Οι επίορκοι υπάλληλοι δεν θα χάνουν τις συντάξεις τους

Δεν μπορεί να «κόβεται» ολόκληρη η σύνταξη ενός επίορκου δημοσίου υπαλλήλου και μάλιστα οριστικά και αυτόματα, ούτε να χάνονται παροχές ασφάλισης λόγω ασθένειας, αμέσως μόλις καταδικαστεί αμετάκλητα για οικονομικό αδίκημα σε βάρος Δημοσίου, ΝΠΔΔ κ.λπ.

Η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) με ψήφους 20-1 έκρινε αντισυνταγματική και ανίσχυρη σχετική διάταξη του Συνταξιοδοτικού Κώδικα (για πολιτικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους του δημόσιου τομέα), γιατί η πλήρης απώλεια της σύνταξης και παροχών ασφάλισης αποτελεί μέτρο υπερβολικά επαχθές, που διαιωνίζει την τιμωρία, βάζοντας σε κίνδυνο τη διαβίωση σε προχωρημένη ηλικία.

Η περικοπή της σύνταξης σε περίπτωση ύπαρξης καταδικαστικής απόφασης, έρχεται σε αντίθεση με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, ενώ προσβάλλει παράλληλα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πλήττει το δικαίωμα ανάπτυξης της προσωπικότητας.

Την ίδια στιγμή συνιστά υπερβολικά επαχθή κύρωση και δυσανάλογη καθώς δεν τελεί σε δίκαιη σχέση ισορροπίας προς τον επιδιωκόμενο σκοπό δημόσιας ωφέλειας, αναφέρεται στην απόφαση. Ειδικότερα, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ) απέρριψε αίτηση εφοριακού υπαλλήλου που ζητούσε να του χορηγηθεί σύνταξη με την αιτιολογία ότι έχασε το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα λόγω αμετάκλητης καταδίκης του για το αδίκημα της δωροδοκίας. Παράλληλα, το ΓΛΚ ξεκίνησε τις διαδικασίες για τη χορήγηση σύνταξης στη σύζυγο και τις δύο κόρες του.

Η Ολομέλεια, υπογραμμίζει στην απόφασή της ότι η οριστική απώλεια της σύνταξης και όχι μόνο ποσοστού της, «ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι μέρος της σύνταξης αντιστοιχεί σε καταβληθείσες από τον υπάλληλο εισφορές», σηματοδοτεί και την απώλεια όλων των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, περιλαμβανομένων και των παροχών ασφαλίσεως, λόγω ασθενείας, «συνιστά μέτρο ιδιαίτερα επαθχές για τον εξελθόντα από την ενεργό υπηρεσία δημόσιο υπάλληλο που τον ακολουθεί μέχρι το πέρας του βίου του, στερώντας από αυτόν τα στοιχειώδη μέσα για την αντιμετώπιση των βιοτικών του αναγκών, σε μία ηλικία κατά την οποία η δυνατότητα αναπλήρωσης της σύνταξής του μέσω άλλων πόρων είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη, αν όχι ανύπαρκτη».

Ακόμα, το Ελεγκτικό Συνέδριο, σημειώνει ότι η ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά του υπαλλήλου, ανεξάρτητα αν είναι πλημμεληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα, «δεν τελεί σε άμεση σχέση με το συνταξιοδοτικό καθεστώς» έτσι ώστε να μπορεί να καταστεί κριτήριο για την απώλεια του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αλλά σχετίζεται άμεσα με την υπηρεσιακή του κατάσταση δυναμένη να οδηγήσει στην απόλυση του υπαλλήλου».

Τέλος, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου σημειώνει ότι οι δυσμενείς συνέπειες της απώλειας του συνταξιοδοτικού δικαιώματος λόγω της καταδίκης, πλέον της αντισυνταγματικότητας τους, είναι δυσανάλογες προς τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ενώ η κύρωση επεκτείνεται και μετά την έκτιση της ποινής που του επιβλήθηκε, με συνέπεια να προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ πλήττει το δικαίωμα ανάπτυξης της προσωπικότητας.