Πώς θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τις συνέπειες της επιδημίας; Ανακοίνωση του Τομέα Υγείας του ΕΠΑΜ

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, η χώρα μας έχει μπει σε μια πρωτοφανή κατάσταση, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει πότε άλλοτε στην ιστορία της. Κλειστές σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις, απαγόρευση λειτουργίας λαϊκών αγορών, απαγόρευση κυκλοφορίας σε δρόμους, πάρκα, παραλίες κλπ. Όλα αυτά μας τα παρουσιάζουν ως αναγκαία και ικανά(;) μέτρα, προκειμένου να περιορίσουμε την εξάπλωση του κορωνοϊού και να μην φτάσουμε στην κατάσταση όπου βρίσκεται η γειτονική Ιταλία, θρηνώντας εκατοντάδες θύματα.

Κάτι που αποφεύγουν να μας πουν οι «ειδήμονες» είναι το πώς αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τον κορωνοϊό κάποιες χώρες της Ασίας οι οποίες, με εξαίρεση το Ιράν, έχουν πλέον σχεδόν μηδενικά κρούσματα. Δεν μπορούν, γιατί αυτό θα αποκάλυπτε το μέγεθος της ανικανότητάς τους, αλλά και την πλήρη απογύμνωση των πολιτικών που μας έχουν επιβάλει εδώ και χρόνια. Γιατί οι χώρες αυτές, η Κίνα, η Ταϊβάν, η Ν. Κορέα, έκαναν έλεγχο σε όλους τους πολίτες στις περιοχές όπου βρέθηκαν κρούσματα. Όσοι βρέθηκαν θετικοί στον ιό, ακόμα και με ήπια ή και χωρίς συμπτώματα, τέθηκαν σε απομόνωση εντός των νοσοκομειακών μονάδων και δεν «έμειναν σπίτι». Αντί να βάλουν σε καραντίνα ολόκληρη τη χώρα, εντόπισαν και απομόνωσαν τους ασθενείς και τους φορείς του ιού. Τα κρούσματα πλέον σ’ αυτές τις χώρες είναι σχεδόν μηδενικά. Κανείς δεν μας εξηγεί για ποιον λόγο οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, η Ιταλία, η Ισπανία, όπως και η Γαλλία είναι το επίκεντρο του κόσμου στα κρούσματα, ενώ χώρες όπως η Νορβηγία και η Ελβετία, που δεν είναι ούτε στο ευρώ ούτε στην ΕΕ, δεν έχουν κλείσει τίποτα, παρά μόνο η Ελβετία προέβη σε κλείσιμο των συνόρων με την Ιταλία και, παρόλα αυτά, έχουν ελάχιστους νεκρούς.  

Αντί να μελετηθούν και να αξιοποιηθούν τα επιτυχημένα παραδείγματα αυτών των χωρών, η «κυβέρνησή» μας θέλει να μας πείσει ότι η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι να κλειστούμε επ’ αόριστον στα σπίτια μας. Σε συνεργασία με τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ επιχειρούν να καλλιεργήσουν στον κόσμο τέτοιο καθεστώς τρομοκρατίας, που να κοιτάζει ο ένας τον άλλον ως εγκληματία αν τολμήσει να ξεμυτίσει, να κατηγορούν οι μεν τους δε ως «ανεύθυνους» και «αντικοινωνικούς» και να ζητά ο ίδιος ο κόσμος αυστηρότερα κατασταλτικά μέτρα για την επιβολή της πανελλήνιας καραντίνας! 

Ο εγκλεισμός στο σπίτι ενός συμπολίτη με ήπια συμπτώματα, χωρίς ταυτόχρονα να γίνεται έλεγχος για το αν έχει προσβληθεί από το νέο κορωνοϊό, εγκυμονεί δύο κινδύνους:

• Κίνδυνο να μεταδώσει την ασθένεια εν αγνοία του σε άτομα του αμέσου περιβάλλοντός του, που πιθανώς να ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσο από τον νέο κορωνοϊό.
• Κίνδυνο να εκδηλώσει ο ίδιος πιο σοβαρή νόσο από τον νέο κορωνοϊό, με ανάγκη ίσως  διασωλήνωσης, που πιθανώς να είχε αποφευχθεί αν είχε διαγνωστεί έγκαιρα και είχε λάβει σε κατάλληλο περιβάλλον ιατρική φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή για τα ήπια συμπτώματα.

Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που η Ισπανία και η Ιταλία θρηνούν τόσα πολλά θύματα.

Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια που, εξαιτίας των πολιτικών που μας επέβαλαν, ο λαός μας υφίσταται συστηματική γενοκτονία, ήρθε η στιγμή να δούμε καθαρά την πραγματικότητα και να αμφισβητήσουμε αυτά τα δύο τερατουργήματα, την ΕΕ και το Ευρώ, που έχουν ισοπεδώσει το δικαίωμα και το αγαθό της δημόσιας υγείας! Πλέον είναι εμφανή, κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα της αδυναμίας των κρατών μελών της ΕΕ να ασκήσουν Εθνική πολιτική και στον τομέα της Υγείας, υπακούοντας στις εντολές μιας υπερεθνικής δομής όπως η Ε.Ε. που δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών που την απαρτίζουν. Εξοργιστικό και ενδεικτικό των παραπάνω είναι και το γεγονός ότι η Ιταλία δεν έχει λάβει καμία υγειονομική βοήθεια από χώρα της Ε.Ε. αποδεικνύοντας και την έλλειψη αλληλεγγύης στους κόλπους της.

Όσο για τη χώρα μας, έχουμε πιει μέχρι τον πάτο το «πικρό ποτήρι» της εγκληματικής αυτής πολιτικής. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία ζούμε τις συνέπειες της χρόνιας και εσκεμμένης λεηλασίας της δημόσιας Υγείας, το κλείσιμο ή «συγχωνεύσεις» των νοσοκομείων, τον περιορισμό του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού για τη συρρίκνωση των δαπανών της δημόσιας υγείας, για να πιάσουμε τους στόχους και το πλεόνασμα, για να «σωθούμε», για να μείνουμε στο Ευρώ. Και οι υπουργοί μας να καμαρώνουν στην TV ότι έπιασαν τους στόχους των μνημονίων και των δανειστών, περικόπτοντας από τη δημόσια υγεία! 

Αυτή η λεηλατημένη από τα μνημόνια δημόσια υγεία, με νοσοκομεία που μέχρι πρότινος ζητούσαν από τους ασθενείς να φέρουν υλικά από το σπίτι τους, σήμερα καλείται να δώσει τη μάχη στην πρώτη γραμμή και ο λαός έχει εναποθέσει εκεί τις ελπίδες του. Οι δε μέχρι χθες καταστροφείς της, οι σημερινοί υπουργοί, βγαίνουν και χωρίς αιδώ οικειοποιούνται μέρος της Τιμής που αρμόζει στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό! Αυτούς που είχαν (και θα συνεχίσουν να έχουν) στο μνημονιακό τους στόχαστρο, που τους μετρούσαν μόνον σαν αριθμούς που επιβαρύνουν τις δημόσιες δαπάνες προκαλώντας τη μήνι των τοκογλύφων.

Επιτέλους, ας διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει:

• ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, 
• στελέχωση με μόνιμο ιατρικό νοσηλευτικό  προσωπικό, 
• αύξηση του προϋπολογισμού της υγείας για πλήρη επάρκεια σε ιατροφαρμακευτικό υλικό, αναπνευστήρες, μάσκες, γάντια, 
• έλεγχος σε όλους τους κατοίκους των περιοχών που έχουν τα κρούσματα,
• έλεγχος σε όσους εμφανίζουν έστω και ήπια συμπτώματα. Όσοι από αυτούς αποδεικνύονται θετικοί να φιλοξενούνται σε δημόσιες δομές ή σε ιδιωτικές που έχουν επιταχθεί, δηλαδή σε περιβάλλον ιατρικής φροντίδας και δυνατότητας λήψης φαρμακευτικής αγωγής για τα ήπια συμπτώματα 
• να ικανοποιηθούν άμεσα τα αιτήματα της ομοσπονδίας ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ). Αυτών των γιατρών που η ΝΔ μας βάζει να χειροκροτούμε και ο υπουργός υγείας αρνείται να συναντήσει! 

Η ανικανότητα και η απανθρωπιά του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος κατοχής που έχει επιβληθεί στην πατρίδα μας, πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Η εφαρμογή όλων αυτών των περιοριστικών και απαγορευτικών μέτρων μαρτυρά την χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν διαχρονικά την δημόσια υγεία όλοι οι κυβερνώντες, με αποκορύφωμα τα τελευταία 10 χρόνια της μνημονιακής κατοχής. Τώρα, στη θέση της δικής τους πολιτικής ευθύνης θέλουν να βάλουν την ατομική ευθύνη των πολιτών. Η ατομική ευθύνη που μας χρεώνεται δεν καλύπτει τις εγκληματικές τους ενέργειες.