Οι «κακοί» δανειολήπτες θυσία για «καλές» τράπεζες

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία για την υπογραφή της νέας συμφωνίας κυβέρνησης – δανειστών, όλο και πληθαίνουν τα άρθρα «ειδικών» σε διάφορα από τα λεγόμενα «μεγάλα» ΜΜΕ, που προσπαθούν να πείσουν τη κοινή γνώμη ότι το σημαντικότερο για τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι να διασωθούν οι τράπεζες. Λες και ο κόσμος δεν γνωρίζει γιατί δημιουργήθηκαν τα κόκκινα δάνεια και γιατί δημιουργήθηκαν οι μαύρες τρύπες στα ταμεία των τραπεζών. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι να πέσουν οι τελικές υπογραφές για τη μοίρα των κόκκινων δανείων, το κατεστημένο σύστημα της ενημέρωσης, σε διατεταγμένη υπηρεσία με το τραπεζικό σύστημα, δεν σταματούν τη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης στο τραπεζικό σύστημα, ώστε να πεισθεί ο κόσμος ότι για να σωθούν οι τράπεζες, πρέπει να θυσιαστούν τα σπίτια των δανειοληπτών που αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνειά τους. Μόνο αν βρεθούν στο δρόμο οι «κακοί» δανειολήπτες θα μπορέσει λοιπόν να καταστεί εφικτή η διάσωση των  τραπεζών, για να μπορέσουν μετά, δήθεν, να στηρίξουν τη πραγματική οικονομία. Όταν μάλιστα, όλες οι αναλύσεις από ξένα οικονομικά έντυπα, δείχνουν ότι και πάλι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να στηρίξουν τη πραγματική οικονομία και ότι – όπως όλα δείχνουν – το ρόλο αυτό θα αναλάβουν ξένες εύρωστες τράπεζες που ετοιμάζονται να ανοίξουν υποκαταστήματα στην Ελλάδα.

Τα περισπούδαστα στελέχη των ελληνικών τραπεζών, που τις οδήγησαν στη κατάρρευση με τα θαλασσοδάνεια που μοίραζαν σε κόμματα και ανύπαρκτες ΜΚΟ, θέλουν να απαλλαγούν από τα κόκκινα δάνεια για να μπορέσουν, όπως υποστηρίζουν, να αντλήσουν νέες καταθέσεις από όσους απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες και τα κρύβουν σε στρώματα και θυρίδες. Στοχεύουν κυρίως στη μεσαία τάξη, καθώς η κύρια τάξη, η οικονομικά ισχυρή, έχει ήδη βγάλει τα χρήματά της – και νόμιμα ακόμα – σε τράπεζες του εξωτερικού και σίγουρα δεν πρόκειται να τα φέρει πίσω.

Στις ελάχιστες οικονομίες της μεσαίας τάξη στοχεύουν λοιπόν τα τραπεζικά στελέχη στην Ελλάδα, ώστε οι τράπεζες να έχουν χρήμα για να δανείσουν. Ποιες οικονομίες όμως; Όταν η μεσαία τάξη, που έχει μπει στο στόχαστρο όλων των νέων φορολογικών μέτρων, δίνει πάνω από το μισό του ετήσιου εισοδήματός της για να πληρώνει φόρους και εισφορές. Οπότε, βάζει χέρι στις όποιες οικονομίες της απέμειναν για να μπορέσει να επιβιώσει. Μέχρι πότε όμως; Κάποτε και αυτές οι λίγες οικονομίες που απέμειναν, θα τελειώσουν. Και τότε, αναρωτιέται κανείς, τι θα απομείνει για να καταθέσει κάποιος στις τράπεζες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι καταθέσεις των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων τον Φεβρουάριο μειώθηκαν κατά 541.000.000 ευρώ και διαμορφώθηκαν σε 121,68 δισ. ευρώ, έναντι 122,23 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο. Μάλιστα, σε ετήσια βάση (Φεβρουάριος ’15 – Φεβρουάριος ’16) η μείωση των καταθέσεων αγγίζει το 13,4%, ενδεικτικό της οικονομικής ασφυξίας που πνίγει τα ελληνικά νοικοκυριά. Η μείωση των μισθών, η αδυναμία εύρεσης εργασίας, η αύξηση των τιμών σε βασικά προϊόντα που συνθέτουν το λεγόμενο καλάθι της νοικοκυράς και, φυσικά, η αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων από τα αλλεπάλληλα μέτρα ανάγκασαν τους περισσότερους πολίτες να… φάνε από τα έτοιμα, προκειμένου να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Να αντλήσουν πόρους από τις οικονομίες μιας ζωής για να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και να καλύψουν τα καθημερινά τους έξοδα.

Έλεγαν την αλήθεια λοιπόν οι φωνές που προφήτευαν ότι με την αυξημένη φορολογία, την αύξηση της ανεργίας, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, η μόνη λογική συνέπεια θα ήταν η αύξηση των κόκκινων δανείων. Και όπως διαβάζουμε, σε 117 δις ευρώ ανήλθαν το 2015 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, καταγράφοντας αύξηση κατά 9% ή περίπου 10 δισ. ευρώ μέσα σε μόλις ένα χρόνο. Και τι κάνουν οι τράπεζες γι αυτό; Απολύτως τίποτα. Απειλούν τους δανειολήπτες με πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας τους, αν δεν δεχτούν τις λύσεις που τους προτείνουν. Λύσεις όμως που απαιτούν τουλάχιστον τα 2/3 του μηνιαίου εισοδήματος των δανειοληπτών ή ακόμη και ποσά που κυμαίνονται από 150 ως 200 ευρώ ως μηνιαία δόση, από δανειολήπτες που έχουν μηδενικό εισόδημα επειδή είναι άνεργοι. Γι αυτό και μόλις ένας στους δέκα δανειολήπτες, κατά μέσον όρο, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα των τραπεζών για ρύθμιση της οφειλής τους στο πλαίσιο του Κώδικα Δεοντολογίας. Πρόκειται για τη δεύτερη πρόσκληση που απευθύνουν οι τράπεζες, στο πλαίσιο της εφαρμογής του Κώδικα Δεοντολογίας, μέσω επιστολών σε δανειολήπτες που καθυστερούν να πληρώσουν τη δόση του δανείου τους, από ένα μήνα και πάνω.

Αλλά ο Κώδικας Δεοντολογίας ορίζει ότι οι τράπεζες πρέπει να προτείνουν στους δανειολήπτες λύσεις τέτοιες που να καθιστούν το δάνειό τους βιώσιμο. Όμως οι τράπεζες προτείνουν που επιβάλλουν αποπληρωμή των δανείων σε 12 ως 36 δόσεις, κάτι φυσικά που δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση βιώσιμη λύση για κάποιον δανειολήπτη. Αντίθετα, αποτελεί θηλιά στο λαιμό του και μάλιστα υπό την απειλή του πλειστηριασμού του σπιτιού του.

Δεν υπάρχει όμως ελεγκτικός μηχανισμός για να βάλει στη θέση τους τις τράπεζες και να τις υποχρεώσει να τηρούν τη νομιμότητα και τον Κώδικα Δεοντολογίας; Φυσικά και υπάρχει. Λέγεται Τράπεζα της Ελλάδος και έχει διοικητή το γνωστό και μη εξαιρετέο, Γιάννη Στουρνάρα. Ο οποίος όμως, πολλές φορές με άρθρα και δηλώσεις του έχει υποστηρίξει ότι ο μόνος τρόπος να διασωθούν οι τράπεζες είναι η πώληση των κόκκινων δανείων. Άρα, καμία απολύτως προστασία για τους δανειολήπτες. Καμία προστασία των σπιτιών της μεσαίας τάξης που τόσο διακαώς προσπαθούν οι τράπεζες να τους αρπάξουν και τις τελευταίες οικονομίες τους, με τη μορφή καταθέσεων.

Και βέβαια, η λογική συνέπεια αυτής της τακτικής των τραπεζών, δεν θα είναι άλλη από την απόσυρση όλων των καταθέσεων των μελών της μεσαίας τάξης. Αυτό μπορεί να το εμποδίζουν τα capital controls, αλλά μπορεί να γίνει σιγά – σιγά. Έστω και με 420 ευρώ την εβδομάδα.