Ο νέος νόμος Κατσέλη και οι επιπτώσεις του

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Οι αλλαγές που επήλθαν στον ν.3869/2010 (νόμος Κατσέλη) με τις διατάξεις του ν.4336/2015, δημιούργησαν εξ αρχής, και συνεχίζουν να δημιουργούν, προβλήματα τόσο ερμηνευτικά όσο και επί της διαδικασίας.

Την ίδια ώρα η εισαγωγή των κριτηρίων του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και η σύνδεσή της με το πλαίσιο του 3869/2010, δημιούργησε πολλά ερωτηματικά για την δίκαιη και αποτελεσματική εφαρμογή της από την πλευρά των τραπεζικών ιδρυμάτων. Η παραπάνω αμφισβήτηση δεν λείπει βασιμότητας, αρκεί να παρατηρήσει κανείς την συμπεριφορά των τραπεζικών εταιριών τα προηγούμενα έτη. Ήδη, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που υπήρχε ως διαδικασία από την έναρξη της εφαρμογής του ν.3869/2010, απέτυχε παταγωδώς. Επομένως, δύσκολα μπορεί κάποιος να περιορίσει την διάχυτη δυσπιστία και αμφισβήτηση της κοινωνίας απέναντι στην αδιανόητη υπερβολική παροχή εξουσίας που δίνουν οι διατάξεις του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» στα τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία μάλιστα, χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις υπέρ του δανειολήπτη, θα μπορούν να εκδίδουν πιστοποιητικό συνεργάσιμου ή μη συνεργάσιμου δανειολήπτη, όπου στην δεύτερη περίπτωση θα ανοίγει ο δρόμος του πλειστηριασμού, ακόμα και της κύριας κατοικίας. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι καταγγελίες δανειοληπτών, πως προσήλθαν σε τραπεζικά ιδρύματα για να αποδεχθούν προτεινόμενη ρύθμιση διευκόλυνσης, η οποία όμως αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή από το τραπεζικό ίδρυμα, όταν αυτό διαπίστωσε πως ο οφειλέτης του προς ρύθμιση δανείου είχε καταθέσει αίτηση του ν.3869/2010, καταδεικνύοντας έτσι, περίτρανα, την διάθεση των τραπεζικών ιδρυμάτων να αποκλείουν, εν είδει τιμωρίας, οφειλέτες, που ενώ έχουν την διάθεση συνεργασίας και εξωδικαστικού συμβιβασμού των δανείων τους με τα τραπεζικά ιδρύματα, έρχονται αντιμέτωπη με την αρνητική – τιμωρητική στάση των τραπεζών, απόρροια της πάγιας κουλτούρας και αντίληψης με τις οποίες λειτουργούν έως και σήμερα.