«Η Πεντάμορφη και το Τέρας της Disney»: Από τη σκηνή του Μπρόντγουεϊ στη Θεσσαλονίκη

Όταν η Μπελ, μια όμορφη κοπέλα που ζει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, συνάντησε το Τέρας, έναν νεαρό πρίγκιπα που μεταμορφώθηκε σε άσχημο τέρας από τα ξόρκια μιας μάγισσας, «γεννήθηκε» ένα από τα ωραιότερα παραμύθια στην ιστορία της Disney.

 

«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» ανέβηκε στην κινηματογραφική οθόνη το 1991, κερδίζοντας θεατές και διακρίσεις -ακόμη και το «βραβείο των βραβείων», το Όσκαρ, κι από εκεί μεταπήδησε στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ, το 1994, όπου κέρδισε εννέα υποψηφιότητες στα βραβεία Tony και συνέχισε επιτυχημένα για 13 χρόνια.

 

Με τον τίτλο ενός εκ των πλέον μακρόβιων και επιτυχημένων εμπορικών show του Μπρόντγουεϊ όλων των εποχών, «Η Πεντάμορφη και το Τέρας της Disney» έρχεται, τον επόμενο μήνα (από Τετάρτη 12 έως και Κυριακή 23 Νοεμβρίου), για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στο Μέγαρο Μουσικής, φιλοδοξώντας να παρασύρει μικρούς και μεγάλους σ’ ένα μαγικό ταξίδι στον παραμυθένιο κόσμο της Disney.

 

Άλλωστε, όπως λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο σκηνοθέτης της παράστασης Ρομπ Ροθ (Rob Roth), η «μυστική συνταγή» του επιτυχημένου αυτού show δεν είναι άλλη από μια υπέροχη ιστορία που σού ζεσταίνει την καρδιά, ένα παραμύθι τόσο παλιό όσο και ο χρόνος, που «αγγίζει» ανθρώπους κάθε ηλικίας, «σπάει» το φράγμα της γλώσσας και των συνόρων.

 

Με περισσότερους από 40 εκατομμύρια θεατές να έχουν παρακολουθήσει την παράσταση μέσα σε δύο δεκαετίες, ο Ρομπ Ροθ εξακολουθεί να συγκινείται με τις αντιδράσεις του κοινού, ενώ δεν κρύβει τη μεγάλη του αγάπη για το ροκ εντ ρολ, που όπως χαρακτηριστικά λέει, τού έσωσε τη ζωή!

 

-Κύριε Ροθ, το μιούζικαλ «Η Πεντάμορφη και το Τέρας της Disney» είναι ένα από τα πλέον μακρόβια στον κόσμο. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό το «ταξίδι»;

 

Μού ζητήθηκε από την Disney να προσαρμόσω θεατρικά, στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ, την ταινία κινουμένων σχεδίων. Μαζί με τη δημιουργική ομάδα, περάσαμε 18 μήνες «στήνοντας» την ιστορία, με επιπρόσθετα τραγούδια, σκηνικά και σχέδια κοστουμιών. Περάσαμε ένα φανταστικό, χαρούμενο διάστημα δημιουργίας, το οποίο αισθάνομαι πως αντικατοπτρίζεται στην τελική παραγωγή.

 

-Υπάρχει κάποια «κρυφή συνταγή» πίσω απ’ αυτή την επιτυχία; Τι είναι αυτό που κρατά «ζωντανό» το ενδιαφέρον του κοινού ύστερα από περίπου δυο δεκαετίες;

 

Η «μυστική συνταγή» στην περίπτωση αυτή είναι μια υπέροχη ιστορία, που σού ζεσταίνει την καρδιά. Αυτή η ελκυστικότητά, τού ενός «παραμυθιού τόσο παλιού όσο και ο χρόνος», αντανακλά σε όλες τις ηλικίες και περνά τα «σύνορα» του τόπου και της γλώσσας. Πρόκειται για μια εκπληκτική ιστορία που σε οδηγεί να δεις πίσω από την εξωτερική εμφάνιση κάποιου, μέσα στην ψυχή του. Όλο αυτό το αφηγείται με ένα αστείο και ταυτόχρονα συγκινητικό τρόπο, με πολλούς φανταστικούς χαρακτήρες.

 

-Ύστερα από τόσα χρόνια που είστε μέρος αυτής της παράστασης, εξακολουθείτε να παρακολουθείτε και να καταγράφετε τις αντιδράσεις του κόσμου;

 

Το να κάθομαι ανάμεσα στο κοινό και να παρακολουθώ την παράσταση είναι πάντα μια πολύ συγκινητική διαδικασία για εμένα, ακόμη κι έπειτα από τόσα χρόνια. Βλέπω πολές οικογένειες μαζί, πολλούς γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στο θέατρο για πρώτη φορά. Βλέποντας τους γονείς να παρακολουθούν και οι ίδιοι τα παιδιά τους να «χάνονται» μέσα στον κόσμο της παράστασης είναι τόσο, μα τόσο ικανοποιητικό!

 

-«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» αποτέλεσε ουσιαστικά την αφετηρία ώστε να ξεκινήσετε τις σκηνοθεσίες των περιοδειών μουσικών όπως οι Cyndi Lauper, The Dresden Dolls, Steve Miller and Alice Cooper. Θεωρήσατε την εξέλιξη αυτή μια νέα πρόκληση τις πολυσχιδούς καριέρας σας;

 

Το να σκηνοθετείς ροκ περιοδείες είναι μια πολύ διαφορετική πρόκληση. Ένα από τα πράγματα που αγαπώ σ’ αυτό είναι ότι όλα γίνονται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι στο θέατρο. Για παράδειγμα, ο Steve Miller με παίρνει τηλέφωνο και μού ζητά να συλλάβω την ιδέα και ν’ αναλάβω τη σκηνοθεσία μιας περιοδείας και μετά, δέκα εβδομάδες αργότερα όλο αυτό είναι έτοιμο και παίζει πάνω στη σκηνή, ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό είναι πολύ πιο άμεσα σε σχέση με το θέατρο, όπου απαιτούνται χρόνια προκειμένου να είσαι έτοιμος και να βγεις επί σκηνής.

 

-Υπήρξαν καλλιτέχνες που θαυμάζατε καθώς μεγαλώνατε;

 

Πολλοί από τους αγαπημένους καλλιτέχνες των παιδικών μου χρόνων είναι τώρα συνεργάτες και φίλοι μου. Είναι «τρελό» όλο αυτό. Οι Elton John, KISS, Alice Cooper ήταν οι αγαπημένοι μου καθώς μεγάλωνα, με τους τοίχους του δωματίου μου να είναι καλυμμένοι με αφίσες τους και τώρα βγαίνω για δείπνο μαζί τους. Είναι «τρελό» ! Ειδικά για τους γονείς μου, οι οποίοι με παρακολουθούν να εξελίσσομαι από fan τους σε φίλους τους. Νομίζω πως την πρώτη φορά που συνάντησαν τον Elton (John) και μου έδωσε μια μεγάλη αγκαλιά για να με χαιρετήσει, η μαμά μου άρχισε να κλαίει!

 

-Ασχολούμενος με διάφορες μορφές της Τέχνης, πού τοποθετείτε εσείς τον στόχο σας ως καλλιτέχνης;

 

Στόχος μου ως καλλιτέχνης είναι να συγκινήσω, με κάποιον τρόπο, τους ανθρώπους. Με την Πεντάμορφη και το Τέρας, αισθάνομαι καλά που προσφέρω στο κοινό άφθονο γέλιο και συναισθήματα. Στη δουλειά μου, που αφορά το ροκ εντ ρολ, σκοπός μου είναι να συναρπάσω το κοινό και να τους κάνω να αισθανθούν ενθουσιασμένοι, συναίσθημα που προκαλεί η καλή ροκ μουσική.

 

-Είστε κάτοχος της μεγαλύτερης συλλογής ροκ εντ ρολ γραφικών στον κόσμο. Ποιος ήταν ο ρόλος, εν τέλει, του ροκ εντ ρολ στη ζωή σας;

 

Το ροκ εντ ρολ μού έσωσε τη ζωή! Ως παιδί ήμουν είχα πέσει θύμα bullying, γι’ αυτό και τα γυμνασιακά μου χρόνια δεν ήταν μια χαρούμενη περίοδος. Το να ακούω μουσική, να διαβάζω για τα συγκροτήματα στα περιοδικά και να μελετώ τα εξώφυλλα των άλμπουμ, όλα αυτά μού προσέφεραν ένα καταφύγιο, που είναι και ο λόγος για τον οποίο η μουσική είναι τόσο σημαντική για εμένα. Ξεκίνησα να συλλέγω πόστερ για τους τοίχους του δωματίου μου, όταν ήμουν έφηβος. Συνέχισα να το κάνω και ως ενήλικας, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

 

-Ρίχνοντας μια ματιά πίσω στο παρελθόν, για ποιο λόγο είστε περισσότερο υπερήφανος;

 

Είμαι πιο πολύ υπερήφανος για το γεγονός ότι έχω καταφέρει να βγάζω τα προς το ζην ως καλλιτέχνης καθ’ όλη την ενήλικη ζωή μου- κάτι που δεν ήταν πάντα εύκολο. Είμαι υπερήφανος για το γεγονός ότι περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει την Πεντάμορφη και το Τέρας. Και μόνο που το λέω αυτό, μού φαίνεται απίστευτο. Είμαι πολύ τυχερός που αυτό το show έχει παίξει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή μου.

 

-Ποια είναι τα επόμενα (καλλιτεχνικά) σχέδιά σας; Τι έχετε στα σκαριά;

 

Έχω γράψει και θα σκηνοθετήσω ένα νέο έργο, το «Warhol Capote Strange Dents», που αφορά τη φιλία μεταξύ του Andy Warhol και Truman Capote. Θα «ανέβει» την επόμενη χρονιά στο Μπρόντγουεϊ.

 

*Σε αυτή τη διεθνή περιοδεία, ενώνεται ξανά η πρωτότυπη δημιουργική ομάδα του Broadway Disney Beauty and the Beast. Εκτός του σκηνοθέτη Rob Roth, ο χορογράφος είναι ο Matt West, ενώ τα κουστούμια είναι δημιουργίες της Ann Hould-Ward (βραβείο Tony Award® για το έργο της στο Disney’s Beauty and the Beast), ο φωτισμός από την Natasha Katz, τα σκηνικά από τον Stanley A. Meyer, ο ήχος από τον John Petrafesa Jr. και η επίβλεψη της μουσικής από τον Michael Kosarin.

 

*Η μουσική του μιούζικαλ είναι του Alan Menken (Μικρή Γοργόνα, Αλαντίν, Μαλλιά Κουβάρια) και οι στίχοι από τον Howard Ashman (Μικρή Γοργόνα, Αλαντίν, Μαλλιά Κουβάρια), με επιπλέον τραγούδια με μουσική από τον Menken και στίχους από τον Tim Rice (Βασιλιάς των Λιονταριών, Jesus Christ Superstar). Το βιβλίο είναι γραμμένο από την Linda Woolverton (σεναριογράφο των Βασιλιάς των Λιονταριών, Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Maleficent).

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ