Την Τρίτη 12 Απριλίου ξεκινά το ταξίδι για το Φεστιβάλ Παιδείας 2016 Δήμου Παύλου Μελά

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Την Τρίτη 12 Απριλίου 2016, στις 19.30, στο θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης ξεκινά το φετινό ταξίδι για το Φεστιβάλ Παιδείας, έναν καταξιωμένο θεσμό του Δήμου Παύλου Μελά, που θα συντροφέψει μικρούς και μεγάλους έως τις 15 Ιουνίου.

Η σχολική κοινότητα συνεργάστηκε με τα Τμήματα Παιδείας και Αθλητισμού – Πολιτισμού του Δήμου Παύλου Μελά και το αποτέλεσμα θα επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά ότι το Φεστιβάλ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής προσπάθειας για αναβάθμιση της παιδείας.

΄΄Θυμάμαι Ελπίζω Ζω’’ είναι ο τίτλος της φετινής διοργάνωσης, αφιερωμένης στην Αλληλεγγύη με θεατρικές – μουσικές παραστάσεις, προβολή ταινιών, εκθέσεις- εικαστικά, εκδηλώσεις χορού και μουσικής, στο Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης, στη Μονή Λαζαριστών και στους χώρους των σχολείων.

Ο Υπόλογος λόγος θα είναι η εναρκτήρια παράσταση, μια θεατρική δοκιμή από τριάντα τουλάχιστον μαθητές και μαθήτριες του 2ου ΓΕΛ Σταυρούπολης  με το κέφι, την ζωντάνια και το ταλέντο τους, σε σκηνοθεσία Σπύρου Λαζαρίδη.

Πριν την παράσταση ο Δήμαρχος Παύλου Μελά Δημήτρης Δεμουρτζίδης και ο Αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού και Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Μιχάλης Χριστοδούλου, θα κηρύξουν την έναρξη της διοργάνωσης και θα τιμηθεί ο ιατρός Σπύρος Μπαρούτας, Δήμαρχος Σταυρούπολης την περίοδο 1990-2002, στην πρώτη θητεία του οποίου γεννήθηκε το Φεστιβάλ Παιδείας (1993).

Ο Διευθυντής σήμερα της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Γ.Ν. ‘’Γ. Παπανικολάου΄΄, πατέρας τεσσάρων παιδιών, συνέχισε και ολοκλήρωσε με επιτυχία το Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης (1994) που είχε προγραμματίσει ο προκάτοχός του δήμαρχος, το διπλό κτίριο Δημοτικού Ωδείου και ΚΑΠΗ της Βίκτωρος Ουγκώ και Τζαβέλλα (1994), τη Μονή Λαζαριστών (εγκαίνια το Σεπτέμβριο του 1997). Το 1993 ιδρύθηκε η ΙΡΙΣ με στόχο τη στήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Δημήτρης Δεμουρτζίδης: Τα ‘’κοινά μαρτύρια των λαών’’ αποτελούν έμπνευση

Το Φεστιβάλ Παιδείας συνεχίζει το ταξίδι του και καλεί και φέτος όλους όσους ασχολούνται με τους ζωτικούς χώρους της παιδείας και του πολιτισμού, να το αγκαλιάσουν και να επιβραβεύσουν τους μαθητές που εκφράζονται και δημιουργούν μέσα από τις σημαντικές εκδηλώσεις της διοργάνωσης.

Από τις 12 Απριλίου έως τις 15 Ιουνίου, ο ενθουσιασμός και το ταλέντο των παιδιών συναντά το μεράκι και τη γνώση των εκπαιδευτικών τους και το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα χαίρει μεγάλης εκτίμησης καθώς ο θεσμός του Δήμου μας, προάγει το θέατρο, τη μουσική, την τέχνη, τον ίδιο τον πολιτισμό που και στις δύσκολες εποχές λειτουργεί ως ψυχαγωγική ασπίδα.

Το φετινό Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο σε αυτούς που ‘’εγκατέλειψαν τη ζωή τους και βρήκανε στάχτες’’. Στρεφόμαστε στον αστείρευτο οικουμενικό πολιτιστικό πλούτο της πατρίδας μας, αντλούμε δύναμη και υπερηφάνεια από την παράδοση, αποδεχόμαστε την εξέλιξη και αντιλαμβανόμαστε τη συγκυρία και τις απαιτήσεις της. Στεκόμαστε απέναντι στο φανατισμό και στις απολυτότητες και δείχνουμε για μια ακόμη φορά έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις προσφοράς στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους.

Τα ‘’κοινά μαρτύρια των λαών’’ αποτελούν έμπνευση και για τη νεότερη γενιά, για τα παιδιά μας, που μέσα από τα βιώματα των τελευταίων ημερών μαθαίνουν ότι ‘’θα νικήσουν όταν αγαπήσουν’’.

Μιχάλης Χριστοδούλου: Τιμάμε τη θύμηση, την ελπίδα, τη ζωή

Το φετινό Φεστιβάλ Παιδείας, χωρίς καμία διαπραγμάτευση, όλοι μαζί, εσείς και εμείς, το αφιερώνουμε σε αυτούς που με πνιγμένες κραυγές αναζητούν τη ζωή.

Με τους στίχους του Σεφέρη, με τη θύμηση στο νου, με τη συμπόνοια στην καρδιά και την αλληλεγγύη σαν όπλο, λιτά και απέριττα, τιμάμε τη θύμηση, την ελπίδα, τη ζωή.

Ἀλληλεγγύη
Εἶναι ἐκεῖ δὲν μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω
μὲ δυὸ μεγάλα μάτια πίσω ἀπ᾿ τὸ κύμα
ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ φυσᾶ ὁ ἀγέρας
ἀκολουθώντας τὶς φτεροῦγες τῶν πουλιῶν
εἶναι ἐκεῖ μὲ δυὸ μεγάλα μάτια
μήπως ἄλλαξε κανεὶς ποτέ του.

Τί γυρεύετε; τὰ μηνύματά σας
ἔρχουνται ἀλλαγμένα ὡς τὸ καράβι
ἡ ἀγάπη σας γίνεται μίσος
ἡ γαλήνη σας γίνεται ταραχὴ
καὶ δὲν μπορῶ νὰ γυρίσω πίσω
νὰ ἰδῶ τὰ πρόσωπά σας στ᾿ ἀκρογιάλι.

Εἶναι ἐκεῖ τὰ μεγάλα μάτια
κι ὅταν μένω καρφωμένος στὴ γραμμή μου
κι ὅταν πέφτουν στὸν ὁρίζοντα τ᾿ ἀστέρια
εἶναι ἐκεῖ δεμένα στὸν αἰθέρα
σὰ μιὰ τύχη πιὸ δική μου ἀπ᾿ τὴ δική μου.

Τὰ λόγια σας συνήθεια τῆς ἀκοῆς
βουίζουν μέσα στὰ ξάρτια καὶ περνᾶνε
μήπως πιστεύω στὴν ὕπαρξή σας
μοιραῖοι σύντροφοι, ἀνυπόστατοι ἴσκιοι.

Ἔχασε τὸ χρῶμα του πιὰ αὐτὸς ὁ κόσμος
καθὼς τὰ φύκια στ᾿ ἀκρογιάλι τοῦ ἄλλου χρόνου
γκρίζα ξερὰ στὸ ἔλεος τοῦ ἀνέμου.

Ἕνα μεγάλο πέλαγο δυὸ μάτια
εὐκίνητα καὶ ἀκίνητα σὰν τὸν ἀγέρα
καὶ τὰ πανιά μου ὅσο κρατήσουν, κι ὁ θεός μου.

Γ. Σεφέρης