Οι τράπεζες δεν σεβάστηκαν ποτέ τον δανειολήπτη

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Πολλοί λένε και γράφουν ότι ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας είναι πιο ευνοϊκός για τους δανειολήπτες από ότι ήταν ο προηγούμενος. Ότι διευκολύνει τη συνεννόηση και τα «παζάρια» μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη και ότι, γενικά, είναι περισσότερο ανθρώπινος και αποσκοπεί στο να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση στην εξυπηρέτηση των κόκκινων δανείων, που θα ικανοποιεί και τον δανειολήπτη.

Την ίδια στιγμή όμως βλέπουμε ότι οι μέχρι τώρα ρυθμίσεις ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία βραχυπρόθεσμες, τη στιγμή που η ύφεση «πληγώνει» την ελληνική οικονομία για έβδομη διαδοχική χρονιά. Παρ’ όλα αυτά όμως, καμία ένδειξη ανθρωπιάς δεν υπάρχει από τον Ενιαίο Μηχανισμό Εποπτεία (SSM) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος ασκεί ισχυρές πιέσεις για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων σε ολόκληρη την Ευρώπη, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει στην Ελλάδα.

Το ζητούμενο είναι να αποδείξουν στη πράξη οι τράπεζες κατά πόσο μπορούν και θέλουν να φανούν διαλλακτικές και ότι δεν αποσκοπούν στην αρπαγή των σπιτιών των δανειοληπτών που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Κι αυτό τη στιγμή που τα distress funds αγωνίζονται να αρπάξουν τα κόκκινα δάνεια σε πολύ  εξευτελιστικές τιμές.

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Λεωνίδας Φραγκιαδάκης χαρακτήρισε μονόδρομο τη δίκαιη αντιμετώπιση του θέματος από τις τράπεζες. Υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να υπάρξει «δίκαιη αντιμετώπιση και σεβασμός στους δανειολήπτες που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους, και ταυτόχρονα δικαιοσύνη και σεβασμός στα κεφάλαια των καταθετών και  των μετόχων». Κι αυτό υποτίθεται ότι θα γίνει με τα distress funds να αναπνέουν απειλητικά πάνω στο σβέρκο των τραπεζιτών.

Αν και ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών υποτίθεται ότι είναι πιο ανθρώπινος από τον προηγούμενο, το βασικό του μειονέκτημα είναι ότι δίνει την απόλυτη εξουσία και πάλι στις τράπεζες και δεν τις υποχρεώνει να σεβαστούν την οικονομική κατάσταση των δανειοληπτών, αλλά απλά να την λάβουν υπόψη τους στις ρυθμίσεις που θα προτείνουν.

Μένει, βέβαια, να αποδειχθεί στην πράξη ότι οι τράπεζες θα αντιμετωπίσουν τους δανειολήπτες με πνεύμα συνεργασίας και χωρίς την… επιβολή ακαριαίων και πολλές φορές άδικων λύσεων.

Εδώ όμως είναι που τίθεται το μεγάλο ερώτημα για τις τράπεζες και για το σκοτεινό παρελθόν τους. Πότε υπήρξε σεβασμός από τις τράπεζες προς τους καταναλωτές-δανειολήπτες; Και, από τη στιγμή που δεν σεβάστηκαν τους καταναλωτές όταν τους έδιναν δάνεια με παράνομους όρους ή χωρίς να εξετάζουν συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία, όταν παγίδευαν τους καταναλωτές, ποιο και γιατί να περιμένει τώρα από αυτές τις ίδιες τις τράπεζες να δείξουν ανθρώπινο πρόσωπο;

Όλοι μιλούν για τον Κώδικα Δεοντολογίας και το τι αυτός προβλέπει, αλλά για τον δανειολήπτη δεν μιλάει κανείς. Υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες θα πρέπει να είναι πιο δίκαιες, αλλά κανείς δεν μιλά για τις απάτες που έκαναν οι τράπεζες σε βάρος των καταναλωτών-δανειοληπτών, που από το 2001 μέχρι σήμερα, ποτέ τους δεν σεβάστηκαν τις κοινοτικές οδηγίες, αλλά αντίθετα τις παραβίαζαν χωρίς να τις ελέγχει κανένας απολύτως. Ούτε καν αυτή η Τράπεζα της Ελλάδος που υποτίθεται ότι αυτός είναι ο ρόλος της.

Οφείλουν όμως να σεβαστούν, τόσο οι τράπεζες όσο και η κυβέρνηση τους δανειολήπτες, οι οποίοι ξεπερνούν τους 7,5 εκατ. πολίτες. Κι αυτό γιατί, όλοι αυτοί είναι ψηφοφόροι. Και όταν έρθει η ώρα θα αποδείξουν ότι πλέον δεν τρώνε κουτόχορτο, ούτε πιστεύουν σε ωραία συνθήματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Και θα δώσουν σε όλους αυτούς που τους καταδυναστεύουν τόσα χρόνια, την απάντηση που τους αξίζει. Σε όλους αυτούς.