Στο 30,8% η πραγματική ανεργία

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες είναι ότι αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των νοικοκυριών που βρίσκονται μπροστά – ή έχουν διαβεί προ πολλού – το κατώφλι της φτώχειας. Αν εξετάσει κανείς λίγο πιο προσεκτικά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕΕ, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ’ όσο δείχνουν τα μαγειρεμένα στοιχεία της κυβέρνησης. Και ανεβάζουν το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας στο 30,8%.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η μηνιαία ανεργία κατέγραψε μικρή μείωση τον περασμένο Αύγουστο. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.126.455 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.228.437 άτομα και το σύνολο των απασχολούμενων ανήλθε σε 3.687.465 άτομα. Όμως, τα τελευταία 15 τρίμηνα, δηλαδή από το τέταρτο τρίμηνο του 2012 μέχρι και το δεύτερο τρίμηνο του 2016, ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων, δηλαδή αυτών που είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας για περισσότερους από 12 μήνες, είναι σταθερά πάνω από 800.000 άτομα. Το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ εκτιμά ότι στο δεύτερο τρίμηνο του 2016 το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας ανήλθε σε 30,8% και ήταν οριακά χαμηλότερο από το αντίστοιχο τρίμηνο του 2015, που ήταν 31,7%.

Σύμφωνα με τα τριμηνιαία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το χρονικό διάστημα με τον μεγαλύτερο αριθμό ανέργων ήταν το 1ο τρίμηνο του 2014, όταν ο αριθμός των αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας ανθρώπων για περισσότερους από 12 μήνες ανήλθε στον εφιαλτικό αριθμό των 958.700 ανέργων. Η ΕΛΣΤΑΤ θεωρεί «απασχολούμενο οποιονδήποτε εργάζεται έστω και μία ώρα κατά την εβδομάδα αναφοράς της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού».

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που μπορεί να μην πληρώνουν όλοι την υπερβολική ατομική φορολογία, υφίστανται όμως την έμμεση φορολογία από είδη πρώτη ανάγκης, τρόφιμα κλπ απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Ο δείκτης «σοβαρής υλικής αποστέρησης», όπως υπολογίζεται από τη Eurostat αντιπροσωπεύει το ποσοστό του πληθυσμού που δεν μπορεί να πληρώσει για τουλάχιστον τέσσερις από τις παρακάτω δαπάνες:

1) Λογαριασμούς (ενοίκιο, τόκοι στεγαστικού δανείου ή λογαριασμοί ΔΕΚΟ)

2) Επαρκής θέρμανση

3) Έκτακτα έξοδα

4) Κατανάλωση κρέατος ή πρωτεΐνης

5) Διακοπές

6) Κατοχή τηλεόρασης

7) Κατοχή πλυντηρίου

8) Κατοχή αυτοκινήτου

9) Κατοχή τηλεφώνου.

Και, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε όλοι μας, ο αριθμός των ανθρώπων που αδυνατούν να πληρώσουν τέσσερα από τα παραπάνω. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα την οποία δεν βλέπουν οι τραπεζίτες κι ακόμα κι ο κεντρικός τραπεζίτης κ.Στουρνάρας, που ακόμα ονειρεύονται και μιλάνε για λεφτά κρυμμένα κάτω από τα στρώματα, τα οποία θέλουν να επιστρέψουν ως καταθέσεις στις τράπεζες. Και προσπαθούν να ξεγελάσουν τους άνεργους και τους φορολογούμενους κάνοντας λόγο για τους κακοπληρωτές δανειολήπτες, που δεν πληρώνουν τα δάνειά τους και ευθύνονται για τη κατάσταση των τραπεζών και της οικονομίας. Αλλά αυτή είναι μια καραμέλα που σνεχώς την πλασάρουν στους φτωχούς πολίτες, οι οποίοι όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ευθύνη βαραίνει τους ίδιους τους τραπεζίτες.