μπαταχτσήδες» θα το αποφύγουν, αφού έχουν λεφτά να πληρώσουν και θα δικαιούνται και την έκπτωση που θα καθοριστεί.
 

Ούτε ιδιοκτήτες, ούτε κληρονόμοι ακινήτων!

 

Οπως σημειώνουν οι τραπεζίτες, οι αλλαγές στη στεγαστική αγορά μέσω της ενεργητικής διαχείρισης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων θα καταργήσουν στην ουσία την ιδιοκτησία και την κληρονομιά στα ακίνητα.

 

Οι οργανισμοί που ετοιμάζονται ήδη να υπογράψουν συμφωνίες με τις ελληνικές τράπεζες είναι εξειδικευμένοι και δοκιμασμένοι σε αυτές τις τακτικές από άλλες χώρες, όπως π.χ. την Ισπανία, που οι εξώσεις και οι κατασχέσεις σπιτιών έχουν πλήξει μεγάλο αριθμό δανειοληπτών.
Ο εφιάλτης της άλωσης της κατοικίας είναι ήδη ορατός και η εκμετάλλευση των δανειοληπτών ακόμη μεγαλύτερη.

 

Εκτός αυτού, ισχύει και η ηλεκτρονική κατάσχεση, χωρίς ειδοποίηση, από τραπεζικούς λογαριασμούς μισθοδοσίας, συντάξεων και καταθέσεων, χωρίς καμία διάκριση.
Αναρωτιέται κάποιος πώς μπορούν να κάνουν δημόσιες δηλώσεις οι Σαμαράς – Βενιζέλος, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα κουρευτούν οι καταθέσεις, ενώ εκείνοι έχουν ήδη βάλει χέρι στους λογαριασμούς Ταμιευτηρίου και δεν αφήνουν υπόλοιπο ούτε ένα ευρώ.
 

ΣΥΡΙΖΑ: Πράξεις ή λόγια του αέρα

 

Στην Κουμουνδούρου ακούγεται το σύνθημα «με τον Σαμαρά νοικάρης, με τον Τσίπρα νοικοκύρης». Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μέτρα υπέρ των δανειοληπτών και προστασία της πρώτης κατοικίας. Ειδικότερα, υπόσχεται:

■ Ολική διαγραφή χρεών για τις περιπτώσεις αντικειμενικής μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής, δηλαδή για χρέη που δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να αποπληρωθούν, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, όπως για ευπαθείς ομάδες,· που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.
■ Προστασία της πρώτης και μόνης κατοικίας από πλειστηριασμούς.
■ Απαγόρευση σε πιστωτικούς Οργανισμούς ή στην Εταιρεία, προς την οποία έχει εκχωρηθεί η απαίτηση, ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να καταγγείλουν τη σύμβαση δανείου, να εκδώσουν διαταγές πληρωμής και να προβούν σε οποιαδήποτε πράξη αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των επίδικων απαιτήσεών τους, μέχρι να ολοκληρωθεί η θεσμοθέτηση του πλαισίου ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων.
■ Απαγόρευση τηλεφωνικών οχλήσεων από εισπρακτικές εταιρείες.
■ Μη επιβάρυνση οφειλής με τόκους υπερημερίας.
■ Μείωση των επιτοκίων.

 

Για τα χρέη ιδιωτών άμεσο μέτρο είναι η προστασία της πρώτης (μόνης) κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και η απαγόρευση πώλησης των «κόκκινων» δανείων από τις τράπεζες.
Το ζητούμενο είναι αν ακόμη και αυτά τα μέτρα που και πάλι δεν θα ανακουφίσουν πλήρως τους δανειολήπτες και δεν θα λύσουν το πρόβλημα της τοκογλυφίας από μέρους των τραπεζών θα εφαρμοστούν ή αν θα ξεχαστούν στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση. Οι δανειολήπτες δεν αντέχουν άλλες υποσχέσεις παρά μόνο πράξεις γενναίες που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν και πάλι με το κεφάλι ψηλά και όχι να σκέφτονται πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν απέναντι στα αρπακτικά.

 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr