FT: Οι μύθοι που μπλοκάρουν τη συμφωνία Ελλάδας-δανειστών

Τους μύθους που μπλοκάρουν την συμφωνία με την Ελλάδα, αναλύουν σε άρθρο γνώμης οι FT.

Η ελληνική εποποϊία θα συνεχιστεί, όσο οι εμπλεκόμενοι δεν αναγνωρίζουν ότι έχουν γραπωθεί από μύθους που θέτουν εμπόδια σε πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται συμφωνία, υποστηρίζει σε άρθρο του στους Financial Times, ο Martin Wolf, αναλύοντας τους εν λόγω μύθους:

Μύθος 1ος: Μια έξοδος της Ελλάδας θα βοηθούσε την ευρωζώνη.

Μπορεί μια άδοξη λήξη της συμμετοχής της χώρας στο ευρώ να χρησίμευε ως μάθημα για άλλες χώρες, βάζοντας φρένο στις εκστρατείες των λαϊκιστών. Ωστόσο σε μια τέτοια περίπτωση (grexit) η συμμετοχή στην ευρωζώνη θα έπαυε να είναι αμετάκλητη και κάθε κρίση θα προκαλούσε αποσταθεροποιητική κερδοσκοπία.

Μύθος 2ος: Φταίει η Ελλάδα

Κανένας δεν υποχρέωσε κανέναν να δανείσει την Ελλάδα. Αρχικά οι ιδιώτες δάνεισαν με χαρά την ελληνική κυβέρνηση με τους ίδιους πάνω-κάτω όρους που δάνειζαν και την γερμανική. Ωστόσο η ελληνική πολιτική κατάσταση δεν αποτελούσε μυστικό. Το 2010 μάλιστα έγινε σαφές ότι τα δάνεια δεν θα μπορούσαν να αποπληρωθούν.

Αντί για την διαγραφή που ήταν απαραίτητη, οι κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αποφάσισαν να διασώσουν την χώρα επαναχρηματοδοτώντας την. Έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι της «επέκτασης και προσποίησης». Οι ανόητοι δανειστές χάνουν χρήματα. Αυτό συνέβαινε πάντα και εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα.

Μύθος 3ος: Η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτα

Η Ελλάδα πέρασε από μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που έχει οδηγήσει στο αδιέξοδο για την συμφωνία στους όρους στήριξης. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πρόσθετη χρηματοδότηση.

Μύθος 4ος: Μια έξοδος της Ελλάδας, θα βοηθούσε την Ελλάδα.

Πολλοί πιστεύουν ότι μια αδύναμη νέα δραχμή θα προσφέρει μια ανώδυνη μετάβαση την ευημερία. Αλλά αυτό ισχύει μόνο αν η οικονομία μπορεί να επεκτείνει εύκολα την παραγωγή διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών. Και η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό.

Μύθος 5ος: Οι Έλληνες θα αποπληρώσουν τα χρέη

Το πραγματικό ζητούμενο είναι αν οι Έλληνες θα αφιερώσουν τις επόμενες δεκαετίες στην αποπληρωμή χρεών που δεν θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί εξ αρχής.

Μύθος 6ος: Η χρεοκοπία συνεπάγεται έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

Ένας έκτος μύθος είναι πως αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε, θα αναγκαζόταν να δημιουργήσει ένα νέο νόμισμα και να βγει από την ευρωζώνη. Είναι πιθανό, αν η ελληνική κυβέρνηση χρεοκοπούσε, οι ελληνικές τράπεζες να μη θεωρούνταν ικανές να λάβουν στήριξη από τον ELA. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι τράπεζες θα αναγκάζονταν να επιβάλουν φραγή στις αναλήψεις καταθέσεων. Μπορεί επίσης να σημειωνόταν παύση πληρωμών. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως η ΕΚΤ δεν θα είχε μεγαλύτερη δικαιοδοσία να σταματήσει να λειτουργεί ως δανειστής έκτακτης ανάγκης για τις ελληνικές τράπεζες από αυτήν που θα είχε η Fed για να σταματήσει να δανείζει τις τράπεζες του Ντιτρόιτ όταν χρεοκόπησε η Πολιτεία.

Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Καμία αμερικάνικη τράπεζα δεν ήταν τόσο εκτεθειμένη στο Ντιτρόιτ ώστε να καταρρεύσει από τη χρεοκοπία του. Στην ευρωζώνη, όμως, η οποία έχει 19 διαφορετικές τραπεζικές αγορές, μία για κάθε μέλος, με το κράτος να έχει μεγάλη παρουσία σε όλες, η χρεοκοπία από μια εθνική κυβέρνηση θα οδηγούσε στην κατάρρευση τις τράπεζες.

Η ΕΚΤ δεν θα έπρεπε να δανείζει σε τράπεζες που είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι φερέγγυες. Το ερώτημα είναι πώς θα έπρεπε να αντιδράσει. Ίσως να ήταν εφικτό να διαχειριστεί την ελληνική οικονομία με περιορισμένη λειτουργία των τραπεζών της. Η στερημένη από ρευστότητα ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει πληρωμές με υποσχετικούς τίτλους (IOU) που θα αποδεχόταν σε πληρωμές υποχρεώσεων προς αυτήν. Αν και ανεπιθύμητο, θα μπορούσε να εφαρμοστεί.

Μύθος 7ος (και πιθανώς ο πιο επικίνδυνος): Οι μεταρρυθμίσεις που συμφωνούνται υπό πίεση έχουν αποτέλεσμα

Σπανίως συμβαίνει αυτό. Αν δεν υπάρξει συμφωνία το λιγότερο κακό αποτέλεσμα θα ήταν να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να αφήσουμε την Ελλάδα να αποφασίσει τι θα κάνει. Αυτό σίγουρα θα ήταν ένα άσχημο αποτέλεσμα. Αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί την παρούσα στιγμή για μια καλύτερη εξέλιξη;

Πηγή: Financial Times