Τα κόκκινα δάνεια κατηγορεί και η ΟΤΟΕ

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Το θέμα με τα κόκκινα δάνεια έχει ξεφύγει πλέον από κάθε λογική. Όλοι κατηγορούν τους δανειολήπτες και τα κόκκινα δάνεια για τη μεγάλη κατάρα που βρήκε τις τράπεζες και έχουν επιφέρει τεράστιες αλλαγές σε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα, το οποίο όμως, παρά τις αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις δεν φαίνεται να διασώζεται με τίποτα.

Οι επιθέσεις που δέχονται τα τελευταία χρόνια οι δανειολήπτες είναι όμως τόσο ανηλεείς όσο και άδικες. Οι δανειστές, το ΔΝΤ, η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η κυβέρνηση, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ.Στουρνάρας, οι τραπεζίτες και τώρα ακόμη και οι τραπεζοϋπάλληλοι που πρόκειται να δεχτούν απολύσεις, όλοι κατηγορούν τους δανειολήπτες και τα κόκκινα δάνεια για τη κατάσταση των τραπεζών.

Κανένας από όλους αυτούς δεν ομολογεί τη πραγματική αιτία της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος. Κανένας δεν ομολογεί αυτό που γνωρίζουν όλοι τους πολύ καλά ότι για όλη αυτή τη κατάσταση φταίνε κατ’ αρχήν οι ίδιες οι τράπεζες και κυρίως οι διοικήσεις των τραπεζών και τα υψηλόβαθμα και υψηλά αμειβόμενα τραπεζικά στελέχη. Γιατί αυτοί είναι που ευθύνονται κατ’ αρχήν και μετά οι συνεργάτες τους, τα κόμματα τα κομματικά στελέχη, οι ημέτεροι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοεκδότες και οι μεγαλοκαναλάρχες. Αυτοί είναι οι μόνοι και κύριοι ένοχοι για τη κατάσταση των τραπεζών. Αυτοί είναι που κανόνιζαν με τους τραπεζίτες να παίρνουν θαλασσοδάνεια χωρίς να παρέχουν εγγυήσεις, μόνο με υποσχέσεις, υποτιθέμενα κέρδη και κοπανιστό αέρα. Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος ή συνταξιούχος δανειολήπτης δεν είχε τη δυνατότητα να πάρει δάνειο με ψευδή στοιχεία και με κοπανιστό αέρα για εγγύηση όπως έκαναν όλοι οι παραπάνω που δεν επέστρεψαν ούτε ένα ευρώ από τα δισεκατομμύρια ευρώ που πήραν με τη μορφή θαλασσοδανείων. Κανένας δανειολήπτης δεν μπορούσε να εξαπατήσει τις τράπεζες για τα μισθολογικά του δεδομένα ήταν πραγματικά και δεν μπορούσαν ποτέ να τα παραποιήσουν και να τα μαγειρέψουν όπως έκαναν όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες δήθεν στυλοβάτες της ελληνικής οικονομίας και της επιχειρηματικότητας. Κανένας δανειολήπτης από όλους αυτούς που τώρα προσπαθούν να σώσουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους από τους πλειστηριασμούς, τις τράπεζες και τα distress funds δεν εξαπάτησε ποτέ καμία τράπεζα.

Αντίθετα, όλες οι τράπεζες εξαπατούσαν συστηματικά αυτούς τους δανειολήπτες επί χρόνια. Είτε επειδή δεν τηρούσαν τους κοινοτικούς όρους όταν μοίραζαν δάνεια σε ανυποψίαστους πολίτες, είτε επειδή δεν ήλεγχαν τη δυνατότητα του δανειολήπτη να ανταποκριθεί στις δόσεις των δανείων, είτε επειδή τους παρουσίαζαν μια ωραιοποιημένη εικόνα και δεν τους έλεγαν τις παγίδες που έκρυβαν αυτές οι συμβάσεις.

Και μέσα σε αυτούς που εξαπατούσαν τους πολίτες ήταν και οι τραπεζοϋπάλληλοι που τώρα βγαίνουν και κατηγορούν τους δανειολήπτες τους οποίους αυτοί οι ίδιοι και μάλιστα εν γνώση τους παγίδευαν τα προηγούμενα χρόνια για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς των αφεντικών τους και να δείξουν ότι είναι καλά και άγια παιδιά που νοιάζονται για τη τράπεζα και τη προώθηση των προϊόντων τους.

Όταν οι διοικήσεις των τραπεζών καθόριζαν τους στόχους τους για τη κάθε χρονιά, όταν έλεγαν πόσα στεγαστικά δάνεια πρέπει να δοθούν και πώς, ή πόσες πιστωτικές κάρτες πρέπει να μοιραστούν, ή πόσα διακοποδάνεια και εορτοδάνεια πρέπει να πουληθούν εις βάρος των καταναλωτών, τότε καμία ΟΤΟΕ, ούτε το προεδρείο της, ούτε οι παρατάξεις της, βγήκαν να καταγγείλουν τις διοικήσεις των τραπεζών, να ενημερώσουν και να προστατέψουν τους καταναλωτές. Αντίθετα έπαιρναν μέρος στη παγίδευση των καταναλωτών που είχαν την ατυχία με τη κρίση και τα μνημονιακά μέτρα να χάσουν τη δουλειά τους και να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.

Και τώρα ξύπνησε η ΟΤΟΕ, μετά από έξι χρόνια κρίσης, τρία μνημόνια και χιλιάδες μέτρα κατά των πολιτών, μετά από χιλιάδες δάνεια που έσπρωχναν στους πολίτες, να βγει και να ζητήσει «αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος των “κόκκινων” δανείων» για να μην απολυθούν 10.000 τραπεζοϋπάλληλοι.

Θα περίμενε κανείς πιο έντιμη στάση από εργαζόμενους που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά όπως έγινε με τις αμέτρητες χιλιάδες ανέργων ως τώρα. Θα περίμενε κανείς από την ΟΤΟΕ να βγει και να καταγγείλει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη χρεωκοπία του τραπεζικού συστήματος. Θα περίμενε κανείς από την ΟΤΟΕ να βγει και να καταγγείλει πρόσωπα και ονόματα. Να βγει και να υποδείξει ποιοι είναι όλοι αυτοί που πήραν θαλασσοδάνεια ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, πώς τα πήραν, με τι εγγυήσεις, με τη συνεργασία ποιων τραπεζικών διοικήσεων και στελεχών, και πόσα επέστρεψαν μέχρι τώρα, αν επέστρεψαν έστω και ένα ευρώ από αυτά τα δις που άρπαξαν.

Αλλά και πάλι η ΟΤΟΕ αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αλλά και στο δικό της ύψος, και να καταγγείλει τους πραγματικούς υπεύθυνους και ενόχους. Γιατί, στη πραγματικότητα η ΟΤΟΕ με την ανακοίνωσή της δεν διαμαρτύρεται για τις σχεδιαζόμενες απολύσεις 10.000 τραπεζοϋπαλλήλων. Στην ουσία παρακαλάει γονατιστή τους τραπεζίτες και τη κυβέρνηση να μην κάνουν τις απολύσεις. Παρακαλάει να μην απολυθούν εργαζόμενοι. Και παράλληλα δηλώνει απερίφραστα ότι αν δεν γίνουν οι απολύσεις, οι εργαζόμενοι θα σταθούν στο πλευρό των διοικήσεων των τραπεζών και θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Ότι θα συνεχίσουν να είναι τα πειθήνια στρατιωτάκια που θα βρίσκονται στη πρώτη γραμμή του μετώπου απέναντι στους δανειολήπτες και θα συνεχίσουν σαν καλά παιδιά να υπογράφουν και να προωθούν πλειστηριασμούς κατοικιών, κυνήγι δανειοληπτών, να απειλούν και να εκβιάζουν τους δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια. Αρκεί να τους διατηρήσουν οι τραπεζίτες στις θεσούλες τους.