Συνέντευξη του ηθοποιού Σταύρου Γιαννουλάδη στο radio1d.gr

Ο Σταύρος Γιαννουλάδης μιλά στη Φωτεινή Γιολτζίδου

1. Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση ¨Ο Μουνής¨, της Λένας Κιτσοπούλου, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη στο Θέατρο Αυλαία. Πώς έγινε η επιλογή του τίτλου;

Ο τίτλος είναι ουσιαστικά ένα παρατσούκλι που έχει ο ήρωας. Ονομάζεται ¨Ο Γιάννης ο Μουνής¨ και αυτό το όνομα του δόθηκε επειδή έχει μεγαλώσει με γυναίκες.  Ενώ όταν κάποιος ακούει τον τίτλο το μυαλό του πάει κάπου αλλού, είναι τελικά πιο απλό να κατανοήσουμε αυτό το παρατσούκλι. Ενώ περιμένεις ότι ο πρωταγωνιστής είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, τελικά καταλαβαίνεις ότι το έργο δεν έχει να κάνει κυρίως με αυτόν. Έχει να κάνει με πολλές ιστορίες ενός χωριού, στις οποίες ο Μουνής μπλέκεται με διάφορους τρόπους και κυρίως, ότι ζωγραφίζει τις ιστορίες στα χαρτοτραπεζομάντηλα του καφενείου.

2. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που μόνο ως αφορμή μπορούμε να το εξετάσουμε ή επηρεάζει τις ζωές των άλλων;

Εμπλέκεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο και με το χωριό και με την ιστορία του. Αυτός είναι η αφορμή για να δούμε ως σύνολο όλη την κοινωνία του χωριού αλλά και ξεχωριστά τις οικογένειες, όπως ευρύτερα ισχύει στην ελληνική κοινωνία. Ουσιαστικά βλέπουμε με το μικροσκόπιο, ώστε να παραλληλίσουμε με το μεγαλύτερο σύνολο.

3. Μπορείτε να θεωρήσετε τη διάθεση που σου προκαλεί το έργο ¨σκοτεινή¨;

Είναι ένα σκοτεινό έργο, το οποίο έχει πολύ να κάνει με τη βία, είτε αυτή είναι λεκτική , είτε σωματική.  Μιλάμε για την πρωτόγονη βία που συναντάμε μερικές φορές ακόμη και σήμερα στα χωριά μας. Από τη μία πιο απλή, αλλά από την άλλη πιο σκληρή πλευρά της βίας. Το κείμενο λοιπόν μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, που και αυτή υπάρχει.
 

4. Πώς αποτυπώνεται η πραγματικότητα της σημερινής κοινωνίας στο έργο;

Αποτυπώνεται με την έννοια της ελευθερίας, αλλά κάτω από όρια. Πολλές φορές η ελευθερία που αποκτά ο άλλος, καταπατά τη δική σου ελευθερία και αυτό κάνει τις ιστορίες μας πιο ζοφερές. Ακόμη και η πραγματικότητα του κουτσομπολιού είναι εμφανής ξεκάθαρα στην παράσταση. 

5. Πώς αποδίδετε το κείμενο πάνω στη σκηνή;

Προσπαθήσαμε να αποδώσουμε πιστά το κείμενο, αλλά με βάση το αφηγηματικό θέατρο. Όλοι εμείς, είμαστε οι αφηγητές αυτών των ιστοριών.  Δεν παίζει ο καθένας ένα συγκεκριμένο ρόλο. 
 

6. Υπάρχουν τέτοιες ιστορίες στη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Ναι, νομίζω ότι υπάρχουν αυτές οι ιστορίες και σήμερα, όχι μόνο στα χωριά, αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα.  Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν πια πολλοί άνθρωποι, οπότε αυτές οι ιστορίες, είτε περνάνε απαρατήρητες, είτε προσπαθούμε να τις αποτινάξουμε, σαν να μην υπάρχουν. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το συγκεκριμένο έργο. Τα θέματά του μας απασχολούν ακόμη και σήμερα. Θέματα όπως ¨να φύγω από δω επειδή περνάω δύσκολα, ή να μείνω και να το παλέψω; ¨. Νομίζω ότι τα ζητήματα που θέτει το έργο, μας απασχολούν όλους. 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr