Ο Ανδρέας Σταματόπουλος στην εκπομπή “Διαβάζοντας με τη Σίσσυ”
γράφει η Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά*
Την Πέμπτη 30 Μαΐου 2019, στη δεύτερη ώρα της εκπομπής “Διαβάζοντας με τη Σίσσυ”, που επιμελείται και παρουσιάζει η Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, φιλόλογος – συγγραφέας, κάθε Πέμπτη βράδυ 19:00-21:00, καλεσμένος ήταν ο Ανδρέας Σταματόπουλος, ιστορικός – εθνολόγος – δημοσιογράφος, διευθυντής του Radio1d και των εκδόσεων Αρχύτας. Ένα ταξίδι μέσα από πολιτικές διαδρομές με σταθμούς στη μυθολογία (Έκτωρ), την 9η τέχνη (κόμικς), το θέατρο (Δάφνες και Πικροδάφνες), τον κινηματογράφο (The Big Short), το βιβλίο (“Πολιτικές Δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη και Συλλογική Μνήμη” Ανδρέας Σταματόπουλος, εκδ. Αρχύτας), το τραγούδι (Νταλάρας, Μητροπάνος, Σαββόπουλος, Δεληβοριάς, Bob Dylan, Thirty Ντέρτι, Γλυκερία, Αλεξίου, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις κ.α.) και ολοκληρώθηκε με μια αναφορά στις “Πολιτικές Αυτοκτονίες” του σήμερα.
Βιογραφική Αναδρομή:
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Πάτρα (μπαμπάς) και Καβάλα (μαμά). Από μικρός μου άρεσε η ιστορία και διάβαζα την μυθολογία, αλλά και την Επανάσταση του 1821. Κατάφερε και σπούδασα Ιστορία και Εθνολογία, έκανα μεταπτυχιακό στην Τοπική Ιστορία και τώρα είμαι υποψήφιος διδάκτωρ. Μέσα στα ενδιαφέροντά μου είναι η ροκ μουσική, ελληνική και ξένη και η έντεχνη. Επίσης, μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος, ελληνικός και ξένος. Μου αρέσει πολύ το διάβασμα κυρίως ιστορικών και πολιτικών βιβλίων και λιγότερο λογοτεχνίας. Είμαι και μεγάλος φαν των κόμικς και διαβάζω αρκετά graphic novels. Δεν βλέπω τηλεόραση και δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρό. Εργάζομαι ως δημοσιογράφος επαγγελματικά από το 2005. Ασχολούμαι και με το χώρο των εκδόσεων από το 2017 με τις εκδόσεις Αρχύτας. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πρώτο μου και υπό έκδοση υπάρχουν άλλα 4 επίσης ιστορικά. Είμαι παντρεμένος με την Ρου από την Σρι Λάνκα, φιλόλογο, λέκτορα του πανεπιστημίου.»
Ένας αγαπημένος, πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης:
Διονύσης Σαββόπουλος: Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, ενώ ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του τραγουδοποιό. Για πολλούς θεωρείται ο πρωτεργάτης της σχολής των Ελλήνων τραγουδοποιών, οι οποίοι γράφουν μουσική, στίχους και τραγουδούν οι ίδιοι τα τραγούδια τους. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944. Το 1963 μετακόμισε στην Αθήνα και εγκατέλειψε τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης προκειμένου να ασχοληθεί με το τραγούδι.[ Γνώρισε μεγάλη επιτυχία από τις πρώτες ημέρες του ως μουσικός και σύντομα έγινε πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Είχε συνδυάσει τη μουσική Αμερικανών μουσικών όπως του Μπομπ Ντίλαν και του Φρανκ Ζάππα με μακεδονική λαϊκή μουσική και πολιτικά διεισδυτικους στίχους. Άρχισε την καριέρα του το 1964, και ήταν πολιτικά ενεργός σε όλη τη σταδιοδρομία του στη μουσική, με εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Μάνο Λοΐζο. Κατά τη διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε δύο φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1967. Έγραψε τραγούδια με πολιτικό, ρομαντικό αλλά και σκωπτικό περιεχόμενο. Έχει παρουσιάσει ακόμη το 1986–1987 τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «Ζήτω τo Ελληvικό Τραγoύδι». Το Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ τον ανακύρηξε επίτιμο διδάκτορα του στις 24 Νοεμβρίου 2017
Μια αγαπημένη κινηματογραφική ταινία με πολιτικά μηνύματα:
The Big Short (2015). Ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα, σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Άνταμ Μακέι, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το βιβλίο του Μάικλ Λιούις: «Το Μεγάλο Σορτάρισμα» (The Big Short). Η ταινία παρουσιάζει πως οι τράπεζες, οι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά ακόμα και η αμερικανική κυβέρνηση, αρνούνταν σκοπίμως να αποκαλύψουν την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, συγκαλύπτοντας την μεγάλη απάτη των στεγαστικών δανείων, τον ψεύτικο κόσμο των ομολογιακών συναλλαγών και της κτηματαγοράς. Πρωταγωνιστούν: Μπραντ Πιτ, Κρίστιαν Μπέιλ. Η ιστορία πίσω από την μεγάλη αμερικανική κτηματομεσιτική φούσκα που έσκασε το 2008, παρασέρνοντας ολόκληρο τον πλανήτη σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση. Ένας αθυρόστομος αναλυτής, ένας πρώην νευρολόγος με γυάλινο μάτι που κυκλοφορεί ξυπόλητος, δυο μικροεπενδυτές που συμβουλεύονται έναν πρώην τραπεζικό κι ένας τραπεζίτης που αξιοποίησε με το αζημίωτο μια εσωτερική πληροφορία, αποτελούν τους τέσσερις άξονες δράσης μιας σοβαρής, αλλά κωμικά εκπεφρασμένης, καταγγελίας για το μεγάλο ξεφάντωμα της Γουόλ Στριτ, που οδήγησε στην παγκόσμια κρίση, αρχής γενομένης από το κραχ του 2008- αυτό που βιώνουμε όλοι μας σήμερα. Όλοι αυτοί σόρταραν, δηλαδή πόνταραν σε τίτλους η αξία των οποίων έπεφτε, έχοντας αντιληφθεί την αχαλίνωτη εκτίναξη των τιμών των ακινήτων, σε μια εποχή που κανείς δεν ήθελε να κοιτάξει τα νούμερα και να συνειδητοποιήσει πως ο πλουτισμός είχε σαθρές βάσεις και το σύστημα προειδοποιούσε πως η τεχνητή ευφορία θα κατέληγε σε ένα τραγικό φινάλε. Ο τρόπος της αφήγησης, νευρώδης και γεμάτος πληροφορίες, δεν μπορεί να κρύψει την διδακτική πρόθεση της ταινίας, που μασκάρει τα συνεχή σημάδια προειδοποίησης με τρικ εκλαΐκευσης των οικονοομικών όρων (όπως την αναπάντεχη παρέμβαση άσχετων με την υπόθεση, όπως η Σελίνα Γκομέζ, η Μάργκο Ρόμπι, που παραπέμπει στον Λύκο της Γουόλ Στρι, και ο Άντονι Μπουρντέν!) και υπερβολικά πορτρέτα, όπως την εξεζητημένα αλαφροΐσκιωτη συμπεριφορά του Κρίστιαν Μπέϊλ και την μονίμως στο κόκκινο, υπερβολική κρίση συνείδησης του Στιβ Καρέλ, ως αναλυτής που βγάζει εκατομμύρια στο χρηματιστήριο αλλά σιχαίνεται την κοινωνία και ειδικά το επάγγελμα του. Και μπορεί το Μεγάλο Σορτάρισμα να προσπαθεί συστηματικά να απομακρυνθεί από το τυπικό θρίλερ των έξυπνων μοναχικών ενάντια στις τερατώδεις σειρήνες της απληστείας, αλλά, ως γρήγορη ημι-κωμωδία με αριστερή καρδιά, δεν προσθέτει ωστόσο κάτι παραπάνω από ότι έχουν ήδη πει το Margin Call, το Too Big to Fail και το ντοκιμαντέρ Inside Job, που έχουν προηγηθεί. Απλώς κάνει το θέμα πιο λιανό, σκηνοθετημένο από τον Άνατμ Μακ Κέϊ, που ειδικεύεται στις κωμωδίες τύπου Anchorman.
Ένα αγαπημένο θεατρικό έργο με πολιτικά μηνύματα:
Δάφνες και Πικροδάφνες, των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Κουτσουρέλη. Σύγχρονη νεοελληνική δραματουργία. Ο Ανδρέας Κουτσουρέλης, μετά την εξαιρετική επιτυχία που σημείωσε πέρυσι με την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, αναλαμβάνει να ανεβάσει ένα έργο σταθμό της νεοελληνικής δραματουργίας. Πρόκειται για μια οξυδερκή κριτική της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, δοσμένης με κωμικό τρόπο, που προβάλλει το σκοτεινότερο κομμάτι του πολιτικού συστήματος, την αλυσιδωτή διαπλοκή που επιβιώνει μέσω των πιο ευτελών τρόπων άσκησης εξουσίας: του εκβιασμού και του ρουσφετιού. Πρόσωπα έρμαια των παθών τους, φιλόδοξα, ημιμαθή, συνένοχα, που εκβιάζουν, απειλούν και προδίδουν με μεγάλη ευκολία σχέσεις και αξίες, αποτελούν ένα σημαντικό γρανάζι του τοπικού πολιτικού συστήματος. Κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου, τέσσερις άντρες που έχουν άμεση εμπλοκή με συγκεκριμένους υποψηφίους της ίδιας κομματικής παράταξης στην Τρίπολη, συζητάνε για τις επερχόμενες εκλογές. Η κουβέντα παρεκτρέπεται όταν τα προσωπικά συμφέροντα τους διασταυρώνονται και ο καθένας προσπαθεί με την παράθεση πληροφοριών, στοιχείων ή ενόχων μυστικών του παρελθόντος να «βγάλει από τη μέση» τον άλλον υποψήφιο του ίδιου συνδυασμού. Όλοι νομίζουν ότι κινούν ή μπορούν να κινήσουν τα νήματα της εξουσίας προς όφελός τους αλλά, ταυτόχρονα, διαπιστώνουν πως είναι δεμένοι και οι ίδιοι στο πλέγμα των νημάτων αυτών. Μια γυναικεία μορφή, που δεν εμφανίζεται στη σκηνή, μοιάζει να κατευθύνει πρόσωπα και πράγματα (ή μήπως αποτελεί και αυτή ένα ακόμα ασταθές θεμέλιο του ίδιου πολιτικού οικοδομήματος). Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ωστόσο αυτού του έργου, δεν είναι η απολύτως ρεαλιστική αποτύπωση της πολιτικής πραγματικότητας και το διεφθαρμένο πολιτικό παρελθόν της χώρας, αλλά το σημείο της προβολής της αστάθειας αυτού του φαύλου συστήματος, το οποίο εμφανίζεται στη δυνατότητα ανατροπής και αλλαγής του. Παίζουν οι ηθοποιοί:Στάθης Βούτος (Αλέκος), Κώστας Ίτσιος (Τάσος), Νίκος Νικολάου (Βασίλης), Δημήτρης Παλαιοχωρίτης / Βασίλης Σεϊμένης (Κώστας). Σημείωμα Σκηνοθέτη: Το «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Δ. Κεχαΐδη και Ε. Χαβιαρά, είναι ένα σημαντικό έργο της νεοελληνικής δραματουργίας το οποίο καταγράφει το παρασκήνιο, τον παραγοντισμό και τη νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων, σε ένα τοπίο μικροπολιτικών συμφερόντων. Τέσσερις κομματάρχες, μηχανορραφούν, μπλοφάρουν, συνωμοσιολογούν, διακινδυνεύουν τη φιλία τους και την τιμή τους μπροστά στο βωμό του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και της «καρέκλας», κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αν και το έργο είναι γραμμένο λίγο μετά τη μεταπολίτευση, σήμερα μοιάζει σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε και ενώ χαρακτηρίζεται ως σάτιρα, κατά βάθος πρόκειται για κάτι θλιβερό, όπου το προσωπικό συμφέρον υπερισχύει του κοινού, χρησιμοποιώντας ίντριγκες και συνωμοσίες, μέσω της τέχνης του να λες αληθοφανή ψέματα, ή ψεύτικες αλήθειες. Κάτι που συμβαίνει συχνά στην πολιτική. Έχουμε να κάνουμε με μία πάλη που διεξάγεται στο «ρινγκ» της πολιτικής ανυπαρξίας, με χτυπήματα κάτω από τη μέση, δίνοντάς μας, για ακόμα μία φορά, την ευκαιρία, τόσο να το χλευάσουμε, όσο και να το διασκεδάσουμε, ως ένα αστείο και ταυτόχρονα οικείο φαινόμενο. Απέναντι σε αυτήν τη διαχρονική πραγματικότητα, το χιούμορ, ως άμυνα – προστασία, ίσως τελικά να είναι μια λύση, οπότε, τίποτα δε μας εμποδίζει ώστε να γελάσουμε άφοβα.
Αγαπημένος ήρωας ή πολιτική προσωπικότητα της ιστορίας:
Έκτωρ: Ο Έκτωρ είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες στην ιστορία του Τρωικού Πολέμου. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Τρώα πρίγκιπα Πάρη, και θεωρείται από τους αρχαίους Έλληνες ως ευγενής, δίκαιος και άφοβος στη μάχη. Ο Έκτωρ ήταν ο μεγαλύτερος από πολλά παιδιά του βασιλιά της Τροίας, Πρίαμου. Αν και ήταν ένας άλλος ο γιος του Πρίαμου ο υπαίτιος για τον Τρωικό πόλεμο, επειδή έκλεψε την κόρη του βασιλιά Μενέλαου, οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν τον Έκτορα με σεβασμό και θαυμασμό. Παρόλο που ήταν εχθρός τους, αποτελούσε μια φιγούρα με αρχές και τεράστιο θάρρος. Επίσης πίστευαν ότι ο Έκτωρ δεν ενέκρινε τις πράξεις του Πάρη, αν και η αφοσίωση στον αδερφό τον έκανε να πολεμήσει για λογαριασμό του.Κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ο Έκτωρ ήταν ο αρχηγός των τρωικών δυνάμεων στις μάχες τους εναντίων των Αχαιών (Ελλήνων) εισβολέων. Όμως η ιστορία του Έκτορα δεν είναι απλά μια ιστορία πολέμου και μάχης. Αντίθετα δίνεται έμφαση στη σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στον θεσμό της οικογένειας. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, που χρονολογείται στον 8ο αιώνα π.Χ., υπάρχει μια συγκεκριμένη συναισθηματική σκηνή, όπου ο Έκτωρ, έχοντας μόλις τελειώσει μια σκληρή μάχη, απολαμβάνει χαρούμενες στιγμές με την γυναίκα του, την Ανδρομάχη και τον μικρό γιο τους, τον Αστυάνακα. Αργότερα στην ιστορία, ο Όμηρος περιγράφει την βαθιά οδύνη της Ανδρομάχης αλλά και των Τρώων γενικά, στο νέο του θανάτου του Έκτορα.
Τραγούδια με πολιτικές προεκτάσεις:
The wicked Messenger – Bob Dylan, Η συνωμοσία των μετρίων – Thirty Ντέρτι, Κωλοέλληνες – Διονύσης Σαββόπουλος, Η επίσκεψη του Καίσαρα – Φοίβος Δεληβοριάς.
Μια ξεχωριστή πολιτική ανάμνηση:
Το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη: Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, εκδηλώθηκαν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον στόχων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Σε τέσσερα πολιτικά αεροσκάφη εκδηλώθηκε αεροπειρατεία, και τα τρία από αυτά οδηγήθηκαν από τους αεροπειρατές και προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και το Πεντάγωνο, ενώ το τέταρτο συνετρίβη σε ανοικτό χώρο. Οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρευσαν λίγη ώρα μετά τις συγκρούσεις των αεροσκαφών επάνω τους, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες: εκτός των 19 αεροπειρατών, συνολικά από τις επιθέσεις, 2.973 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και 24 μένουν αγνοούμενοι. Τις επιθέσεις πραγματοποίησαν ισλαμιστές τρομοκράτες, οργανωμένοι από την οργάνωση Αλ Κάιντα και τον αρχηγό της, Οσάμα μπιν Λάντεν, με σκοπό να πλήξουν τον μεγαλύτερο εχθρό τους. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν καταζητούταν από τις ΗΠΑ για προηγούμενες επιθέσεις που είχε πραγματοποιήσει η οργάνωσή του εναντίον αμερικανικών στόχων. Το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύθηκε εναντίον του στο Αφγανιστάν δεν απέδωσε αποτελέσματα, και εξακολουθούσε να απευθύνεται στους οπαδούς και τους εχθρούς του μέσω μαγνητοσκοπημένων μηνυμάτων, μέχρι το 2011 οπότε και εκτελέστηκε επιτόπου κατά την επιδρομή Αμερικανών καταδρομέων στο σπίτι του, στο Πακιστάν.Οι επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου 2001 ήταν η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση που έχει συμβεί εώς τώρα και αποτελούν κομβικό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, έχοντας προκαλέσει πολλές αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις, στην κοινωνική και πολιτική ζωή σε όλο τον κόσμο. Ορισμένα από τα αποτελέσματα, ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ και συμμάχων τους, προκαλώντας ή επισπεύδοντας την εισβολή αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Επίσης εκατοντάδες ύποπτοι για τρομοκρατικές ενέργειες έχουν συλληφθεί και κρατηθεί με ή χωρίς κατηγορίες και δικαστική κάλυψη.
Αγαπημένη γεύση:
Κόκα Κόλα: Η Coca-Cola εφευρέθηκε στις 8 Μαΐου του 1886 από τον Τζον Στιθ Πέμπερτον (John Pemberton), αρχικά προοριζόμενη ως φάρμακο. Ο Πέμπερτον ξεκίνησε να ψάχνει στα λιμάνια της Σαβάννα της πολιτείας Τζόρτζια, αναζητώντας το ιδανικό μείγμα φρέσκων συστατικών και μπαχαρικών από όλο τον κόσμο. Τελικά, τον Μάιο του 1886 δημιούργησε στο εργαστήριό του την Coca-Cola. Όταν το πείραμα ολοκληρώθηκε, το πήγε στο φαρμακείο του Τζέικομπς, που βρισκόταν λίγο παρακάτω. Εκεί πρόσθεσαν στο μείγμα ανθρακούχο νερό και το έδωσαν στους πελάτες να το δοκιμάσουν. Όλοι συμφώνησαν ότι αυτό το νέο αναψυκτικό, το οποίο στην αρχική μορφή του και ως το 1903 περιείχε και ποσότητα κοκαΐνης,[ ήταν κάτι το ξεχωριστό. Έτσι, το φαρμακείο του Τζέικομπς άρχισε να το πουλά προς πέντε σεντς το ποτήρι. Ο λογιστής του Πέμπερτον, Φρανκ Ρόμπινσον, έδωσε στο μείγμα το όνομα Coca-Cola και το έγραψε με τον χαρακτηριστικό γραφικό του χαρακτήρα. Αυτός είναι ο λογότυπος που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
Κατά το πρώτο έτος, η εταιρία πουλούσε 9 ποτήρια Coca Cola την ημέρα. Έναν αιώνα αργότερα, είχαν παραχθεί πάνω από 10 δισεκατομμύρια γαλόνια σιρόπι. Όμως, ο Πέμπερτον ήταν περισσότερο εφευρέτης παρά επιχειρηματίας και δεν είχε ιδέα ότι είχε εφεύρει ένα από τα σπουδαιότερα προϊόντα στον κόσμο. Τρία χρόνια αργότερα πούλησε την εταιρία του σε έναν επιχειρηματία της Ατλάντα, τον Asa Griggs Candler, έναντι 2.300 δολαρίων. Γεννημένος πωλητής, ο Κάντλερ μεταμόρφωσε την Coca-Cola από εφεύρεση σε μια μεγάλη επιχείρηση. Γνώριζε πως υπήρχαν πολλοί διψασμένοι τριγύρω και βρήκε πανέξυπνους και καινοτόμους τρόπους να τους γνωρίσει αυτό το νέο αναψυκτικό. Χάριζε κουπόνια για τη δωρεάν δοκιμή της Coca Cola και εξόπλιζε τα φαρμακεία που διέθεταν το προϊόν με ρολόγια, υδρίες, ημερολόγια και φαρμακευτικές ζυγαριές, που έφεραν το σήμα της.
Ήταν μια επιθετική πρακτική, που αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματική. Ως το 1895, ο Κάντλερ είχε κατασκευάσει εργοστάσια παραγωγής του σιροπιού στο Σικάγο, το Ντάλας και το Λος Άντζελες. Ο Τζόζεφ Βίντενχαρμ, ένας επιχειρηματίας από το Μισισίπι, ήταν ο πρώτος που εμφιάλωσε το αναψυκτικό. Το πρώτο μπουκάλι πωλήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1894, ενώ έστειλε 12 φιάλες και στον Κάντλερ, ο οποίος, όμως, δεν ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Παρότι ήταν ένας πανέξυπνος και καινοτόμος επιχειρηματίας, δεν κατάλαβε τότε ότι το μέλλον βρισκόταν στα εμφιαλωμένα αναψυκτικά, που θα μπορούσαν οι πελάτες να τα παίρνουν μαζί τους οπουδήποτε. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1899, δύο δικηγόροι από την Τσατανούγκα, ο Μπέντζαμιν Φ. Τόμας και ο Τζόζεφ Β. Γουάιτζεντ, εξασφάλισαν το αποκλειστικό δικαίωμα εμφιάλωσης και πώλησης του αναψυκτικού, έναντι ενός δολαρίου.[
Η επιτυχία του αναψυκτικού συνοδεύτηκε – μεταξύ άλλων – και από την εμφάνιση πολλών απομιμήσεων, γεγονός που δεν άρεσε καθόλου στην εταιρία. Έτσι, η διαφήμιση άρχισε να εστιάζει στην αυθεντικότητα της Coca Cola, παροτρύνοντας τους καταναλωτές να «Απαιτούν το Γνήσιο» και «Να μην δέχονται υποκατάστατα». Για το σκοπό αυτό αποφασίστηκε η δημιουργία κι ενός μπουκαλιού με χαρακτηριστικό σχήμα. Το 1916, η Εταιρία Ρουτ Γκλας από την Ιντιάνα άρχισε να παράγει το διάσημο μπουκάλι με τις καμπύλες, το οποίο αποδείχτηκε εξαιρετικά επιτυχημένο (και εξακολουθεί να υπάρχει έως και σήμερα) χάρη στην ελκυστική του εμφάνιση, το πρωτότυπο σχέδιο και το γεγονός ότι ακόμη και στο σκοτάδι μπορούσες να αναγνωρίσεις το γνήσιο προϊόν. Στις επόμενες δεκαετίες, η Coca Cola άρχισε να εισχωρεί στην Κούβα, στο Πουέρτο Ρίκο, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες, για να κατακτήσει τελικά όλο τον κόσμο.
Αγαπημένο άρωμα:
Όλα τα έντονα γυναικεία αρώματα: Τα γυναικεία αρώματα έχουν την ιδιότητα να αυξάνουν την αυτοπεποίθηση μας και να μας κάνουν πιο ελκυστικές. Τα πιο έντονα έχουν μεγαλύτερη ποσότητα αιθέριων ελαίων.
Αγαπημένο χρώμα:
Το γαλάζιο της θάλασσας
Πολιτισμός και Αισθητική Κουλτούρα: Δεν ανέχομαι την αισθητική του μέτριου και την υποκουλτούρα. Δεν μπορώ τα σκυλοσουξεδάκια και την προσπάθεια αντικατάστασης του πολιτισμού από την τηλεόραση και την ανάδειξη της μετριότητας. Το διδακτορικό μου είναι στην ιστορία της τέχνης, γεγονός που δείχνει την εκτίμηση και την αγάπη μου για τον πολιτισμό και την τέχνη.
«Πολιτικές Δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη και Συλλογική Μνήμη» Ανδρέας Σταματόπουλος, εκδόσεις Αρχύτας:
Η μνήμη που έχει ένας λαός, διαμορφώνεται μέσα από τους φορείς εξουσίας και η μνήμη μπορεί να αλλάζει από γενιά σε γενιά. Αλλιώς μπορεί να θυμάται ένα γεγονός ή μια προσωπικότητα διαφορετικές γενιές, ανάλογα με το πως εξυπηρετείται το επίσημο κράτος. Τα μνημεία μιας πόλης λειτουργούν προς αυτόν τον σκοπό: τη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης των πολιτών. Τα μνημεία τα στήνει η επίσημη πολιτεία, μόνο αυτή έχει το δικαίωμα να το κάνει. Επιλέγει ποια πρόσωπα και γεγονότα θα αναδείξει και πως θα το κάνει. Ποια ανάγνωση της ιστορίας θα προβάλλει προς τα έξω, με σκοπό να την υιοθετήσουν οι πολίτες και να καταστεί μία και μοναδική αλήθεια. Όλοι θα δουν τα μνημεία και θα διαμορφώσουν την επιθυμητή από την πολιτεία άποψη. Ελάχιστοι θα διαβάσουν τις πηγές και τα ιστορικά βιβλία ώστε να ενημερωθούν όσο το δυνατόν καλύτερα. Ανάγνωση αποσπασμάτων: 87-88, 97-98.
«Διαβάζοντας με τη Σίσσυ» είναι η εκπομπή λόγου και τέχνης μετά μουσικής του Ράδιο Έναντι που επιμελείται και παρουσιάσει η Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, φιλόλογος – συγγραφέας. Ένα γλωσσικό και μουσικό ταξίδι μέσα από τις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό, σε μια διαρκή αναζήτηση αισθητικής κουλτούρας, όπου παρουσιάζονται Πρόσωπα – Πρότυπα. Η εκπομπή «Διαβάζοντας με τη Σίσσυ» μεταδίδεται ζωντανά μέσα από τη διαδικτυακή συχνότητα www.radio1d.gr, με ταυτόχρονη live αναμετάδοση από τη σελίδα της στο facebook @diavazontasmetisissy και παράλληλη αρχειοθέτηση της, ολόκληρη αλλά και τμηματικά ανά συμμετέχοντα, για περαιτέρω παρακολούθηση και χρήση στο ομώνυμο κανάλι youtube. Επιπλέον, πλήρες άρθρο / ειδικό αφιέρωμα με την παρουσίαση σας δημοσιεύεται στην ομώνυμη στήλη της εκπομπής «Διαβάζοντας με τη Σίσσυ» στο portal του www.radio1d.gr, όπου μέσα από μια δημοσιογραφική στήλη στην υπηρεσία των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού, παρουσιάζονται «Πρόσωπα και Πρότυπα».
*Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά ΜΑ, ΒΑ, φιλόλογος – συγγραφέας – ραδιοφωνική παραγωγός, Ε: diavazontasmetisissy@gmail.com
