Πλησιάζει το τέλος των εθνικών κυβερνήσεων;

ΦΩΤΟ: ΕΡΑ/ΑΡΧΕΙΟΥ

Από το πρώτο κιόλας μνημόνιο ξεκίνησε στη χώρα μας μία πρακτική, ξένοι και δανειστές να αποφασίσουν για το τι θα πρέπει να κάνει η χώρα μας από πλευράς οικονομίας, μέτρων και φορολογίας. Μόνο που αυτά τα μέτρα περί οικονομίας και οι υποχρεώσει της χώρας απέναντι στα μνημόνια είναι ουσιαστικά συμφωνίες που υποχρεώνουν, όχι μόνο τη κυβέρνηση που τις υπέγραψε, αλλά και όσες ακολουθούν, να τις εφαρμόσουν. Και πρόκειται για μέτρα που περιλαμβάνουν όλους τους τομείς της πολιτικής, όλα τα υπουργεία και όλους τους φορείς που εποπτεύουν τα υπουργεία. Ασφάλιση, υγεία, παιδεία, τα πάντα όλα εξαρτώνται από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα μνημόνια και αποτελούν προϋποθέσεις του κρατικού προϋπολογισμού. Με λίγα λόγια, οι εθνικές κυβερνήσεις μόνο ως ρόλο διεκπεραιωτή μπορούν να υπάρχουν και δεν καθορίζουν σε κανένα βαθμό την πολιτική που εφαρμόζουν.

Και δεν είναι τυχαίο όλο αυτό, απ’ότι φαίνεται και από τις εξελίξεις. Η Ελλάδα είναι πειραματόζωο και σ’αυτό το επίπεδο, καθώς, όπως διαβάζουμε, τώρα οι κεντρικές τράπεζες δύο μεγάλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Γερμανίας και της Γαλλίας, ζητούν την ίδρυση ενός κοινού Υπουργείου Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ) για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τη σύσταση ενός ενιαίου υπουργείου Οικονομικών για την Ευρωζώνη και τη δημιουργία ισχυρότερου πολιτικού οργάνου για την οικονομική πολιτική που θα είχε αρμοδιότητα λήψης αποφάσεων και θα υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο προτείνουν οι διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών της Γερμανίας και της Γαλλίας, με στόχο την προώθηση μεταρρυθμίσεων και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην Ευρωζώνη. Την «ιδέα» έριξαν από κοινού οι κεντρικοί τραπεζίτες Γενς Βάιντμαν της Bundesbank και Φρανσουά Βιλρουά ντε Γκαλό της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας σε κοινό άρθρο τους που δημοσιεύεται σήμερα στη γερμανική εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung». Οι δύο κεντρικοί τραπεζίτες αναφέρουν πως η ευρωζώνη πρέπει να προωθήσει θεσμικές μεταρρυθμίσεις και στενότερη ενσωμάτωση, λέγοντας πως οι χώρες του ευρώ πρέπει «να εκχωρήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο κυριαρχία και αρμοδιότητες σε μεγάλο βαθμό». Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει μακροπρόθεσμη βιώσιμη ανάπτυξη για την ευρωζώνη, καθώς απέτυχε επί τρία συναπτά χρόνια στον στόχο του πληθωρισμού στο 2% και δεν είναι πιθανόν να επιστρέψει για χρόνια σε αυτόν, με δεδομένες τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου, την υποτονική οικονομική ανάπτυξη, τον χαμηλό δανεισμό και τις χαμηλές αυξήσεις των μισθών στην ευρωζώνη. «Αν και η νομισματική πολιτική έχει προσφέρει πολλά στην οικονομία της ευρωζώνης, δεν μπορεί να δημιουργήσει βιώσιμη ανάπτυξη» αναφέρουν. Και επισημαίνουν την ανάγκη ενός αποφασιστικού προγράμματος θεσμικών μεταρρυθμίσεων, μία φιλόδοξη χρηματοοικονομική και επενδυτική ένωση, καθώς και ένα καλύτερο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής. Όπως υποστηρίζουν οι κεντρικοί τραπεζίτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, «η σημερινή ασυμμετρία ανάμεσα στην εθνική κυριαρχία και την κοινοτική αλληλεγγύη αποτελεί κίνδυνο για την σταθερότητα της νομισματικής μας ένωσης…Η στενότερη ενσωμάτωση μοιάζει να είναι ο προφανής τρόπος για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ευρωζώνη, διότι αυτό θα ευνοήσει την ανάπτυξη κοινών στρατηγικών για τις οικονομικές πολιτικές των κρατών και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την προώθηση της ανάπτυξης». Υποστηρίζουν τέλος ότι σε αυτό το στόχο θα βοηθούσε ενιαίο υπουργείου Οικονομικών, σε συνδυασμό με ένα ανεξάρτητο δημοσιονομικό συμβούλιο και το σχηματισμό ενός ισχυρότερου πολιτικού σώματος που θα έχει ικανότητα λήψης αποφάσεων.

Με λίγα λόγια, θέλουν να επιβάλλουν μία ενιαία οικονομική πολιτική που θα αποφασίζει για τα πάντα στις χώρες της ευρωζώνης καθώς, αν ελέγχει τους εθνικούς προϋπολογισμούς των χωρών της ευρωζώνης, ελέγχει και μία σειρά αποφάσεων που έχουν να κάνουν με την Υγεία, τη Παιδεία, τη Κοινωνική Ασφάλιση, την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, την αλιεία, τον τουρισμό κλπ. Θα μπορούν δηλαδή να αποφασίζουν για τα πάντα.

Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, τότε ποιος ο λόγος να γίνονται εκλογές στις χώρες της ευρωζώνης; Ποιος ο λόγος να υπάρχουν εθνικές κυβερνήσεις; Ποιος ο λόγος να υπάρχουν πολιτικοί, βουλευτές, εθνικά κοινοβούλια, υπουργεία, συνδικαλιστικά σωματεία, κοινωνικές υπηρεσίες; Για όλα θα αποφασίζει το ευρωπαϊκό υπερυπουργείο Οικονομικών και θα κανονίζει τις ζωές όλων των πολιτών των χωρών της ευρωζώνης, προωθώντας φυσικά τους δικούς του σκοπούς και όσων το διαφεντεύουν.

Πάμε λοιπόν προς μία ευρωπαϊκή κυβέρνηση; Πάμε προς κατάργηση των εθνικών κυβερνήσεων; Πάμε προς κατάργηση της έκφρασης της βούλησης του λαού της κάθε χώρας; Μόνο δημοκρατία δεν είναι αυτό το μόρφωμα που σχεδιάζουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι. Μάλλον για προσπάθεια κατάργησης της δημοκρατίας στις χώρες της ευρωζώνης φαίνεται.