Οι Έλληνες χαρίζουν τα σπίτια τους στο κράτος

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Το είδαμε κι αυτό. Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, οι Έλληνες χαρίζουν τα ακίνητά τους στο κράτος για να μην επιβαρυνθούν με την αβάσταχτη φορολογία. Αυτό που κάποτε ήταν όνειρο ζωής, ένα σπίτι, «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» μας, έχει καταντήσει πλέον να είναι ο χειρότερος εφιάλτης μας. Εκεί μας έφτασε η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησή μας. Εκεί μας έφτασε η υπερφορολόγηση όλων ανεξαιρέτως των περιουσιακών στοιχείων.

Και τι άλλο μπορούν να κάνουν οι Έλληνες που στενάζουν για έβδομη συνεχή χρονιά κάτω από το βάρος των μνημονίων, της υπέρμετρης φορολογίας και της συνεχιζόμενης μείωσης μισθών και συντάξεων;

Οι νέοι, χωρίς δουλειά, με μέλλον αβέβαιο, με την ανεργία να τους χτυπά τη πόρτα μετά από χρόνια σπουδών και προσπάθειας, βλέπουν τη κληρονομιά σαν το χειρότερο  εφιάλτη τους. Οι γονείς τους από την άλλη, δεν μπορούν να συντηρούν και να πληρώνουν φόρους για σπίτια που είναι κλειστά, σα να κοστίζουν χρυσάφι, και προτιμούν να τα ξεφορτωθούν, παρά να ρίξουν αυτό το ασήκωτο βάρος στα παιδιά τους. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, αυξήθηκε η φορολογία για την αποδοχή κληρονομιάς και για τη μεταβίβαση ακινήτου.

Σε οποιαδήποτε πράξη της καθημερινής ζωής, η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση ανακαλύπτει ένα πεδίο δόξης λαμπρό για να επιβάλει κι άλλους φόρους. Το περίεργο είναι ότι δεν μπορεί να κατανοήσει το αυτονόητο. Αυτό που κατανοούν όλοι οι Έλληνες. Ότι όσο περισσότερο και ν’ αυξήσεις τη φορολογία, τόσο λιγότερα έσοδα θα έχεις. Το είδαμε με τα τέλη κυκλοφορίας. Οι κάτοχοι αυτοκινήτων παρέδωσαν μαζικά τις πινακίδες τους. Το είδαμε με την αύξηση της βενζίνης. Ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιεί τις αστικές συγκοινωνίες. Το είδαμε με την αύξηση του φόρου στον καπνό. Ο κόσμος αγοράζει λαθραία τσιγάρα ή το γύρισε στο ηλεκτρονικό τσιγάρο ή σταμάτησε το κάπνισμα. Το είδαμε με την αύξηση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα. Ο κόσμος ψωνίζει λιγότερο. Το βλέπουμε και πάλι με τα σπίτια. Ο κόσμος προτιμά να τα χαρίσει στο κράτος, να τα ξεφορτωθεί, παρά να τιμωρείται επαίσχυντα επειδή είχε την ατυχία κάποιος γονιός να του αφήσει κληρονομιά ένα σπίτι.

Τα στοιχεία από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι αποκαρδιωτικά.

Το 2013, όταν περιήλθε η αρμοδιότητα στα ειρηνοδικεία, οι αιτήσεις αποποίησης κληρονομιάς έφτασαν τις 6.079. Το 2014 ο αριθμός αυξήθηκε στις 8.798, το 2015 έφτασε στις 9.556 και εκτιμάται ότι το 2016 οι αιτήσεις θα ξεπεράσουν τις 10.500. Ως τις 17 Αυγούστου είχαν κατατεθεί 7.241. Η ίδια τάση εκτιμάται ότι υπάρχει και στις αιτήσεις που κατατίθενται στα υπόλοιπα ειρηνοδικεία της Αττικής. Στη Πάτρα, στην αρχή της κρίσης, το 2010, οι αιτήσεις αποποίησης κληρονομιάς έφταναν τις 500-600 τον χρόνο. Εκτοξεύτηκαν στις 1.264 το 2014, ανέβηκαν στις 1.308 το 2015 και ως τις 17 Αυγούστου είχαν κατατεθεί 774. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι θα αγγίξουν στο τέλος της χρονιάς τις 1.600. Στη Θεσσαλονίκη οι αιτήσεις για αποποίηση κληρονομιάς που κινούνταν κοντά στις 2.000 στην αρχή της κρίσης ανέβηκαν στις 3.323 το 2013, αυξήθηκαν στις 4.569 το 2014 και έφτασαν τις 5.160 το 2015. Φέτος εκτιμάται ότι θα ξεπεραστεί και αυτός ο αριθμός καθώς ως και τις 17 Αυγούστου είχαν κατατεθεί 3.400 αιτήσεις. Ανάλογη είναι η εικόνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Στο Ειρηνοδικείο Βόλου το 2013 έγιναν 357 δηλώσεις αποποίησης κληρονομιάς και το 2015 ξεπέρασαν τις 600. Στην Καλαμάτα οι 131 αιτήσεις του 2010 ξεπέρασαν τις 350 το 2015.

Ακόμη κι αν ένας κληρονόμος ξεπεράσει όλα τα εμπόδια έχοντας ως στόχο να αξιοποιήσει το ακίνητο που κληρονόμησε, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δυσάρεστες εκπλήξεις καθώς, για την εκμίσθωση των ακινήτων θα απαιτείται πιστοποιητικό πολεοδομικής νομιμότητας δίμηνης ισχύος από μηχανικό.

Και μετά έχει το θράσος η κυβέρνηση να μιλάει για ανάπτυξη!