Οι ανύπαρκτες και παράνομες Εταιρείες Ειδικού Σκοπού

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η λύση είναι παλιά. Την εφηύραν οι ελληνικές τράπεζες πολύ πριν από τη κρίση για να μπορούν να κυνηγάνε τους δανειολήπτες για να τους αρπάξουν την περιουσία τους, επειδή κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν από τις παράνομες δανειακές συμβάσεις που υπέγραφαν επί χρόνια, κατά παράβαση των κοινοτικών όρων.

Τώρα όμως προσπαθούν να την επαναφέρουν, επειδή διαπίστωσαν, κάπως αργά βέβαια, αυτό το οποίο εμείς καταγγέλλαμε εδώ και χρόνια. Ότι τα distress funds, στα οποία οι τράπεζες ήθελαν να πουλήσουν τα κόκκινα δάνειά τους για να σωθούν, δεν είναι τίποτε άλλο από κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που θέλουν να αποκομίσουν το μέγιστο δυνατό κέρδος για τις ίδιες και τους μετόχους τους εις βάρος τόσο των δανειοληπτών όσο και των ίδιων των τραπεζών τις οποίες υποτίθεται ότι ήρθαν για να σώσουν.

Έτσι λοιπόν οι τράπεζες, που ανακάλυψαν ξαφνικά τη πικρή αλήθεια, προσπαθούν να επαναφέρουν τις παλιές δοκιμασμένες λύσεις, οι οποίες όμως, ούτε τις έσωσαν ούτε νόμιμες είναι. Πρόκειται για τις γνωστές και μη εξαιρετέες Εταιρείες Ειδικού Σκοπού ή SPV επί το ελληνικότερων. Είναι οι εταιρείες που ίδρυσαν οι ελληνικές τράπεζες με έδρα το εξωτερικό, κυρίως το Λονδίνο. Σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθούσαν κάποιες από τις ελληνικές τράπεζες, σε μερικές περιπτώσεις έστελναν δικαστικά έγγραφα (ειδοποιήσεις,, αγωγές απαίτησης, διαταγές πληρωμής κλπ) σε οφειλέτες, ισχυριζόμενες ότι εκχωρούσαν σε αυτές τις εταιρείες τα τιτλοποιημένα δάνειά τους. Και για να συμπληρωθεί το θέατρο του παραλόγου, οι τράπεζες ανήγγειλαν στους συγκεκριμένους οφειλέτες τους ότι η Εταιρεία Ειδικού Σκοπού στην συνέχεια «ξανα-πούλησε» ή μεταβίβασε το δάνειό του στην ίδια την τράπεζα που το είχε πουλήσει εξ’ αρχής στην SPV. Έτσι οι τράπεζες παρουσιάζονταν στα δικαστήρια ως εκπρόσωποι, διαχειριστές και ξανα-αγοραστής του δανείου τους, στο όνομα της Εταιρείας Ειδικού Σκοπού και φυσικά, εναντίον του οφειλέτη. Όμως οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού ήταν όλες θυγατρικές των τραπεζών, με εικονικές έδρες το εξωτερικό, ενώ οι πραγματικές έδρες ήταν κρυμμένες μέσα στα κεντρικά γραφεία των τραπεζών. Σκοπός τους δεν ήταν άλλος από το να εκφοβίζουν τον έλληνα οφειλέτη και να εκχωρούν προσωρινά σε αυτές οι μητρικές τράπεζες τα «κόκκινα» δάνεια για να μην φαίνονται στους ισολογισμούς τους.

Με λίγα λόγια, ήταν εταιρείες – μαϊμού, και άρα παράνομες, τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι τράπεζες για να μην φαίνεται ότι έχουν απώλειες στου ισολογισμούς τους από ανείσπρακτα κόκκινα δάνεια και να φαίνεται ψευδέστατα ότι δεν έχουν απώλειες κερδών και ότι είναι οικονομικά εύρωστες και υγιείς.

Αυτό βέβαια κατέρρεε στα δικαστήρια όπου εμφανίζονταν οι τράπεζες ως εκπρόσωποι των Εταιρειών Ειδικού Σκοπού τις οποίες οι ίδιες ίδρυσαν, με σκοπό να διώξουν ποινικά τους οφειλέτες που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους και τελικά να τους αρπάξουν την ακίνητη περιουσία που είχαν υποθηκεύσει για να πάρουν ένα δάνειο, στεγαστικό ή επιχειρηματικό.

Αυτές οι αγωγές όμως έχουν όλες απορριφθεί από τα ελληνικά δικαστήρια, ως άκυρες, ψευδείς και παράνομες, γιατί η –υποτιθέμενη- σύμβαση εκχώρησης του δανείου από μία τράπεζα στην Εταιρεία Ειδικού Σκοπού ήταν ανυπόστατη  (δηλαδή ανύπαρκτη), άκυρη, ψευδής και παράνομη για μια σειρά από λόγους.

α) Οι εμφανιζόμενες ως Εταιρείες Ειδικού Σκοπού είναι ανύπαρκτες!

β) Η σύμβαση εκχώρησης του δανείου από την τράπεζα στην Εταιρεία Ειδικού Σκοπού, πρέπει να καταχωρηθεί στο Υποθηκοφυλακείο Αθηνών και να αναγγελθεί στον οφειλέτη με εξώδικο. Η μη καταχώρηση της σύμβασης εκχώρησης επιφέρει την ανυπαρξία αυτής.

γ) Δεν υπήρχε σχετικός όρος στις δανειακές συμβάσεις των δανειστών που έδιναν το δικαίωμα στις τράπεζες για την εκχώρηση των δανείων των οφειλετών σε Εταιρείες Ειδικού Σκοπού.

δ) Δεν είχαν μεταγραφεί οι αντίστοιχες εμπράγματες ασφάλειες (υποθήκες κλπ) από τις τράπεζες στις Εταιρεία Ειδικού Σκοπού κι αντίστροφα.

Αυτές οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού είναι η λύση που προσπαθούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο οι τράπεζες για να απαλλαγούν από τα κόκκινα δάνεια, τώρα που τα distress funds έδειξαν ξεκάθαρα τις προθέσεις και ότι δεν ενδιαφέρονται να διασώσουν τις ελληνικές τράπεζες, αλλά δεν τους καίγεται καρφάκι αν οι ελληνικές τράπεζες θα επιβιώσουν, θα διασωθούν ή θα εξαφανιστούν πλήρως.

Όπως προκύπτει όμως, όλες αυτές οι εκχωρήσεις γίνονται εν αγνοία των δανειοληπτών (χωρίς να καταχωρηθούν στον υποθ/κειο Αθηνών) και συνεπώς ο εκδοχέας (η τράπεζα που τα πήρε) δεν αποκτά δικαιώματα απέναντι στον δανειολήπτη, δηλαδή, δεν μπορεί να του κάνει αγωγές, κατασχέσεις , πλειστηριασμούς, καθώς υπάρχουν και δικαστικές αποφάσεις επ` αυτού

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται εύκολα ότι τα ακίνητα και οι κύριες κατοικίες των δανειοληπτών που έχουν κόκκινα δάνεια δεν κινδυνεύουν από τις μεθοδεύσεις των ελληνικών τραπεζών. Όλα γίνονται για να φοβίσουν τον Έλληνα πολίτη και δανειολήπτη, ότι δήθεν η περιουσία του κινδυνεύει από τα αδυσώπητα ξένα funds και εταιρείες.