Κώδικας Δεοντολογίας: Ο Γ.Στουρνάρας κάνει ό,τι θέλει

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η δημοσίευση των νέου Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζών απέναντι στους δανειολήπτες αποδεικνύει μια και μοναδική αλήθεια. Ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), Γιάννης Στουρνάρας κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να λογαριάζει κανέναν. Ούτε καν αυτή την ίδια την κυβέρνηση. Γιατί και ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών είναι δικής του εμπνεύσεως, λύνει τα χέρια των τραπεζών για να κάνουν ό,τι θέλουν και να συμπεριφερθούν όπως θέλουν απέναντι στους δανειολήπτες, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη κυβέρνηση και αποδεικνύει ποιος τελικά είναι ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη χώρα.

Κι αυτό γιατί, όπως διαβάζουμε, υπήρξαν πολλές και επίμονες πιέσεις από πλευράς της κυβέρνησης προς τον Γ.Στουρνάρα, ώστε ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας να προβλέπει συγκεκριμένες και δεσμευτικές ρυθμίσεις ανά κατηγορία δανειολήπτη οι οποίες να διασφαλίζουν «βιώσιμες λύσεις». Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση πίεσε τον Γ.Στουρνάρα ώστε να είναι ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας και λίγο υπέρ των δανειοληπτών. Να λαμβάνει υπόψη περισσότερες κατηγορίες, να μην τα δίνει όλα στη τράπεζα και να αφήνει περιθώρια προστασίας στους αδύναμους δανειολήπτες. Αλλά ο κεντρικός τραπεζίτης έκανε ό,τι ήθελε. Δηλαδή, ό,τι του είπε να κάνει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι. Άλλωστε το έχει αποδείξει, και μάλιστα περίτρανα ο κεντρικός μας τραπεζίτης, ότι κάνει πάντα αυτό του λένε τα εκτός συνόρων αφεντικά του. Γι αυτό άλλωστε, πρόσφατα, έδωσε τη συγκεκριμένη απάντηση στον Θόδωρο Πάγκαλο όταν του πρότεινε να ηγηθεί της Κεντροαεριστέρας. «Πρέπει να αποφασίσεις. Θέλεις να γίνεις πρωθυπουργός ή να μείνεις για πάντα υπάλληλος» τον ρώτησε ο Θ.Πάγκαλος. Κι ο Γ.Στουρνάρας δήλωσε ότι είναι Κεντρικός Τραπεζίτης και θα παραμείνει γιατί από αυτή τη θέση έχει να προσφέρει περισσότερα στη χώρα. Στην ουσία, αυτό που απάντησε ο Γ.Στουρνάρας είναι ότι είναι πολύ πιο ισχυρός ως κεντρικός τραπεζίτης, καθώς βρίσκεται σε άμεση συνεργασία με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, απ’ ό,τι θα μπορούσε να είναι ως πρωθυπουργός της Ελλάδας. Δηλαδή είναι ένας υπάλληλος, ο οποίος είναι πολύ πιο ισχυρός από τον όποιο πρωθυπουργός της χώρας.

Αλλά, εκτός από το καλό παιδί του Μάριο Ντράγκι, ο Γ.Στουρνάρας θα πρέπει κάποια στιγμή να λειτουργήσει και ως κεντρικός τραπεζίτης. Γιατί ο ρόλος του κεντρικού τραπεζίτη δεν είναι απλά και μόνο να κάνει αυτά που θέλουν οι τράπεζες. Ο ρόλος του είναι να τις επιβλέπει και να τις ελέγχει όταν δεν τηρούν αυτά που πρέπει να τηρούν, όταν λειτουργούν εις βάρος των πολιτών και των δανειοληπτών, όταν εκβιάζουν και απειλούν τους δανειολήπτες.

Αλλά ο Γ. Στουρνάρας δεν έπαιξε ποτέ του αυτό το ρόλο. Δύο Κώδικες Δεοντολογίας των τραπεζών έφερε προς ψήφιση – και πέρασαν τελικά – αλλά και οι δύο είναι υπέρ των τραπεζών και σε καμία περίπτωση δεν προβλέπεται σε αυτούς κανενός είδους προστασίας για τους αδύναμους δανειολήπτες. Είναι βέβαια αλήθεια ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση που είχε βρεθεί ποτέ. Είναι αλήθεια ότι οι τράπεζες δεν έχουν ζεστό χρήμα και ότι τα ταμεία τους είναι άδεια. Αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα λαθών και παραλείψεων των ίδιων των τραπεζών. Και πολλές φορές γνώριζαν πολύ καλά οι τραπεζίτες ποιες θα είναι οι συνέπειες των λαθών τους. Γνώριζαν πολύ καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες από την αδράνειά τους, όταν έβλεπαν τις εταιρείες που δάνειζαν να κακοδιαχειρίζονται αυτά τα ποσά. Αλλά ούτε τότε ο Γ.Στουρνάρας, ακόμα και ως υπουργός Οικονομίας, δεν επέβαλε κανέναν έλεγχο στις τράπεζες. Και ήρθαν τώρα οι δανειστές, οι οποίοι βλέπουν μια κατάσταση που απαιτεί άμεσες λύσεις. Αλλά κι αυτές οι λύσεις προϋποθέτουν σκληρά μέτρα κατά των δανειοληπτών. Όταν μαλώνουν οι ελέφαντες, την πληρώνουν τα μυρμήγκια, λέει ο λαός. Κι αυτό ακριβώς γίνεται και σ’αυτή τη περίπτωση. Κι επειδή οι ενέργειες που καλούνται να κάνουν οι τράπεζες κατά των δανειοληπτών θα είναι «βίαιες», γι αυτό και οι τραπεζίτες ζητούν από τη κυβέρνηση να θεσμοθετήσει εκ των προτέρων την ατιμωρησία των τραπεζιτών. Αυτό που ομολογούν δηλαδή είναι ότι πρόκειται να προβούν σε παρανομίες εις βάρος των δανειοληπτών γι αυτό και θέλουν να τους δοθεί εξ αρχής άφεση αμαρτιών. Ώστε αν κάποιος δανειολήπτης θα θέλει να σύρει τους τραπεζίτες στα δικαστήρια, να μην έχει το δικαίωμα και μάλιστα βάσει του νόμου.