Ωμός εκβιασμός οι δήθεν ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια

ΦΩΤΟ: EUROKINISSI

Μόνο εκβιασμός μπορούν να χαρακτηριστούν οι ρυθμίσεις που προτείνουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες για τα κόκκινα δάνεια. Οι δανειολήπτες καλούνται κατ’ αρχήν να προσέλθουν στη τράπεζα για να ρυθμίσουν το δάνειό τους, με τον εκβιασμό ότι αν δεν το κάνουν, κινδυνεύουν να χάσουν το ακίνητό τους. Αν δεν προσέλθουν, η τράπεζα τους στέλνει νέα προειδοποιητική επιστολή. Αν όμως κάποιος δανειολήπτης δεν ανταποκριθεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο, χαρακτηρίζεται «μη συνεργάσιμος» και τίθενται σε εφαρμογή οι διαδικασίες διεκδίκησης των οφειλών από την τράπεζα, ακόμη και μέσω πλειστηριασμού.

Αν ο δανειολήπτης προσέλθει για να ρυθμίσει το δάνειό του, πρέπει να δηλώσει ότι έχει και δεν έχει στην τράπεζα, σα να πρόκειται για την εφορία ή μια άλλη κρατική υπηρεσία, που οφείλει να γνωρίζει την οικονομική του κατάσταση και όχι για έναν ιδιωτικό κερδοσκοπικό οργανισμό. Πρόκειται για αυτόματη κατάργηση του ιδιωτικού απορρήτου και οικονομικό φακέλωμα που επιβάλλεται από πλευράς των τραπεζών, είτε το θέλει ο δανειολήπτης είτε όχι. Κι αυτό με την επίφαση ότι γίνεται για το συμφέρον του, ώστε να μπορέσει η τράπεζα να του προτείνει μια καλή ρύθμιση. Εισοδήματα, ενοίκια, τόκοι, δαπάνες διαβίωσης, η ακίνητη περιουσία, όλα τα οικονομικά του στοιχεία πρέπει να υποβάλλει στη τράπεζα ο δανειολήπτης, σα να είναι η μεγάλη μητέρα που πρέπει να τα γνωρίζει όλα για να του προτείνει μια λύση «για το καλό του». Αλλά είναι η ίδια η τράπεζα αυτή που θα κρίνει ποια είναι η καλή λύση για το δανειολήπτη.

Μετά, και πάλι η ίδια η τράπεζα, αφού εξετάσει τα οικονομικά στοιχεία του δανειολήπτη, θα κρίνει αν μπορεί να του προτείνει μια ρύθμιση και να του δώσει το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Αν όμως πρόκειται για άνεργο; Αν πρόκειται για κάποιον που έχει χαμηλό εισόδημα, τότε τι γίνεται; Απλά δεν κρίνεται ως «συνεργάσιμος» και χάνει την όποια προστασία θα μπορούσε να τύχει.

Στη περίπτωση που η τράπεζα κρίνει ότι ένας δανειολήπτης είναι «συνεργάσιμος», τότε πρέπει μέσα σε έξι μήνες να υποβάλλει τις προτάσεις της για την αντιμετώπιση της οφειλής. Μεταξύ αυτών των δήθεν ρυθμίσεων περιλαμβάνεται και το να γίνει ο δανειολήπτης ενοικιαστής του ίδιου του σπιτιού, το οποίο θα περάσει στη τράπεζα. Και η τράπεζα θα εισπράττει το νοίκι του μέχρι τώρα ιδιοκτήτη, για να του επιτρέπει να μένει μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Σε αντίθεση με τη τράπεζα που έχει έξι μήνες για να προτείνει κάποια ρύθμιση, ο δανειολήπτης από τη πλευρά του έχει μόνο 15 μέρες για να απαντήσει αν αποδέχεται τη ρύθμιση ή αν έχει να αντιπροτείνει κάποιο δικό του σχέδιο. Αλλά και πάλι η τράπεζα έχει όλη την ευχέρεια να κρίνει αν τη συμφέρει η λύση που της προτείνει ο δανειολήπτης ή αν θα την απορρίψει. Αν όμως την απορρίψει και δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη, τότε τίθενται και πάλι σε εφαρμογή οι διαδικασίες διεκδίκησης του δανείου από την τράπεζα ακόμα και μέσω πώλησής του, στην περίπτωση που το δάνειο είναι επιχειρηματικό ή στεγαστικό που δεν αφορά στην πρώτη κατοικία. Αν το δάνειο είναι μικρομεσαίας επιχείρησης, στεγαστικό πρώτης κατοικίας ή καταναλωτικό, η πώληση αναμένεται να απελευθερωθεί υπό προϋποθέσεις μετά τις 15 Φεβρουαρίου.

Οι δήθεν ρυθμίσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δυνατότητα που έχει δοθεί στις τράπεζες να εκβιάζουν τον δανειολήπτη να δεχθεί οπωσδήποτε τη ρύθμιση που του προτείνουν, γιατί αλλιώς έχουν το δικαίωμα να του αρπάξουν την μικροεπιχείρησή του ή τη δεύτερη κατοικία με το έτσι θέλω. Κι αν πρόκειται για τη κύρια κατοικία, μπορούν να του την αρπάξουν από τις 15 Φεβρουαρίου και μετά.

Πρόκειται για έναν ωμό εκβιασμό απέναντι στον οποίο οι δανειολήπτες πρέπει, με το μαχαίρι στο λαιμό, να αποδεχτούν τη ρύθμιση που τους προτείνουν οι τράπεζες, αλλιώς θα χάσουν την ακίνητη περιουσία τους.

Σ.Α. / Radio1d.gr