ΕΠΑΜ: Σχετικά με την παραίτηση του Π. Λαφαζάνη

Η εισήγηση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, Παναγιώτη Λαφαζάνη, στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος (1/6/19), όπου ανήγγειλε την παραίτησή του από τη θέση του Γραμματέα του Π.Σ. της Λαϊκής Ενότητας, εντυπωσιάζει με την ειλικρίνεια με την οποία θέτει τους λόγους της εκλογικής αποτυχίας της ΛΑ.Ε. στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Κυρίως εντυπωσιάζει η παραδοχή ότι, για λόγους διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών, δεν πρόταξε την αναγκαιότητα να αναλάβει η ΛΑΕ έναν απελευθερωτικό εθνικά και κοινωνικά ρόλο, πράγμα που θα την κατέτασσε στη συνείδηση του κόσμου ως ενωτική πατριωτική δύναμη, χωρίς αποκλεισμούς σε άλλους ιδεολογικούς χώρους και χωρίς δογματικές αγκυλώσεις. Σε όσους δε μέσα στο κόμμα του αλλά και εν γένει στην αριστερά, τελούντες εν συγχύσει, μπερδεύουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, υπενθύμισε ο Π. Λαφαζάνης ότι «στην πύλη του Πολυτεχνείου, όταν έμπαινε το τανκς, ψάλαμε όλοι οι πολιορκημένοι τον εθνικό ύμνο και ανεμίζαμε ψηλά τις ελληνικές σημαίες, τις οποίες αν κρατήσουμε τώρα σε καμμιά ανάλογη διαδήλωση πιθανόν να βρεθούμε κατηγορούμενοι, απ’ όσους κλειδοκράτορες “προφυλάσσουν” τις παραχαραγμένες αρχές μας».

Ελάχιστα ηγετικά στελέχη του χώρου της αριστεράς στη χώρα μας, είχαν το θάρρος να δηλώσουν, όπως έκανε ο Π. Λαφαζάνης, ότι η αριστερά «ή θα καταξιωθεί εκ νέου ως η κατ’ εξοχήν βαθιά πατριωτική δύναμη της εθνικής μας ζωής, ή θα πνιγεί βαλτωμένη στην αναξιοπιστία και σε μύριες ανεπίλυτες αντιφάσεις» όπως είπε. Και ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει ότι στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται διεθνώς, με την πλήρη απαξίωση των εθνών – κρατών από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις πολυεθνικές, «το έθνος κράτος επανέρχεται με νέους όρους στο προσκήνιο ως καταφύγιο των εργαζομένων»όπως πολύ σωστά διατύπωσε ο κ. Λαφαζάνης.

Το ΕΠΑΜ, έχοντας θέσει το τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Κοινωνική Απελευθέρωση» ως ελάχιστο προαπαιτούμενο ενός πανεθνικού προτάγματος, έχει, κατά καιρούς, ασκήσει ανελέητη κριτική σε θέσεις και  πολιτικές της αριστεράς που αποτελούσαν ανάχωμα συσπείρωσης των πατριωτικών δυνάμεων.

Δεν μπορούμε όμως, τώρα, να μην συγχαρούμε τον Π. Λαφαζάνη για τις θέσεις που εξέφρασε.

Ελπίζουμε ότι η πολιτική εντιμότητα που αποπνέει αυτή η ομιλία, όπως και η γενναιότητά του να αναδείξει «το νήμα του δημοκρατικού, προοδευτικού πατριωτισμού που πρέπει να ξαναπιάσει συνολικά η Αριστερά της εποχής μας, για μια κυρίαρχη, ασφαλή, ακέραια και ανεξάρτητη Ελλάδα» όπως είπε, να αφυπνίσει τα ηγετικά στελέχη της εν γένει αριστεράς και όλων των πατριωτικών δυνάμεων.

Οι επερχόμενες εθνικές εκλογές, αποτελούν ίσως την μοναδική την ευκαιρία για να λάβει επιτέλους σάρκα και οστά ένα τέτοιο ενωτικό σχήμα, που θα προτάσσει την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος και όλων των αδικιών σε βάρος του ελληνικού λαού.