Έρχονται τα χειρότερα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Θα περίμενε κανείς ότι τελειώνουν τα μέτρα που φέρνουν κυβέρνηση και δανειστές στη ζωή μας και θα την κάνουν ακόμη πιο σκληρή από ότι ήδη είναι. Αλλά όμως όχι. Οι δανειστές δεν έχουν τελειώσει ακόμη με τον ελληνικό λαό. Γιατί, όπως διαβάζουμε, έχουν κι άλλες απαιτήσεις που θέλουν να φέρουν στη ζωή μας για να σφίξουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των άνεργων και των δανειοληπτών.

Όπως διαβάζουμε λοιπόν, οι δανειστές, και κυρίως το ΔΝΤ και η γερμανική πλευρά, ζητούν δραστικές αλλαγές στο ποιος θα έχει τον έλεγχο των επιχειρήσεων που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν όπως και το ποιος θα έχει την  εποπτεία των διοικήσεων  τους μέχρι και την πώλησή τους. Πρόκειται φυσικά και το λεγόμενο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων των 50δις ευρώ, στο οποίο θα καταλήξει όλη η δημόσια περιουσία της Ελλάδας, αλλά και όλος ο φυσικός πλούτος, τα έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αλλά και όλη η ακίνητη περιουσία των τραπεζών, στην οποία συμπεριλαμβάνονται φυσικά και τα ακίνητα – σπίτια και επιχειρήσεις – που είναι συνδεδεμένα με κόκκινα ή και με εξυπηρετούμενα δάνεια.

Αυτό που θέλουν οι δανειστές – και δεν το έκρυψαν εξ’αρχής – είναι ο έλεγχος του Υπερταμείου. Θέλουν να φύγουν από τον έλεγχο των υπουργείων τα φιλέτα και ό,τι μπορεί να έχει κέρδος για τη χώρα και τους πολίτες τους, με το να περάσουν στο Ταμείο αποκρατικοποιήσεων του οποίου η διοίκηση θα πρέπει να αυτονομηθεί πλήρως και να λειτουργεί υπό μνημονιακή λογική, αλλά και έλεγχο. Γιατί μέσα στις 27 επιχειρήσεις που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν, συμπεριλαμβάνεται και η ΔΕΗ, για την οποία προβλέπεται πωλητήριο τουλάχιστον σε ποσοστό 51%.

Το Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, η πλήρης απελευθέρωση στο «πωλητήριο» κόκκινων αλλά και ενήμερων δανείων, συν επιπλέον παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό, είναι το επιπλέον «κόστος» του ταξιδιού στην Ουάσιγκτον, πέρα από το πρόσθετο, αλλά υπό αίρεση «πακέτο» του ΔΝΤ.

Όμως, παρά την προσχηματικά και μόνο αντίσταση της κυβέρνησης, αυτό που πέρασε ουσιαστικά στην Ουάσιγκτον, είναι τα επιπλέον μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ, και στα οποία η κυβέρνηση προσπαθούσε να μας πείσει ότι αντιδρούσε. Τι έλεγε το ΔΝΤ; Ότι για να δεχθεί οποιαδήποτε συζήτηση περί βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα συνολικά 9 δις ευρώ. Κι ενώ τα 5,4 δις μέτρα τα είχαμε δεχτεί ως νίκη επί του ΔΝΤ, τώρα οι δανειστές επανήλθαν με επιπλέον μέτρα 3 δις ευρώ για να προχωρήσει η συζήτηση για το χρέος. Έτσι λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση θα υποχωρήσει τελικά και θα δεχτεί τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, γιατί το μόνο που θέλει είναι να κλείσει η αξιολόγηση.

Όλα τα άλλα, όσα λένε προς τα έξω ο Αλέξης Τσίπρας, οι υπουργοί και οι βουλευτές της κυβέρνησης, είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις, για να δικαιολογηθεί η πλήρης ανυπαρξία της κυβέρνησης κατά τη διαπραγμάτευση.

Αλλά και από την άλλη πλευρά, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν ακούμε και τίποτε το ουσιαστικό. Και λογικό είναι γιατί όλοι περιμένουν να φθαρεί η κυβέρνηση και να σπεύσουν να συνεργαστούν δήθεν για να βοηθήσουν τη χώρα, η οποία – όπως όλοι αναγνωρίζουν – δεν αντέχει οικονομικά να σηκώσει το κόστος μιας νέας εκλογικής διαδικασίας μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι, για να σωθούν οι πολίτες και η χώρα, θα μας προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας ή – ακόμα καλύτερα – εθνικής σωτηρίας, που θα έρθει να μας σώσει υπογράφοντας και όλα τα νέα μέτρα που θα τους βάλουν στο τραπέζι οι δανειστές.