Καταβαράθρωση της οικονομίας αντί για ανάπτυξη
Μόνο σαν παραμύθια μπορούν να εκληφθούν πλέον όλα όσα εκπορεύονται από το στόμα του πρωθυπουργού, των υπουργών και των κυβερνητικών βουλευτών για την δήθεν επερχόμενη ανάπτυξη. Ας το πάρουν επιτέλους απόφαση ότι άλλο το ξεπούλημα και άλλο οι επενδύσεις. Δεν είναι επένδυση το ξεπούλημα των κόκκινων δανείων στα distress funds σε αξία κατά πολύ χαμηλότερη της πραγματικής τους αξίας. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι ανάπτυξη η πώληση των κόκκινων δανείων στους ξένους γύπες, όταν οι ίδιες οι τράπεζες που ξεφορτώνονται όπως – όπως τα κόκκινα δάνεια για να διασωθούν δήθεν, έχουν ήδη υπολογίσει ότι μέσα στα επόμενα 7 χρόνια, από τα 120 δις ευρώ στα οποία ανέρχονται τα κόκκινα δάνεια, δεν πρόκειται να πάρουν ούτε τα μισά από τη πώληση των κόκκινων δανείων. Γι αυτό και θα καταλήξουν να πουληθούν και οι ίδιες στα distress funds. Θα πέσουν δηλαδή στα δόντια του ίδιου του τέρατος που οι ίδιες εξέτρεφαν. Και όχι μόνο δεν θα τις λυπηθούν τα distress funds, αλλά θα τις κατασπαράξουν εν ριπή οφθαλμού. Και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταλήξει να είναι κάτι στο οποίο θα αναφέρονται οι Έλληνες όταν θα μιλάνε για το παρελθόν. Θα λένε ότι κάποτε στην Ελλάδα υπήρχαν τράπεζες και τραπεζικό σύστημα, που μοίραζε δάνεια αφειδώς και με παράνομους όρους, παγιδεύοντας τους καταναλωτές δανειολήπτες και μετά, αφού οι ελληνικές τράπεζες πούλησαν την εμπιστοσύνη των πελατών τους και καταναλωτών, πούλησαν και τα σπίτια τους και μετά ξεπουλήθηκαν και οι ίδιες σε τιμή ευκαιρίας.
Καμία ανάπτυξη λοιπόν δεν έρχεται από το ξεπούλημα. Έσκιζε τα ιμάτιά του ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ότι ξεπουλάει τα ασημικά της χώρας σε όποιον δώσει τα περισσότερα. Και τώρα όχι απλά ξεπουλάει, αλλά χαρίζει στην κυριολεξία λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτό πλούτο, δημόσια έκταση, σε τιμές εντελώς εξευτελιστικές. Και έχει το θράσος να προσπαθεί να ξεγελάσει τον ελληνικό λαό βαφτίζοντας αυτό το χάρισμα, επενδύσεις. Επένδυση όμως, όπως ξέρουν όλοι πολύ καλά, είναι όταν κάποιος φέρνει λεφτά σε μία χώρα και όχι όταν αρπάζει εντελώς δωρεάν το μέλλον της χώρας, το οποίο μάλιστα υποθηκεύεται για 99 χρόνια.
Αλλά ποιος θα ερχόταν στην Ελλάδα να κάνει επενδύσεις με αυτό το φορολογικό καθεστώς που διώχνει ακόμη και τους Έλληνες επιχειρηματίες στο εξωτερικό;
Αυτό κάθε άλλο από επένδυση είναι. Κι ας προσπαθούν να μας πείσουν ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και οι βουλευτές της κυβέρνησης ότι θα έρθει όπου να’ναι η ανάπτυξη. Όχι μόνο δεν θα έρθει η ανάπτυξη στην Ελλάδα με αυτή την οικονομική πολιτική, αλλά ούτε απ’ έξω δεν θα περάσει.
Άλλωστε, τα στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού για τον Μάιο δείχνουν πως η πολυδιαφημιζόμενη οικονομική ανάκαμψη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ευσεβή πόθο. Το πρωτογενές αποτέλεσμα του Κρατικού Προϋπολογισμού για το μήνα Μάιο διαμορφώθηκε στα -433 εκ. ευρώ, σηματοδοτώντας τη χειρότερη μηνιαία απόδοση για το 2016. Η αντιστροφή της θετικής τάσης στα μεγέθη του Προϋπολογισμού αποτυπώνεται στους φόρους συναλλαγών οι οποίοι υποχωρούν κατά 4,97% σε σχέση με τον Απρίλιο. Πιο συγκεκριμένα:
– Ο ΦΠΑ για την ίδια περίοδο εμφανίζει κάμψη της τάξεως του 4,93%, ενώ βαρύνουσα σημασία σε αυτή την υποχώρηση έπαιξε η μείωση 15,44% του ΦΠΑ πετρελαιοειδών – σε ένα διάστημα μάλιστα όπου οι τιμές του πετρελαίου και των προϊόντων του αυξήθηκαν σημαντικά.
– Ο ΕΦΚ ενεργειακών προϊόντων εμφάνισε μείωση 17,13%, υπογραμμίζοντας περαιτέρω τις ενδείξεις κάμψης της οικονομικής δραστηριότητας.
Παράλληλα η δημοσιονομική ατμομηχανή της συγκράτησης των δαπανών φαίνεται να μένει από καύσιμα καθώς το Μάιο οι Δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού εμφανίζουν αύξηση 3,16% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα και 3,07% σε σχέση με το Μάιο του 2015.
Τα μεγέθη αυτά έρχονται να προστεθούν στον αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης του 1ου τριμήνου του 2016 και στην επιμονή της ελληνικής οικονομίας να δημιουργεί θέσεις μερικής απασχόλησης, εποχιακού χαρακτήρα. Συνεπώς, η πραγματικότητα που σκιαγραφείται είναι πολύ διαφορετική από αυτή που περιέγραψε ο πρωθυπουργός στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ήταν κι αυτά ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εσωτερική κατανάλωση, για να έχουν να λένε οι κυβερνητικοί βουλευτές στις εκλογικές τους περιφέρειες για να μην τους κυνηγάνε με τις λεμονόκουπες.