Ερώτηση Νίκου Χουντή (ΛΑΕ) σε Κομισιόν: «Αυτές τελικά είναι οι βέλτιστες πρακτικές σας, κύριε Επίτροπε;»

Μια ακόμα καταγγελία εργοδοτικής αυθαιρεσίας είδε το φως της δημοσιότητας (βλέπε εδώ), αυτή τη φορά στον χώρο της εμπορίας προϊόντων ένδυσης, με εργαζόμενη να καταγγέλλει ότι εκπρόσωπος της εργοδοσίας την κλείδωσε για 45 λεπτά σε χώρο του υποκαταστήματος που εργαζόταν, ώστε να υποχρεωθεί να υπογράψει οικειοθελή παραίτηση, αντί για απόλυση. Το συγκεκριμένο περιστατικό θίγει με σχετική ερώτηση προς την Κομισιόν, ο υποψήφιος ευρωβουλευτήςτης Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ερώτησή του, αφού περιγράφει το περιστατικό, υπογραμμίζει ότι η τραγική κατάσταση της απορυθμισμένης ελληνικής αγοράς εργασίας αποτελεί προϊόν των πολιτικών των Μνημονίων, σημειώνοντας ότι «μέσα σε 8 χρόνια είδαμε να ενισχύονται οι ευέλικτες μορφές εργασίας, να μειώνονται οι μισθοί, να θεσμοποιούνται διαφορετικά επίπεδα απολαβών ανάλογα με την ηλικία, να διευκολύνονται οι απολύσεις και να καταργείται ουσιαστικά το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Στη συνέχεια της ερώτησής του ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΛΑΕ τονίζει ότι όλα τα μνημονιακά μέτρα σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους δανειστές, ακολουθώντας τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές», με στόχο την, δήθεν, «ισορροπία ευελιξίας και δικαιοσύνης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών»και την επίτευξη «βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».

Καταλήγοντας στην ερώτησή του ο Νίκος Χουντής ρωτά την Κομισιόν εάν νιώθει ικανοποίηση από το επίπεδο των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στην ελληνική αγορά εργασίας μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, καθώς επίσης, εάν θεωρεί ότι ο εκβιασμός εργαζομένων και οι μέθοδοι «μαφίας» αποτελεί ευρωπαϊκή βέλτιστη πρακτική;


Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση:

Βασικός πυλώνας των τριών Μνημονίων-Προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα ήταν η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων εργασιακής απορρύθμισης. Πιο συγκεκριμένα, μέσα σε 8 χρόνια είδαμε να ενισχύονται οι ευέλικτες μορφές εργασίας, να μειώνονται οι μισθοί, να θεσμοποιούνται διαφορετικά επίπεδα απολαβών ανάλογα με την ηλικία, να διευκολύνονται οι απολύσεις και να καταργείται ουσιαστικά το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Όλα αυτά τα μέτρα σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους δανειστές, ακολουθώντας τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές», με στόχο την «ισορροπία ευελιξίας και δικαιοσύνης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών» και την επίτευξη «βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης»[1].

Η πραγματικότητα, όμως, στην ελληνική αγορά εργασίας είναι τραγική. Μόλις χτες καταγγέλθηκε από εργαζόμενη γνωστής αλυσίδα ένδυσης[2]ότι η εργοδοσία την κλείδωσε σε δωμάτιο υποκαταστήματος επί 45 λεπτά προκειμένου να υποχρεωθεί να υπογράψει οικειοθελή αποχώρηση, και όχι απόλυση από την εργασία της[3]. 

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Νιώθει ικανοποιημένη από το επίπεδο των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στην ελληνική αγορά εργασίας μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών;
2. Θεωρεί ότι ο εκβιασμός εργαζομένων και οι μέθοδοι «μαφίας» αποτελεί ευρωπαϊκή βέλτιστη πρακτική;