Κάρτα αλληλεγγύης ή υποταγής από την Εθνική τράπεζα;

Μετά από την διαβόητη διαγραφή χρεών από την τράπεζα Πειραιώς, η Εθνική τράπεζα αποφάσισε να γίνει ακόμη πιο…φιλεύσπλαχνη στα θύματα της τραπεζοκρατίας εκδίδοντας κάρτα…αλληλεγγύης. Αρκούν αυτά για να πάψουν οι εκάστοτε διοικήσεις και οι μεγαλομέτοχοι των εγχωρίων τραπεζών να αποτελούν την υπ’ αριθμόν ένα απειλή και εχθρό του ελληνικού λαού; 

Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή. Ποιος τυραννά το μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων στη χώρα αυτή τη στιγμή; Το εγχώριο κράτος και οι εγχώριες τράπεζες. Ούτε οι μετανάστες, ούτε οι πρόσφυγες, ούτε οι Τουρκαλβανοί, ούτε η Γερμανία ή οι Αμερικάνοι. 

Οσοι μαδάνε κυριολεκτικά από την περιουσία του τον λαό είναι συγκεντρωμένοι στα κέντρα λήψης αποφάσεων και από κοινού λαμβάνουν αποφάσεις σε βάρος τους με το επιχείρημα ότι «δυστυχώς χρωστάμε (εμείς) και (εσείς) πρέπει να πληρώσετε για λογαριασμό μας και συνάμα να πληρώσετε για να συνεχίσουμε να παρασιτοζωούμε και όλοι εμείς οι κλεπτοκράτες σε βάρος σας».

Η Εθνική τράπεζα με την Κάρτα Αλληλεγγύης σκοπεύει να χορηγήσει ποσά μερικών δεκάδων ευρώ σε 150.000 οικογένειες για την διενέργεια αγορών από καταστήματα εμπορίας τροφίμων αρκεί να υπαχθούν στο νόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. 

Ως γνωστόν, στο νόμο μπορούν να υπαχθούν με άνεση αλλοδαποί που είναι άνεργοι αλλά και όσοι γενικά δεν είναι ιδιοκτήτες. Τί θα πάρουν; Ας μη το μελετάμε καλύτερα.

Τράπεζα-σούπερμαρκετ

Σημασία έχει ότι η Εθνική επιχειρεί να δραστηριοποιηθεί στον τόσο κερδοφόρο χώρο της παγίδευσης καταναλωτών προϊόντων που συνήθως πλέον λόγω της ασφυκτικά ολοένα και πιο ελεγχόμενης αλυσίδας τροφίμων υπάρχουν στα ράφια των σούπερμαρκετ. 

Η κάρτα αποτελεί ένα καλό λόγο για να αρχίσει ο καταναλωτής γενικά να πληρώνει σε πλαστικό χρήμα και όχι σε μετρητά ώστε και η τράπεζα να κερδίζει από αυτή τη συναλλαγή το μερίδιό της με μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση στο όνομα υποτίθεται της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. 

Ολόκληρες οικογένειες θα χρησιμοποιούν την κάρτα για τις αγορές τροφίμων και σιγά σιγά θα καλλιεργηθεί στη συνείδησή τους ότι από τη στιγμή που δεν έχουν λεφτά και μπορούν να καταναλώσουν με την κάρτα, θα το κάνουν.

Τί θα γίνει όμως αν οι υποτιθέμενοι δικαιούχοι ξεπεράσουν τα όρια των 70 ευρώ τον μήνα για την αγορά προϊόντων από σούπερμαρκετ ή αν κάποια στιγμή η τράπεζα τους ανακοινώσει ότι ξόδεψαν παραπάνω από ότι έπρεπε

Η τραπεζοκρατία δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το αν θα ξοδέψει παραπάνω ο δικαιούχος. Αυτό θα έπρεπε να είναι βασικά πρόβλημα του δικαιούχου. Για την τραπεζοκρατία εκείνο που έχει σημασία είναι να παραμείνει παγιδευμένος ο πολίτης-δανειολήπτης-καταναλωτής; στο φαύλο σύστημα αρπαγής της περιουσίας του και διαγραφής κάθε ελπίδας του για αξιοπρεπή ζωή. 

Αλλωστε σήμερα μπορεί να ονομάζεται τράπεζα αλλά αύριο θα ονομάζεται σούπερμαρκετ διότι «πουλάει» περισσότερο ειδικά σε περιόδους κρίσης,αρκεί η κοινωνία να είναι αποχαυνωμένη.

Με άλλα λόγια, ο οργουελισμός και ο «Μεγάλος Αδερφός» σε όλο του το μεγαλείο. 

Για το θέμα της στενότερης συνεργασίας τραπεζών- αλυσίδων σούπερμαρκετ μπορείτε να ανατρέξετε σε παλαιότερα άρθρα του Συλλόγου για να λάβετε σχετικές πληροφορίες. 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr