Η καθημερινότητα γολγοθάς για τον πολίτη

Όσο περνάν οι μέρες αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δεν έχουμε βγει από τα μνημόνια, αλλά καθημερινά η φτώχεια και η δυστυχία αυξάνονται. Ο Έλληνας πολίτης δεν έχει ακόμη δει άσπρη μέρα από την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια.

Οι μορφές εργασίας έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Η ημιαπασχόληση είναι καθεστώς και οι μισθοί συνεχώς μειώνονται. Την ίδια στιγμή επίδομα ανεργίας λαμβάνουν ελάχιστοι άνεργοι με την συντριπτική πλειοψηφία να είναι μακροχρόνια άνεργοι και να μην έχουν καμία απολύτως παροχή.

Παράλληλα, η οικογενειακή ζωή έχει γίνει προβληματική, οι γονείς αδυνατούν να προσφέρουν στα παιδιά αυτά που θα ήθελαν. Δεν είναι λίγες οι οικογένειες που δεν έχουν πάει καθόλου διακοπές τα τελευταία χρόνια, λόγω μειωμένου εισοδήματος. Είναι οι πολλοί οι τομείς που έχουν χειροτερεύσει. Στην υγεία τα πάντα είναι υπό διάλυση και για να βρει κάποιος ραντεβού με γιατρό στο νοσοκομείο ή το ΙΚΑ θα πρέπει να περιμένει 4 με 5 μήνες.

Επιπλέον, μόλις βραδιάσει ουδείς τολμάει να κυκλοφορήσει στις γειτονίες, καθώς οι ληστείες, οι κλοπές και οι διαρρήξεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο που συνεχώς εντείνεται. Οι νέοι άνθρωποι γίνονται πειραματόζωα του εκάστοτε υπουργού Παιδείας που θέλει να εφαρμόσει την δική του “μεταρρύθμιση” Έτσι, οι νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να μεταναστεύσουν αηδιασμένοι από το πολιτικοοικονομικό σκηνικό που κυριαρχεί στη χώρα. Σκάνδαλα βγαίνουν στην φόρα και κανείς δεν τιμωρείται, αφού ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.

Έτσι. Δημιουργούνται δύο τάξεις στην μεταμνημονιακή κοινωνία. Οι πολιτικοί με τους επιχειρηματίες από τη μια και από την άλλη ο λαός. Οι πολιτικοί στα κότερα και στα ελικόπτερα και ο λαός στην βία, την πείνα και την αθλιότητα. Πόσο γνώση για τα προβλήματα και την κατάσταση του λαού μπορεί να έχει ένας πρωθυπουργός που μπαινοβγαίνει σε κότερα και ένας πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μετακινείται με ελικόπτερα;