Οι τραπεζίτες πρέπει να φοβούνται και όχι οι δανειολήπτες

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Σαν βόμβα έπεσε χθες Τετάρτη, στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Πειραιώς, η ανακοίνωση του επί σειρά ετών προέδρου της, Μιχάλη Σάλλα. Ο πολύ γνωστός και έμπειρος τραπεζίτης, που βρίσκεται στο τιμόνι της τράπεζας από το 1991 ανακοίνωσε ο ίδιος τη παραίτησή του, για να κάνει τόπο στους νέους – όπως είπε – στο νέο τραπεζικό περιβάλλον που δημιουργείται.

Είναι όμως εντελώς τυχαίο, μια απλή σύμπτωση που έμπειρος τραπεζίτης αποχωρεί τώρα που οι ελληνικές τράπεζες αναζητούν εναγωνίως χρήμα για να ανταπεξέλθουν στο ρόλο και τις υποχρεώσεις τους; Είναι τυχαίο που ο Μ.Σάλλας αποχωρεί τη στιγμή που οι τράπεζες χαλαρώνουν τη σκληρή στάση τους απέναντι στους καταθέτες με απώτερο σκοπό να τους κάνουν να ξαναφέρουν τα χρήματά τους στις τράπεζες; Είναι τυχαίο που η παραίτηση Σάλλα ανακοινώνεται τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες βλέπουν ότι δεν σώζονται ακόμη και αν πουλήσουν όλα τα κόκκινα δάνεια: Είναι τέλος τυχαίο που ο Μ.Σάλλας παραιτείται τη στιγμή που διεθνείς οικονομικοί οίκοι προβλέπουν ότι δεν θα υπάρξει ιδιαίτερη αύξηση επιστροφής των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στις ελληνικές τράπεζες έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα από τη σκληρή στάση των τραπεζών απέναντι στους πελάτες τους στα χρόνια της οικονομικής κρίσης;

Είναι λίγο περίεργο να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά είναι τυχαία και απλές συμπτώσεις. Είναι λίγο περίεργο να πιστέψει κανείς ότι ένα μεγάλος τραπεζίτης, με τέτοια ιστορία και εμπειρία, ο οποίος βρίσκεται στο τιμόνι μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες από το 1991, από τότε δηλαδή που ιδρύθηκε, πήρε ξαφνικά την απόφαση να αποχωρήσει. Μιας τράπεζας που ξεκίνησε το 1991 με 200 υπαλλήλους και μερίδιο μόλις 0,1% της ελληνικής τραπεζικής αγοράς, κι έφτασε να γίνει μια σημαντική σε μέγεθος τράπεζα με πάνω από 20.000 προσωπικό και μερίδιο αγοράς κοντά στο 30%, και μάλιστα με καθοριστικό ρόλο στην αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, που ανέπτυξε καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες, στήριξε την επιχειρηματική κοινότητα και συνέβαλλε στην οικονομική πρόοδο.

Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος αποφάσισε να αποχωρήσει αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή που το ελληνικό τραπεζικό σύστημα υποστηρίζει ότι ανακάμπτει, ενώ οι ξένοι οικονομικοί οίκοι δεν είναι και τόσο αισιόδοξοι.

Μάλλον κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τη παραίτηση του Μ.Σάλλα. Κάτι το οποίο πολλοί βλέπουν να έρχεται και, αν και το απεύχονται, δεν φαίνεται να πιστεύουν και οι ίδιοι ότι θα υπάρξει σωτηρία. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την πώληση των ελληνικών τραπεζών στα ξένα funds που έχουν ήδη εισχωρήσει στη διοίκησή τους με τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις και είναι έτοιμες να αναλάβουν και τις ίδιες τις τράπεζες.

Όπως φαίνεται, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα καταρρέει με υπαιτιότητα βεβαίως των ίδιων των τραπεζών και των στελεχών τους. Κι ας προσπαθούν όλοι αυτοί, μαζί με τα συστημικά ΜΜΕ με τα οποία έχουν άμεσες σχέσεις, να πείσουν τον κόσμο ότι για όλα φταίνε οι δανειολήπτες. Είτε το θέλουν, είτε όχι, το τέλος τους έρχεται και φαίνεται πώς βρίσκεται ήδη προ των πυλών. Το κακό είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με το ρόλο που έπαιζε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δεν τους ενδιαφέρει ποιες ξένες τράπεζες θα δανείζουν, με ποιους όρους και με ποια κριτήρια, τη πραγματική οικονομία και τη προσπάθεια των Ελλήνων μικρομεσαίων επιχειρηματιών να σηκώσουν κεφάλι και να ξαναρχίσουν από την αρχή τη δραστηριότητά τους. Δεν τους ενδιαφέρει στα ταμεία ποιας χώρα θα καταλήγουν τα χρήματα από την αποπληρωμή των δανείων που θα δώσουν οι ξένες τράπεζες, οι οποίες θα εξαγοράσουν όλες τις ελληνικές. Δεν τους ενδιαφέρει αν η χώρα ή οι ξένες τράπεζες θα ελέγχουν την ελληνική επιχειρηματικότητα και, ουσιαστικά, την ελληνική οικονομία. Γι αυτό και τρέχουν για να σωθούν. Την αρχή έκανε το πολύπειρο στέλεχος της Τράπεζας Πειραιώς, ο Μιχάλης Σάλλας. Αλλά αναμένεται σιγά σιγά να ακολουθήσουν κι άλλοι. Γιατί βλέπουν να έρχεται το τέλος.

Γι αυτό, δεν είναι οι δανειολήπτες που πρέπει να φοβούνται τις εξελίξεις, αλλά οι ίδιοι οι τραπεζίτες.