Ποιες είναι οι φιλοδοξίες του Γ.Στουρνάρα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Ερωτηματικά προκαλεί η συμπεριφορά του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) Γιάννη Στουρνάρα. Ή τουλάχιστον κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται με τις κινήσεις που κάνει. Γιατί, το μόνο που δεν κάνει, είναι να εποπτεύει και να ελέγχει τις τράπεζες. Αλλά ο Γ.Στρουρνάρας κάνει το εντελώς αντίθετο. Λειτουργεί, όπως αφήνει να φαίνεται τουλάχιστον, υπέρ των τραπεζών. Όλες οι κινήσεις που κάνει και οι αποφάσεις που παίρνει, όπως ο διαβόητος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών, αποβαίνουν προς όφελος των τραπεζών και μόνο. Δεν ασκούν κανέναν έλεγχο και κανέναν απολύτως περιορισμό. Αντίθετα, αποσκοπούν και στοχεύουν στο να λύσουν τα χέρια των τραπεζών και να τους δώσουν ακόμη περισσότερες δυνατότητες για να αρπάξουν τα σπίτια και τις περιουσίες των δανειοληπτών. Πότε με δήθεν ρυθμίσεις – παγίδες που ρυθμίζουν μόνο για ένα μικρό διάστημα τα δάνεια για να τα ξαναβρούν μπροστά τους και με ακριβότερες δόσεις οι δανειολήπτες, πότε με τη δυνατότητα να μην έχουν νομικές δικλείδες για να στείλουν ένα δάνειο στον πλειστηριασμό ή να προχωρήσουν σε κατασχέσεις. Και βέβαια, ο Γ.Στουρνάρας κάνει ότι μπορεί για να λύνει τα χέρια των τραπεζών ώστε να μπορούν να εκβιάζουν, να απειλούν και να τρομοκρατούν τους δανειολήπτες.

Παρ’ όλα αυτά όμως – κι αυτό είναι το περίεργο που γεννά υποψίες για τις φιλοδοξίες του Γ.Στουρνάρα – οι τράπεζες δεν φαίνονται να σώζονται. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι ακόμη στα 108,4 δισ. ευρώ χωρίς να φαίνεται δυνατότητα μείωσης με άλλο τρόπο πέρα από τις εντολές του SSM. Κι αυτό τη στιγμή που, σύμφωνα με την έκθεση που έδωσε στη  δημοσιότητα η ΤτΕ, το 2008 οι ελληνικές τράπεζες εισήλθαν στην κρίση με συνολικά μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα ύψους 14,5 δισ. ευρώ ή 5,5% επί των συνολικών ανοιγμάτων. Στο τέλος του Ιουνίου του 2016, το ποσό των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων ανήλθε στα 108,4 δισ. ευρώ ή το 45,1% των συνολικών ανοιγμάτων (106,9 δισ. ευρώ ή 50,5% των συνολικών ανοιγμάτων, εάν δεν συμπεριληφθούν σε αυτά τα εκτός ισολογισμού στοιχεία). Και η ΤτΕ επισημαίνει στην έκθεσή της ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων είναι υψίστης σημασίας, καθώς, πέρα από τη βελτίωση της οικονομικής ευρωστίας των τραπεζών, θα επιτρέψει την απελευθέρωση κεφαλαίων προς χρηματοδότηση άλλων, πιο παραγωγικών, κλάδων της οικονομίας και θα συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης. Γι αυτό η ΤτΕ σε συνεργασία με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (Single Supervisory Mechanism – SSM) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έθεσε μια σειρά από επιχειρησιακούς στόχους αποτελεσμάτων και δράσεων για τα κόκκινα δάνεια.

Είναι λογικό λοιπόν ότι δεν πρέπει να ξαφνιάζεται ο Γ.Στουρνάρας από το δυσθεώρητο ύψος στο οποίο ανήλθαν τα κόκκινα δάνεια. Και είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς σε τι αποσκοπεί τελικά ο διοικητής της ΤτΕ, δεδομένου ότι, παρά τις όποιες ενέργειές και αποφάσεις του, που θα έπρεπε να αποσκοπούν στον έλεγχο των τραπεζών και στη μείωση των κόκκινων δανείων, αυτά ανήλθαν από 14,5 δις ευρώ το 2008 σε 108,4 δις ευρώ το 2016. Πολλαπλασιάστηκαν δηλαδή μέσα σε μόλις 8 χρόνια. Έχουν δίκιο λοιπόν οι επικριτές του Γ.Στουρνάρα και οι πολιτικοί του κατήγοροι που λένε ότι άλλα είναι τα σχέδια του διοικητή της ΤτΕ. Γιατί όπως λένε, σκοπός του είναι να αλώσει τις ελληνικές τράπεζες, να ορίσει τις διοικήσεις τους, και σίγουρα να μην περιοριστεί στον ρόλο που προβλέπει το καταστατικό της ΤτΕ, σύμφωνα με το οποίο ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας συνεπικουρεί την κυβερνητική οικονομική πολιτική και όλα αυτά σε βάρος και με τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών. Οι μέχρι τώρα ενέργειές του πάντως, αυτό το αποτέλεσμα δείχνουν να έχουν. Την καταβαράθρωση των ελληνικών τραπεζών και όχι τη διάσωσή τους. Και αν έχουν δόση αλήθειας οι επικρίσεις εις βάρος του, οι πολύ καλές σχέσεις του Γ.Στουρνάρα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον επικεφαλής της Μάριο Ντράγκι, δείχνουν να επαληθεύουν αυτές τις επικρίσεις.