Η ταλαιπωρία και οι ελεγκτές

Είναι αλήθεια πως δεν μπαίνω συχνά σε λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Όχι επειδή σνομπάρω τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά δεν με βολεύει η αστική συγκοινωνία στις καθημερινές μετακινήσεις μου.
Χθες το μεσημεράκι βρέθηκα κάπου στη Βασιλίσσης Όλγας, και για να μεταβώ στα γραφεία της εφημερίδας (περιοχή Σιδηροδρομικού Σταθμού), επέλεξα το λεωφορείο της γραμμής 3 (Φοίνικας-Σταθμός).

Θεώρησα πως η επιβατική κίνηση θα ήταν μικρή (ποιος πάει μεσημεριάτικα προς το κέντρο) και ότι οι λεωφορειολωρίδες θα συντόμευαν τον απαιτούμενο χρόνο. Κούνια που με κούναγε. Το λεωφορείο ήταν γεμάτο ασφυκτικά. Απίστευτα πολύς ο κόσμος από την αρχή της Βασιλίσσης Όλγας (στάση Μαρτίου). Ένας να σπρώχνει, άλλος να προσπαθεί να πλησιάσει στην πόρτα, για να κατεβεί, και να φωνάζει στον οδηγό να μην ξεκινήσει. Κόλαση.

Κι εννοείται ότι η δυσωδία βασίλευε, για να μην αποκλείσω τους περίεργους που εκμεταλλεύονται τους συνωστισμούς, για να ακουμπήσουν μία κοπελίτσα ή να ξαλαφρώσουν μία τσάντα. Αν είναι έτσι το μεσημέρι, φαντάζομαι πώς θα είναι το πρωί, που χιλιάδες άνθρωποι χρησιμοποιούν λεωφορεία, για να πάνε στη δουλειά τους, είπα στους συνεπιβάτες μου.

Όλη την ημέρα έτσι είναι”, μου είπε ένας.

“Μειώθηκαν δραματικά τα δρομολόγια, για να περιοριστεί το κόστος λειτουργίας του Οργανισμού, με αποτέλεσμα να υποφέρουμε”, συμπλήρωσε ο άλλος.

Κάποια στιγμή το λεωφορείο έφτασε στον τερματικό σταθμό και οι τελευταίοι επιβάτες κατεβήκαμε κατάκοποι. Στην εφημερίδα πληροφορήθηκα για την απόφαση της διοίκησης του ΟΑΣΘ να αναθέσει σε ιδιωτική εταιρεία τον έλεγχο των επιβατών που δεν έχουν εισιτήριο.

Όσο κι αν γκρινιάζουν κάποιοι υποκινούμενοι μάλλον από πολιτικά κίνητρα και ξιφουλκούν κατά των ιδιωτών ελεγκτών, θεωρώ ότι ο έλεγχος θα κάνει πολλούς να σκεφτούν να… ξεχάσουν να επικυρώσουν εισιτήριο.

Κι ας ξέρουμε όλοι ότι ο ΟΑΣΘ μετρά πως η εισιτηριοδιαφυγή έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν διαφυγόντα κέρδη, που ξεπερνούν κατ’ έτος τα 17 εκατομμύρια ευρώ.

Εννοείται ότι τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία του Οργανισμού τα πληρώνει το ελληνικό κράτος -δηλαδή όλοι μας. Και είναι κρίμα κι άδικο ένας επιβάτης να πληρώνει ακριβό εισιτήριο εξαιτίας όσων το παίζουν “δεν πληρώνω”. Κι ακόμη πιο κρίμα, όταν με το διπλό εισιτήριο εξασφαλίζει μία μετακίνηση με τις συνθήκες της υπανάπτυκτης μπανανιάς που περιέγραψα.

του Μιχάλη Αλεξανδρίδη 

Εφημερίδα Μακεδονία