Οι δανειστές απαιτούν και η κυβέρνηση νομοθετεί

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η κυβέρνηση έχει ανάγκη από μία νίκη. Έστω και εικονική. Έστω και με κάθε κόστος. Κάτι που να μπορεί να το παρουσιάσει ως επίτευγμα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τη δεύτερη αξιολόγηση. Ή αλλιώς ρύθμιση του χρέους. Και οι δανειστές το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Γι αυτό και ξέρουν ότι η κυβέρνηση θα περάσει όλους τους όρους που θέτουν. Άλλωστε, βιάζονται κι αυτοί. Τρεις εκλογές θα γίνουν μέσα στο 2017. Σε Γαλλία, Ολλανδία και Γερμανία. Και θέλουν να τελειώσουν με τα ελληνικά ζητήματα για να ασχοληθούν με τα εσωτερικά τους μέτωπα.

Αλλά για να ολοκληρωθεί η συμφωνία και η δεύτερη αξιολόγηση, η τρόικα ζητά από τις αρχές και την Τράπεζα της Ελλάδος να προχωρήσουν σε αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο με στόχο την άρση φορολογικών, νομικών και άλλων εμποδίων. Και πρέπει να γίνουν – και θα γίνουν – όλα, γιατί τουλάχιστον πέντε εταιρείες- distress funds θα πάρουν άδεια ως τα τέλη Δεκεμβρίου και το χαλί θα πρέπει να είναι έτοιμο και στρωμένο για να αρχίσουν να αρπάζουν σπίτια και περιουσίες δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια.

Για να στρωθεί λοιπόν το χαλί στα πόδια τους, τα distress funds και οι δανειστές απαιτούν αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο, γιατί αλλιώς απειλούν να μην έρθουν. Δεν τους αρέσουν ορισμένα πράγματα. Βρίσκουν υψηλή τη φορολογία που θα πρέπει να πληρώνουν και πολύ ενοχλητικό το νομικό πλαίσιο, το οποίο έχει ποινές φυλάκισης για τα αρπακτικά. Στο στόχαστρο της τρόικας μπήκαν λοιπόν μία σειρά από γραφειοκρατικά και άλλα, κυρίως φορολογικού χαρακτήρα, «εμπόδια» τα οποία δεν «στηρίζουν» το στρατηγικό στόχο της ενεργής διαχείρισης των κόκκινων δανείων.

Στις άμεσες προτεραιότητες ως το τέλος Δεκεμβρίου 2016 είναι η τροποποίηση του ν. 4172/2013 και συγκεκριμένα η άμβλυνση των υφιστάμενων φορολογικών αντικινήτρων, εξέλιξη που θα συμβάλλει στην ανάγκη των τραπεζών να προχωρήσουν σε μεγαλύτερες διαγραφές δανείων. Μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν δεσμευθεί στον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό ότι σημαντικό μέρος της μείωσης των κόκκινων δανείων έως το τέλος του 2019 θα προέλθει από διαγραφές. Αναλυτικότερα, η μείωση από διαγραφές δανείων ανέρχεται στο 35% (σ.σ. του συνολικού στόχου μείωσης δηλαδή του 40%), ήτοι 14,35 δισ. ευρώ, περίπου 3,5 δισ. ευρώ ανά έτος αρχής γενομένης από φέτος, από διαγραφές μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αλλά οι διαγραφές θα γίνουν με δύο τρόπους: Πρώτον, μέσω λογιστικής φύσεως διαγραφές όπως γίνεται έως σήμερα, ωστόσο με την άρση των υφιστάμενων αντικινήτρων δεν θα προκύπτει ζήτημα στον ισολογισμό. Δεύτερον, και εδώ απαραίτητη προϋπόθεση είναι η προστασία των στελεχών από αστικές και ποινικές ευθύνες, μέσω «κουρέματος».

Αυτό δηλαδή που απαιτούν οι δανειστές για τα αρπακτικά των distress funds, είναι να αλλάξει η νομοθεσία και να δοθεί προκαταβολικά άφεση αμαρτιών στα αρπακτικά των distress funds για να αρπάζουν ανενόχλητα τα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων δανειοληπτών, οι οποίοι όμως, τόσα χρόνια πλήρωναν κανονικά τα δάνειά τους κι έχουν δώσει εκατομμύρια ευρώ μέχρι τώρα στις τράπεζες για την αποπληρωμή των δανείων τους.

Και βέβαια, η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση, θα κάνει αυτό που της ζητάνε οι δανειστές. Θα θυσιάσει τους Έλληνες δανειολήπτες στο βωμό του χρέους. Αλλά στη πραγματικότητα δεν τους θυσιάζει στο βωμό του χρέους. Τους θυσιάζει στο κομματικό της βωμό. Γιατί θέλει να λέει η κυβέρνηση ότι ήταν η πρώτη που ρύθμισε το χρέος με μια νέα συμφωνία. Η οποία όμως, δεν θα είναι τίποτε άλλο, από ένα τέταρτο και ακόμη σκληρότερο μνημόνιο.