Οργή για το Ιρλανδικό μοντέλο
Χιλιάδες διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν προχθές στους δρόμους του Δουβλίνου, πρωτεύουσας της Ιρλανδίας, κατά των μέτρων και των πολιτικών λιτότητας που επιβλήθηκαν στη χώρα, ενόψει των βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν στις 26 Φεβρουαρίου. Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν για τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί στη χώρα και έφτασαν ως τη φορολόγηση της κατανάλωσης του νερού ύδρευσης, που επιβλήθηκε από τις αρχές του 2015.
Θα έλεγε κανείς ότι είναι περίεργο να διαμαρτύρονται οι Ιρλανδοί τη στιγμή που η χώρα των 4,6 εκατομμυρίων κατοίκων είναι σήμερα η πρωταθλήτρια της ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση (7% τους πρώτους εννέα μήνες του 2015), μετά από τις θυσίες που έκαναν από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και έχουν αφήσει μια πικρή γεύση στα χείλη των πολιτών αυτής της χώρας.
Αυτό λοιπόν σημαίνει επιτυχία για τους κυρίους Σόιμπλε και Στουρνάρα, που μας λένε συνεχώς για το Ιρλανδικό μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν και στην Ελλάδα, για να βγούμε δήθεν από τη κρίση; Αυτή είναι η δήθεν επιτυχής έξοδος της Ιρλανδίας από το μνημόνιο; Η φορολόγηση της κατανάλωσης του νερού; Ή μήπως οι τρόποι που βρήκαν για να ρυθμίσουν τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια των Ιρλανδών δανειοληπτών, οι οποίοι, όπως μαθαίνουμε, καλούνται να ξεχάσουν μεταξύ άλλων, όχι μόνο πολυτέλειες όπως η δορυφορική τηλεόραση, τα ιδιωτικά σχολεία και οι διακοπές στο εξωτερικό, αλλά ακόμη και το να έχουν αυτοκίνητο.
Τη περασμένη Πέμπτη, διαβάζουμε, η Υπηρεσία Πτωχεύσεων της Ιρλανδίας καθόρισε τα μηνιαία όρια δαπανών για τους ιδιώτες που διεκδικούν ρυθμίσεις τα δάνειά τους. Ένα άτομο δικαιούται μόλις 247,04 ευρώ μηνιαίως για τρόφιμα, 57,31 ευρώ για θέρμανση και 125,97 ευρώ για «κοινωνική ένταξη και συμμετοχή». Στην τελευταία κατηγορία περιλαμβάνονται εισιτήρια για αθλητικά δρώμενα και κινηματογράφο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όσοι ζητούν ρυθμίσεις δανείων θα πρέπει να εγκαταλείψουν επίσης τα ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα υγείας, ίσως ακόμη και τα αυτοκίνητά τους, εκτός κι εάν αποδεικνύεται ότι δεν έχουν πρόσβαση σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι τράπεζες θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές στη διαδικασία αναδιάρθρωσης δεκάδων χιλιάδων ενυπόθηκων δανείων. Περίπου 100.000 δάνεια έχουν ήδη ρυθμιστεί με βραχυπρόθεσμες λύσεις.
Αυτό λοιπόν εννοεί ο κ.Στουρνάρας όταν μιλάει για «επιτυχή έξοδο της Ιρλανδίας από το μνημόνιο»; Τέτοιου είδους ζωή θέλει να επιβάλει και στους Έλληνες δανειολήπτες για να σώσουν το σπίτι τους; Μήπως θα έπρεπε να γίνουν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι ζητιάνοι για να ικανοποιηθεί ο Γ.Στουρνάρας; Αν αυτό που ζουν οι Ιρλανδοί δανειολήπτες θεωρείται επιτυχία, να μένει. Οι Έλληνες έχουν στερηθεί τα πάντα για τις τράπεζες. Αν είναι να σωθούν οι ελληνικές τράπεζες όπως οι ιρλανδικές και να καταντήσουν οι Έλληνες δανειολήπτες ζητιάνοι, αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επιτυχή έξοδο από το μνημόνιο, αλλά φωτοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού, υπέρ των τραπεζών.
