Η Δικαιοσύνη μπορεί να σταματήσει τις άδικες κατασχέσεις κατοικιών από τράπεζες

Ενας από τους λόγους που ο λαός παραμένει εκβιαζόμενος από τους τραπεζίτες στην Ελλάδα πέρα από τον εθελοτυφλισμό των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών που βολεύονται με τα ψίχουλα που τους πετάνε ta golden boys είναι η Δικαιοσύνη που αποδεικνύεται μονόφθαλμη σε ότι αφορά τις διεκδικήσεις των πολιτών έναντι των τραπεζών. Ομως, μπορεί η Δικαιοσύνη να ξεκινήσει την επανάσταση του αυτονόητου!

Σήμερα, η Δικαιοσύνη αποτελεί στην καλύτερη των περιπτώσεων καταφύγιο για υπερχρεωμένους δανειολήπτες αλλά συνήθως περιορίζεται σε εκτελεστικό όργανο των τραπεζιτών, κάτι χειρότερο από μια εισπρακτική εταιρία που συνεργάζεται με παράνομα ενόπλους νταήδες του υποκόσμου.

Ουσιαστικά, οι Ειρηνοδίκες σηκώνουν ψηλά τη σημαία της κοινωνικής δικαιοσύνης, κρίνοντας με βάση τον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τις αδικίες των τραπεζών σε βάρος των δανειοληπτών. Οι τραπεζίτες που έχουν βάλει όλα τα μέσα που διαθέτουν για να υποβαθμιστεί ο νόμος για τα υπερχρεωμένα άγουν και φέρουν δυστυχώς σε ότι αφορά στην ανώτατη βαθμίδα της Δικαιοσύνης έχοντας δικούς τους ανθρώπους σε νευραλγικά πόστα. 

Ως επακόλουθο, όπως καταγγέλλει άλλωστε και ο πρώην εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών, Ιωάννης Σακκάς, οι δικαστές κάνουν τα στραβά μάτια στις παρανομίες των τραπεζών, όπως για παράδειγμα οι τόκοι να υπολογίζονται με βάση έτος 360 και όχι 365 ημερών. 

Οι δικαστές μπορούσαν να βάλουν έγκαιρα φρένο στις παράνομες απαιτήσεις των τραπεζιτών, αλλά δεν το κάνουν. 

Για παράδειγμα, οι δικαστές μπορούν να απορρίψουν τις αιτήσεις για έγκριση εκδόσεων διαταγών πληρωμής των τραπεζών για κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων δανειοληπτών. Αντ’ αυτών των ενεργειών όμως οι δικαστές σπεύδουν να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των τραπεζών  Ετσι, γεμίζουν αστικές δικογραφίες τα δικαστήρια και οι πολίτες αναγκάζονται να τρέχουν στα ειρηνοδικεία για να βρουν το δίκιο τους και να εμποδίσουν την παράνομη κατάσχεση της περιουσίας τους για χρέη που επίσης είναι παράνομα. 

Γιατί είναι παράνομα τα χρέη;

Ενας πολίτης που δεν χρωστάει τίποτα ούτε στις τράπεζες, ούτε σε κάποιον άλλο, θα ρωτήσει εύλογα γιατί είναι παράνομα τα χρέη των δανειοληπτών στις τράπεζες από τη στιγμή που δανείστηκαν χρήματα; Για τον απλούστατο λόγο ότι οι τράπεζες παρανομούν σε ότι αφορά στον υπολογισμό των οφειλών των δανειοληπτών.

Ο τόκος γίνεται μια τεράστια φούσκα που δυστυχώς μόνο μεγαλώνει και δεν σκάει παρά μόνο αν ο δανειολήπτης βρει το δίκιιο του σε κάποιο Ειρηνοδικείο της χώρας μέσω του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Οι τόκοι, τα νομικά έξοδα, τα επιτόκια είναι στις εγχώριες τράπεζες διπλάσια ή τριπλάσια εκείνων που έχουν οριστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της οργανωμένης εκτέλεσης του σχεδίου φτωχοποίησης του ελληνικού λαού και της μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία χρέους από τους κερδοσκόπους. 

Ολα τα δάνεια περιέχουν παράνομους, άκυρους και καταχρηστικούς όρους και συνεπώς θα πρέπει να γίνει άμεσα λογιστικός έλεγχος για κάθε δάνειο και να επανυπολογιστεί το οφειλόμενο ποσό με βάση τα νόμιμα και όχι τα παράνομα κόλπα των τραπεζιτών. 

Οι τράπεζες θησαυρίζουν με τα λεφτά του λαού. Ολα πληρώνονται από το λαό και τίποτα δεν επιστρέφεται από τις τράπεζες έστω στην…αγορά, έναν τόσο γενικό όρο που τους χωράει δυστυχώς όλους στο τσουβάλι είτε πρόκειται για ευηπόληπτους επιχειρηματίες – δύσκολο πολύ σε αυτή την εποχή- είτε πρόκειται για λαμόγια -στις συνήθεις των περιπτώσεων- και επιπλέον οι τραπεζίτες απειλούν κάθε λίγο και λιγάκι κράτος, δικαιοσύνη και στο τέλος τα πληρώνει όλα ο φτωχότερος και μέσης οικονομικής κατάστασης πολίτης. 

Η Δικαιοσύνη μπορεί να παρέμβει άμεσα, ακόμη και για τις ληστρικές δράσεις των τραπεζών για τα πλέον εξόφθαλμα υπερτοκογλυφικά δάνεια, αυτά που έγιναν σε ελβετικό φράγκο. 

Για παράδειγμα, πολίτης που έλαβε δάνειο 638.000 ελβετικά φράγκα το 2006 πλήρωσε κεφάλαιο 409.000 φράγκα και συνεχίζει να οφείλει 228.600 φράγκα ενώ του χρεώνονται επιπλέον παράνομοι τόκοι ύψους σχεδόν 50.000 ευρώ, νομικά έξοδα 4.500 ευρώ (από που και γιατί να τα πληρώσει ο δανειολήπτης;) και επιπλέον οι τράπεζες συνεχίζουν να κερδίζουν μέσω της συναλλαγματικής διαφοράς ευρώ/ελβετικού φράγκου με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα ο δανειολήπτης να οφείλει 174.000 ευρώ και όχι 228.000 ευρώ που η τράπεζα αξιώνει. 

Κατα καιρούς οι τράπεζες χρυσώνουν τα χάπια, πετώντας πληροφορίες τύπου ότι εξετάζουν κούρεμα στα δάνεια με ελβετικό φράγκο για να καλύψουν τη συναλλαγματική ζημία.

Τέτοιες ειδήσεις, όμως, όπως π.χ. και οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που υποτίθεται ότι κάνουν οι τράπεζες προεξοφλούν μια νέα απάτη των τραπεζών. Το κούρεμα προφανώς δεν θα γίνει για τους δανειολήπτες αλλά για τις τράπεζες, οι οποίες προφανώς επιδιώκουν να βάλουν πιο βαθιά στην παγίδα της υπερχρέωσης τους ανυποψίαστους δανειολήπτες. Σε κάθε περίπτωση, οι δανειολήπτες οφείλουμε να γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας, να τα διεκδικούμε, να μην υπογράφουμε ότι μας πασάρουν οι τράπεζες και να έχουμε στο βάθος του μυαλού μας ότι η τράπεζα παρανομεί σε βάρος της περιουσίας μας, φουσκώνοντας τις οφειλές μας και για να γλιτώσουμε από την τοκογλυφία έχουμε τελευταίο -δυστυχώς- αποκούμπι τη Δικαιοσύνη και τον νόμο για τα υπερχρεμώνε ανοικοκυριά. 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr