Είναι οι κανόνες αυτονόητο;

Ο σχεδόν ορυμαγδός δηλώσεων και υπονοούμενων που ακολούθησε το γνωστό πλέον άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, δείχνει πως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (να το πούμε βαθύ ΣΥΡΙΖΑ;) μερικά πράγματα που ο κοινός νους τα λέει αυτονόητα, εκεί είναι θολά και αδιευκρίνιστα.

Βέβαια, η προσπάθεια ερμηνείας των όσων γράφει με βάση τις εσωτερικές αντιθέσεις της κυβέρνησης και όσων εκόμισε πάλι η αυτάρεσκη πρόεδρος της Βουλής, θολώνει έτι περαιτέρω την ουσία των όσων «τόλμησε» να πει ο αναπληρωτής υπουργός. Γιατί αυτό που προκύπτει κι αυτό που εμείς θέλουμε να τονίσουμε εδώ είναι ότι κανένα κράτος δικαίου δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να δημιουργηθεί αν δε συμφωνήσουμε όλοι πως υπάρχουν κάποιοι κανόνες και υποχρεώσεις που επίσης όλοι πρέπει να τηρούμε.

Ξέρω ακούγεται λιγάκι απλοϊκό και αφελές, αλλά –έκπληξη!- είναι ακριβώς τόσο απλό!

Ό, τι δικαίωμα και να επικαλείσαι οφείλεις να σέβεσαι όσα όλοι οι υπόλοιποι (έστω και διαμέσου της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης) όρισαν ως κοινούς κανόνες. Με λίγα –και τελείως απλά- λόγια, αν μπήκες στο προαύλιο της Βουλής δεν είσαι επικίνδυνος επειδή ένιωσε απειλή ο Άδωνις, αλλά επειδή παρέβηκες την απαγόρευση εισόδου εκεί. Και, λυπάμαι, λίγη σημασία έχει αν είσαι ο μεγαλύτερος ανθρωπιστής ή ένας μηδενιστής του κερατά!

Οι άδικοι νόμοι και αποφάσεις αλλάζουν και υπάρχουν διαδικασίες, αγώνες, ακόμα και ακτιβισμοί γι’ αυτό. Όπως υπάρχει και η σχέση αναλογικότητας: δεν μπορείς να σκοτώνεις κοτσύφι με μπαζούκα!

Αλλά η κυβέρνηση της αριστεράς, οφείλει μια εξήγηση τόσο στους πολίτες όσο και σ’ αυτούς που προχωράνε σε τέτοιες ενέργειες: η χούντα που δε σταμάτησε το 73 συνεχίζεται; Κι αν όχι, με τι έχει αντικατασταθεί; Ποιες, δηλαδή, είναι οι νέες κόκκινες γραμμές της νομιμότητας;

Τάσος Ρέτζιος – Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr