Θα αποφασίσουν τη λάθος συνταγή;

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Τα κόκκινα δάνεια παραμένουν το μεγάλο αγκάθι της διαπραγμάτευσης που ξεκινά και πάλι σήμερα το απόγευμα με τους εκπροσώπους των δανειστών, υπό τη σκιά πάντα των αποκαλύψεων του Wikileaks για τις μυστικές συζητήσεις μεταξύ των ισχυρών του ΔΝΤ κκ Τόμσεν και Βερκουλέσκου.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι δύσκολα φαίνεται να γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, καθώς οι πρώτοι επιμένουν στην πλήρη απελευθέρωση της πώλησης των κόκκινων δανείων. Παρά το ότι, όπως έχει ήδη περίτρανα αποδειχτεί, πρόκειται για μία εντελώς λάθος συνταγή, που εφαρμόστηκε στην Ιρλανδία και απέδειξε ότι δεν βοήθησε καθόλου τις τράπεζες να αντλήσουν τα αναμενόμενα κεφάλαια, ενώ πλημμύρισε την αγορά ακινήτων της χώρας με μεγάλο αριθμό ακινήτων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να πέσει και η αξία τους. Η μεγάλη ελπίδα της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα των κόκκινων δανείων προκειμένου οι δανειστές να κάνουν βήματα συμβιβασμού από τις ακραίες θέσεις τους, ακούει στο όνομα του Ντ. Κοστέλο, ο οποίος προερχόμενος από την Ιρλανδία γνωρίζει καλά τι συνέβη στη χώρα του τα τελευταία τρία χρόνια. Από τότε δηλαδή που εφαρμόστηκε το μοντέλο που επέβαλε η τρόικα για τα κόκκινα δάνεια των ιρλανδικών τραπεζών. Όπως έδειξε η εφαρμογή αυτής της συνταγής στην Ιρλανδία, το «ιρλανδικό μοντέλο» εξελίχθηκε σε  παταγώδη αποτυχία στη χώρα, και τώρα, η ελληνική κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει αυτή την γνώση ως τον «κρυφός άσος» της για να πείσει τους δανειστές ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει και στην Ελλάδα η πλήρης απελευθέρωση των ληξιπρόθεσμων δανείων.

Στην αγορά ακινήτων της Ιρλανδίας, μετά από τρία χρόνια εφαρμογής της συμφωνίας με την τρόικα, το μόνο που συνέβη ήταν μια διαρκής αναταραχή καθώς επιχειρήθηκαν κατασχέσεις ακινήτων δανειοληπτών, δημιουργήθηκε κοινωνική ένταση, ενώ από περίπου 100.000 μη ενήμερα δάνεια, τα 75.000 δεν εντάχθηκαν ποτέ στη ρύθμιση, αποδεικνύοντας ότι το μέτρο απέτυχε. Μάλιστα σε έξι στις δέκα περιπτώσεις οι τράπεζες έκαναν κατάχρηση των υπερεξουσιών που είχαν και προέβησαν σε κατασχέσεις χαρακτηρίζοντας τους δανειολήπτες «μη συνεργάσιμους».

Το σημαντικό ερώτημα που γεννάται είναι, γιατί τόση εμμονή από τους δανειστές σε μια συνταγή που ήδη αποδείχτηκε περίτρανα ότι είναι λάθος και δεν βοήθησε ούτε τις τράπεζες και, φυσικά, ούτε τους δανειολήπτες.

Από τη πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να έρθει σε μια συμφωνία με τους θεσμούς για σταδιακή απελευθέρωση της πώλησης των κόκκινων δανείων, σε ένα βάθος τριών χρόνων ώστε να υπάρξει εξομάλυνση, τόσο της τραπεζικής αγοράς όσο και του real estate, αλλά και να συμπέσει ο χρόνος προστασίας της κύριας κατοικίας με το χρόνο λήξης του τρίτου μνημονίου, και να μην υποστεί έτσι η κυβέρνηση την ήττα της πώλησης κύριων κατοικιών στα distress funds λίγο πριν λήξει η θητεία της και λίγο πριν τις νέες εκλογές, στην περίπτωση βέβαια που η κυβέρνηση ολοκληρώσει τη τετραετία της.

Αλλά τι θα γίνει με τις χιλιάδες δάνεια των επιχειρήσεων που συνδέονται με κύριες κατοικίες; Αυτά θα πέσουν θύματα στο βωμό της διαπραγμάτευσης και της «διάσωσης» των ελληνικών τραπεζών; Οι δανειστές επιμένουν στη μαζική πώληση των κόκκινων δανείων και στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκεται, όπως πάντα, και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος επίσης πιέζει με τη σειρά του την ελληνική κυβέρνηση. Το τι θα γίνει τελικά και πού θα καταλήξει η διαπραγμάτευση, θα το δούμε εντός των ημερών. Αλλά πάλι, δεν αναμένεται κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τους δανειολήπτες, αλλά και για τους Έλληνες φορολογούμενους. Γιατί, όπως γράφεται σε πολλά ΜΜΕ, η ελληνική κυβέρνηση, για να πείσει τους δανειστές να υποχωρήσουν στα κόκκινα δάνεια, είναι πολύ πιθανό να υποχωρήσει η ίδια στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό. Κάτι που θα φέρει νέα δεινά στους Έλληνες πολίτες, που προσπαθούν μετά βίας να επιβιώσουν, αλλά και στους δανειολήπτες που θα δουν το εισόδημά τους να μειώνεται ακόμη περισσότερο και να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις δόσεις των δανείων τους.

Οπότε, οι δανειστές, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οδηγούν τα κόκκινα δάνεια στα νύχια των distress funds. Το ερώτημα είναι αν αυτό θα γίνει με το λάθος ιρλανδικό μοντέλο, ή με κάποια άλλη συνταγή. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι το ίδιο.