Η «γραμμή Μαζινό» και οι… «μπάστακες» της τρόικας

Στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συνώνυμο περίπου του στρατιωτικού «φιάσκου» υπήρξε η περίφημη γαλλική «γραμμή Μαζινό»: ένα, μεγαλεπήβολο,  αμυντικό οχυρωματικό έργο κατά μήκος των γαλλογερμανικών συνόρων, που με την πολυπλοκότητά του απορρόφησε όλη την στρατιωτική δραστηριότητα των Γάλλων απέναντι στον Άξονα.

Επανδρώθηκε με τις περισσότερες και καλύτερες δυνάμεις του  στρατού, πάνω του βασίστηκαν όλα τα στρατηγήματα των Γάλλων για τον επικείμενο πόλεμο με τη χιτλερική Γερμανία και στο τέλος το έργο έμεινε… άθικτο κι άκαπνο από μάχες, καθώς οι Γερμανοί έκαναν το αυτονόητο: άφησαν τους Γάλλους να «τα δίνουν όλα» σε αυτή την οχύρωση, βρήκαν…άλλα σημεία, από τη γαλλοβελγική μεθόριο, για να την παρακάμψουν, βρέθηκαν «στις πλάτες» του γαλλικού στρατού κι έκαναν «βόλτα» μέχρι το Παρίσι μη συναντώντας καμιά ουσιαστική αντίσταση.

Το «φιάσκο» που υπέστη η Ελλάδα κι η σημερινή της κυβέρνηση στη σύνοδο του Γιούρογκρουπ της 9ης Μαρτίου, παρουσιάζει ομοιότητες με το πάθημα των Γάλλων. Η Ελλάδα, «οχυρώθηκε» όλο αυτόν τον καιρό γύρω από τη δική της «γραμμή Μαζινό»: το βασικό της δόγμα ήταν «δεν συμφωνούμε σε τίποτε που θα θυμίζει τα μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις». Απέφυγε να πει ευθέως ναι σε μέτρα που θα εκταμίευαν μια πρώτη δόση, να  παρουσιάσει έστω μία πρόταση περικοπών, αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή της σε κείμενο που θα έδειχνε πως «υποχώρησε» σε ο,τιδήποτε, μόνο και μόνο για  να μην την κατηγορήσει ο Γλέζος ή ο Λαφαζάνης ότι «βάφτισε το κρέας ψάρι». Δεν θέλησε να προσανατολίσει τη διαπραγματευτική της τακτική στη λογική «δεσμεύομαι για το τάδε οικονομικό αποτέλεσμα στον τάδε χρόνο», κρατώντας για τον εαυτό της το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο που θα φτάσει σε αυτό. Ακόμα και σήμερα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και η χώρα χρειάζεται άμεσα ζεστό χρήμα για να μην πάθει ασφυξία, δεν έδωσε ούτε έναν αριθμό, μια φόρμουλα με την οποία θα υλοποιήσει κάποια μεταρρύθμιση, με η χωρίς εισαγωγικά. Προτίμησε να τα αφήσει όλα στην «μέρα με τη μέρα διαπραγμάτευση», από σήμερα μέχρι τον Ιούνιο. Μια διαπραγμάτευση όμως, η οποία, αυτονόητα, δεν μπορεί να γίνεται…μεταξύ υπουργών Οικονομικών, αλλά «κωδικό προς κωδικό», «μέτρο προς μέτρο», όπως γινόταν μέχρι τώρα, σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων. Δηλαδή άνοιξε μόνη της την πόρτα των υπουργείων ξανά στους τροϊκανούς!

Κι οι εταίροι μας φυσικά, δεν έχασαν την ευκαιρία: πρωί πρωί της Τετάρτης στέλνουν «σούμπιτους» τους ελεγκτές να συζητήσουν για ισοδύναμα μέτρα, κάτι που περίμεναν «πώς και πώς» εδώ και μέρες. Αυτοί, οι ελεγκτές, οι «μπάστακες» της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, όπως αποκλήθηκαν –και ήταν- στο παρελθόν,  θα περιδιαβαίνουν πάλι ένα –ένα τα υπουργεία, θα ακούν και θα μεταφέρουν τις ελληνικές ενστάσεις, προτάσεις  και ό,τι άλλο στους δανειστές, με την…παραχώρηση, αυτά να παίρνουν και μια πολιτική νομιμοποίηση σε κάποιες συζητήσεις υψηλότερου επιπέδου στις Βρυξέλλες.

Και για να «πονέσει περισσότερο» η «μαχαιριά», Σόιμπλε και λοιποί  αποφάσισαν να μην κρατήσουν ούτε τα προσχήματα, να μην έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος πέτυχε τη διπλωματικο-οικονομική νίκη: τρόικα την ανέβαζαν την ομάδα των διαπραγματευτών, τρόικα την… κατέβαζαν στις δηλώσεις τους.

Βεβαίως, ο Σκουρλέτης, ο Στρατούλης, η Φωτίου, όταν την Τετάρτη θα τους ανοίξουν τα υπουργεία για να μπουν και να βγάλουν τα κομπιουτεράκια, θα τους αποκαλέσουν αλλιώς. Ίσως και να τους βάλουν από την «πίσω πόρτα», αν και τώρα δεν υπάρχουν καθαρίστριες να τους γιουχάρουν, αφού…επαναπροσλήφθηκαν.

Πώς είπατε; Η απόφασή για την επαναπρόσληψή τους θα συζητηθεί τον Οκτώβριο; Ε, εντάξει, γεροί να είμαστε, και τότε θα υπάρχουν τα τεχνικά κλιμάκια  των «θεσμών» να κάνουν εισήγηση στις Βρυξέλλες για το αν η επαναπρόσληψη επιφέρει ή όχι δημοσιονομικό κόστος… 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr