Ομιλία Χαράς Κεφαλίδου στο Ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής

Ομιλία Χαράς Κεφαλίδου στο Ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής.

Φίλες και φίλοι, Αγαπητοί συνοδοιπόροι

Η γέννηση του Κινήματος Αλλαγής έδωσε πνοή στον κατακερματισμένο χώρο της Κεντροαριστεράς και αποτέλεσε μια εξαιρετική βάση εκκίνησης για μια νέα πορεία.

Το πρόβλημα της Σοσιαλδημοκρατίας είναι πανευρωπαϊκό.

Το Κέντρο χάνει έδαφος, η εποχή ανήκει στους λαϊκιστές και τους ευρωσκεπτικιστές.

Είμαστε ακόμη στο περιθώριο της διαμόρφωσης της πολιτικής ατζέντας και σε ένα βαθμό είναι φυσικό για τον νεοσύστατο φορέα. Δεν μπορούμε όμως να μένουμε εκεί για πολύ ακόμη.

Ο πολιτικός χρόνος είναι αδυσώπητος.

Φίλες και φίλοι,

Την δική μας δυστοκία, αποτέλεσμα ελλείμματος σύνθεσης των επιμέρους θέσεων, οι πολίτες την εκλαμβάνουν ως πισωγύρισμα και τελικά ανικανότητα της ανανέωσης του χώρου που διατυμπανίζουμε.

Κάνοντας μια νέα αρχή, η ανάληψη πρωτοβουλιών από τα σχήματα που μετέχουν στο Κίνημα Αλλαγής, χωρίς καμία προηγούμενη συνεννόηση μεταξύ τους, δεν δείχνουν πολυσυλλεκτικότητα του χώρου. Δείχνουν “σκορποχώρι”, συγκυριακή συμπόρευση προς επιβίωση και ακυρώνουν την μέχρι σήμερα μεγάλη προσπάθεια.

Το Κίνημα Αλλαγής είναι φορέας που χτίζεται στα θεμέλια της ξεκάθαρης και αποκρυσταλλωμένης βούλησης των πολιτικών φορέων που το αποτελούν. Και μόνο αυτούς χρειάζεται.

Οι διαφορετικές προσεγγίσεις, οι διαφωνίες, που είναι φυσικό και πρέπει να υπάρχουν, συζητούνται και συναποφασίζονται, με σκοπό να προκύπτει μια ενιαία θέση. Αυτό σημαίνει συμπόρευση.

Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό τώρα, που είμαστε ακόμη στην αρχή,
Αν δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις βασικές μας δεσμεύσεις,
Τότε πραγματικά αναρωτιέμαι τι κάνουμε και ποιους μπορούμε να πείσουμε.

Χρειαζόμαστε επειγόντως ΜΙΑ – όχι δύο, όχι τρείς ούτε δεκατρείς – ΜΙΑ ευκρινή ιδεολογική ταυτότητα για να έχουμε πολιτική επιρροή, να ακουγόμαστε πειστικά στον πολίτη.

Για να πείσουμε οφείλουμε να εννοούμε αυτά που διακηρύσσουμε.

Πρέπει πρώτα εμείς να πιστέψουμε ολόψυχα αυτό που κάνουμε χωρίς αστερίσκους.

Φίλες και φίλοι,

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, οφείλει να συστηθεί.

Να διαμορφώσει και να παρουσιάσει την ατζέντα του.

Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να αποφασίσει ποιο είναι.
Δεν γίνεται να είμαστε λίγο από όλα.
Και πολύ περισσότερο δεν γίνεται να είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Η Ιδεολογική ουδετερότητα στην πολιτική είναι η ευπρεπής έκφραση του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

Η πολιτική όμως οφείλει να έχει περιεχόμενο που να αναφέρεται στην κοινωνία. Το κάνουμε; Όχι ακόμη τουλάχιστον.

Μπορούμε να γίνουμε εμείς η πολιτική δύναμη που θα ενδιαφερθεί να νικήσει όχι για τον εαυτό της αλλά για να εφαρμόσει προγράμματα;

Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ομαδικότητα , αυτογνωσία και λίγη σεμνότητα. Η λύση δεν είναι ούτε να ενσωματωθούμε στο σύστημα, ούτε να πέσουμε στην παγίδα του Λαϊκισμού.

Οι σολομώντειες λύσεις όσο κι αν διαχειριστικά εξυπηρετούν

Δεν αφορούν την κοινωνία.
Δεν δίνουν απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας.
Δεν παράγουν πολιτική.

Χρειαζόμαστε ρυθμό και ζωντάνια στις κινήσεις μας, προς τον ενιαίο φορέα. Ο έως τώρα βηματισμός μας συχνά μοιάζει με πόδι μέσα σε στενό παπούτσι.

Κάθε παλινδρόμηση, κάθε εσωτερική δυσφορία, αφαιρεί από τη δυναμική του εγχειρήματος. Το Κίνημα Αλλαγής θέλει ψυχή.

Όσο καθυστερούμε, τόσο δείχνουμε την αμηχανία μας στον πολίτη. Και η επίδειξη αμηχανίας, όταν γύρω σου ο κόσμος καίγεται, είναι η συνταγή της συντριβής σου.

Φίλες και φίλοι. Είμαστε αποφασισμένοι;

Ή, έχουμε πολιτική πρόταση και ενιαία στρατηγική, ή πάει ο καθένας σπίτι του και δεν ταλαιπωρούμε και τον κόσμο.

Με παλινδρομήσεις, δήθεν, τάχα και “ναι μεν αλλά”, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να μείνουμε μόνο ως ανάμνηση ενός Μεγάλου Φιάσκου.

Η απόφαση πως προχωράμε ΜΑΖΙ, ενωμένοι, παράγοντας αυτόνομη πολιτική και διαμορφώνοντας τις εξελίξεις, πρέπει να είναι απόφαση και δέσμευση όλων μας.

Και τελειώνω επανερχόμενη στο ερώτημα: Είμαστε όλοι αποφασισμένοι;