H ENYΠΕΚΚ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ 4/2/2018 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

1.Η παλλαϊκή συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης στις 21/1/2018 έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία αιφνιδιάζοντας το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό που ήταν έτοιμο με βάση την ενδοτική θέση του Βουκουρεστίου του 2008 να προδώσει και πάλι τον λαό μας παραδίδοντας το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας στο γειτονικό κρατίδιο.

Πραγματοποιήθηκε τη στιγμή που η χώρα, από τον οκτάχρονο «δημοσιονομικό κλίβανο» εισέρχεται στο βαθύ μνημονιακό τούνελ και καταιγιστικοί και αλληλοσυμπληρούμενοι μνημονιακοί θεσμοί θα την υποβιβάζουν διαρκώς σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική-ελλειμματική οικονομία και κοινωνία, σύμφωνα με τη ρήτρα ανταγωνιστικής υποτίμησης που διατρέχει τα πάντα, έρχεται και το ελπιδοφόρο συλλαλητήριο της 4/2/2018 στην Αθήνα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μάς οδηγεί σε νέα εθνική ταπείνωση! Μετά την ανεπιφύλακτη παραίτηση από την ονομαστική διαγραφή του χρέους, το θέρος του 2015, την αναγνώρισή του ως …νομίμου(!) και …οφειλόμενου(!) και την υποθήκευση ολόκληρου του δημόσιου πλούτου στο υπερΤαμείο προς διασφάλιση των δανειστών, σειρά είχαν τα εθνικά θέματα.

Χρέος όμως όλων μας είναι να τους σταματήσουμε. Να τους εμποδίσουμε με τη δύναμή μας, τη μαχητικότητά μας, την ενότητα ολόκληρου του λαού μας.

Το ζήτημα της εθνικής ακεραιότητας μπορεί ανά πάσα στιγμή να κινητοποιήσει τη συντριπτική πλειονότητα του λαού. Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη την αυθόρμητη έκφρασή του στη Θεσσαλονίκη, αλλ’απεναντίας την υποβάθμισε, τη λοιδόρησε και την συκοφάντησε, οχυρωμένη στην πεποίθηση ότι αποτελεί μια μονοσήμαντη διαμαρτυρία και δεν αφορά έκφραση γενικευμένης δυσαρέσκειας και αγανάκτησης από την εν γένει μνημονιακή πολιτική που ασκεί.

 

Οι Έλληνες, όμως,

-μετά το Βατερλό της διαπραγμάτευσης του θέρους του 2015, που έφερε στη χώρα το τρίτο γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και διαρκές (ως προς τους θεσμούς που εγκαθιδρύει) Μνημόνιο και

-μετά το φιάσκο της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα, όπου ο τούρκος πρόεδρος, μεταξύ των άλλων φανερών, έλεγε ανενόχλητος σε μαθητές ελληνικού σχολείου «Μια σημαία, μια πατρίδα, ένα κράτος, τι σημαίνει; Ένα έθνος, μια σημαία, ένα κράτος, εντάξει;. Δεν υπάρχουν διακρίσεις, δεν υπάρχουν διαφορές… Όλοι μαζί είμαστε Τουρκία…»,

είναι προφανές ότι δεν εμπιστεύονται την παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να χειριστεί τα μείζονα ζητήματα του λαού και του έθνους. Γι’αυτό αποφάσισαν, σαν μια φωνή που έρχεται από τα έγκατα της Ιστορίας, να εκφράσουν αυθόρμητα την αντίθεσή τους.

 

Είδαν άλλωστε ότι, μετά την εγκατάσταση επί τόπου του πρωθυπουργού Ζάεφ στα Σκόπια από τον αναπληρωτή βοηθό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας των ΗΠΑ Χόιτ Μπράιαν Γι και τον αποκλεισμό του πρώτου εθνικιστικού κόμματος από τη διακυβέρνηση, ότι οι δύο πρωθυπουργοί ανέλαβαν …υποχρέωση έναντι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να εξομαλύνουν τις «διαφορές» τους προκειμένου το γειτονικό, τεχνητό, πολυεθνικό και πολυφυλετικό κρατίδιο να ενταχθεί στους δύο συνασπισμούς και να αποφύγει την αυξανόμενη επιρροή από τη Ρωσία.

Επομένως, το ζήτημα της αναγνώρισης των Σκοπίων, με «προίκα» την ελληνική Μακεδονία μας, δεν ετέθη από μία ενεστώσα εθνική ανάγκη, αλλά από εξωτερικό παράγοντα.

 

2.Είναι όμως σαφές από τα διδάγματα του Θουκυδίδη και την πορεία των εθνών ότι ένα δέσμιο κράτος που έχει απωλέσει μεγάλο μέρος της εθνικής του κυριαρχίας λόγω της ετεροδιακυβέρνησης των Μνημονίων, όπως η Ελλάδα, αδυνατεί -εκ των πραγμάτων- να εκφράσει το αληθές εθνικό συμφέρον. Πολύ περισσότερο που:

α-πολλά στελέχη της κυβέρνησης έχουν εκφραστεί στο πρόσφατο παρελθόν υπέρ του «συνταγματικού» ονόματος των Σκοπίων,

β-δεν υπάρχει ενιαία κυβερνητική θέση,

γ-το εσωτερικό μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων έχει με πολλούς τρόπους διαρραγεί και

δ-είναι εξόχως βλαπτικό μία δέσμια στα Μνημόνια χώρα να εισέρχεται, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, στον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων στη συγκεκριμένη εδαφική περιοχή.

 

3.Υπ’ αυτές λοιπόν τις συνθήκες, είναι παραπλανητικό να ταυτίζεται ο ρεαλισμός με το εθνικό συμφέρον.

Και ασφαλώς ουδείς δικαιούται να παραποιεί το νόημα ιστορικών ρήσεων μεγάλων ανδρών του Έθνους που έθεσαν τα θεμέλια για τη δημιουργία της νεοελληνικής εθνικής συνείδησης.

Όταν ο Διονύσιος Σολωμός ταύτιζε το αληθές με το εθνικό, δεν εννοούσε αυτό που φαίνεται, δηλαδή το συντελεσμένο, το συμβατό, το επιβαλλόμενο ή έστω το -εκ των πραγμάτων- δεδομένο, αλλά το ουσιαστικό, το βαθύ, αυτό που βρίσκει, ως πολιτική πράξη του παρόντος, το νήμα της Ιστορίας, το αποκαλυπτικό εν τέλει της ιδιαίτερης ουσίας τού λαού και του έθνους, αυτό που του προσδίδει το ξεχωριστό του νόημα.

Και το αληθές του Σολωμού, που είναι και εθνικό, δεν προκύπτει από τον περιστασιακό βολουνταρισμό τού τύπου «έτσι θέλουν να αποκαλούνται τα Σκόπια κι εμείς δεν μπορούμε να τους το αλλάξουμε…». Αυτά τα προωθεί ο νεοφιλελεύθερος δικαιωματισμός για να πιάσει στις δαγκάνες των συμφερόντων του τους πολιτικούς τής επιφάνειας των πραγμάτων, ώστε να εμφανίσει την ονοματολογία τού γειτονικού κρατιδίου ως ατομικό του …δικαίωμα κι ας είναι κόντρα σε όλα τα ιστορικά δεδομένα (φυλετική καταγωγή, πολιτιστική ταυτότητα, γλώσσα, χρονολογία εποίκησης του συγκεκριμένου τόπου, πολυφυλετική-πολυεθνική σύνθεση, τεχνητό εθνικό φαντασιακό κ.λπ.).

Απορρίπτοντας, επομένως, την αντι-ιστορικότητα της εθνικής επινόησης που διαστρεβλώνει την πορεία των πραγμάτων και πολτοποιεί-ρευστοποιεί τις εθνικές οντότητες και συνειδήσεις,

Κ Α Λ Ο Υ Μ Ε

όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να απορρίψουν όσα διαδραματίζονται στο προσκήνιο και όσα έχουν συμφωνηθεί παρασκηνιακά!

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ

Να υπερβούν την κατάσταση ετερονομίας τής χώρας,

Να διακόψουν τον κατήφορο των υποχωρήσεων και

Να αρνηθούν να εισέλθουν στο ακόμη σκοτεινότερο μνημονιακό τούνελ, ώστε κάποτε (στο ορατό -ελπίζουμε- μέλλον) να βρεθούμε να διαπραγματευόμαστε τα εθνικά μας δίκαια από θέση εθνικής κυριαρχίας, διορθώνοντας σφάλματα, ολιγωρίες και εφησυχασμούς δεκαετιών και ξαναφέρνοντας την πατρίδα στην ιστορική της γραμμή!

Όλοι μαζί ενωμένοι στο συλλαλητήριο της 4 Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα ως απαρχή τής νέας πορείας τού λαού και του έθνους!

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος