Δύο μέτρα και δύο σταθμά… για τους μισθούς

Δεν πρόλαβε καν να στεγνώσει το μελάνι από το χθεσινό άρθρο με τίτλο “Δικαίωση μόνο για τη κάστα των δημοσίων υπαλλήλων” και η πραγματικότητα ήρθε να επιβεβαιώσει για γραφόμενα…

 
Η εκεχειρία μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας επετεύχθη. Θριαμβεύτρια η δεύτερη, η οποία θα δει τα στελέχη της να παίρνουν αναδρομικά όλα όσα τους είχε κόψει από τους μισθούς η εκτελεστική εξουσία. Από την άλλη, η κυβέρνηση έβαλε οριστική ταφόπλακα στον εφιάλτη να κρίνουν τα δικαστήρια “αντισυνταγματικά” τα μέτρα των μνημονίων. Δηλαδή, οι δικαστές πήραν πίσω τα χρήματά τους και πλέον δεν θα κρίνουν αντισυνταγματικά τα μνημονιακά μέτρα που αφορούν άλλες επαγγελματικές ομάδες!

 
Μάλιστα, οι δικαστές ήταν τόσο βιαστικοί στο να εκφράσουν τη στήριξή τους στη “συμφωνία” που έκαναν με τη κυβέρνηση ώστε μόλις μία ημέρα από την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές στις συντάξεις των δικαστικών, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε συνταγματικά τα μέτρα κατά των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, τα οποία περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο ΙΙ. Αντισυνταγματικό έκρινε μόνο το σκέλος του μνημονίου, με το οποίο καταργείται η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία.

 
Κοντολογίς, αντισυνταγματικά ήταν τα μέτρα που έπληξαν μόνο τους ΔΙΚΑΣΤΕΣ (και κατά συνέπεια το κλάδο των δημοσίων υπαλλήλων) και όχι εκείνα που έπληξαν τον ιδιωτικό τομέα!!! Πλήρης παράνοια. Πλήρης διαπλοκή.
 

Σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 2307/2014 απόφασή της, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από το Μνημόνιο ΙΙ, όπως:
 
Η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών
Η κατάργηση του επιδόματος γάμου
Η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ.

Οι Σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν ως αβάσιμους για «λόγους υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος» όλους τους ισχυρισμούς της Γ.Σ.Ε.Ε., της Ο.Τ.Ο.Ε., των άλλων Οργανώσεων, κ.λπ. που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ, εκτός από αυτούς που αφορούν τη διαιτησία. Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στο άρθρο 22, παράγραφος 2 του Συντάγματος) η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία (νόμοι 1876/1990 και 3899/2010) για την επίλυση εργασιακών θεμάτων (αύξηση αποδοχών, επιδόματα, άδειες, αργίες, κ.λπ.).

 
Αναλυτικότερα, κρίθηκε ότι το άρθρο 3 της Π.Υ.Σ. 6/2012 με το οποίο ορίσθηκε ότι «η προσφυγή στην διαιτησία προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση συμφωνία των μερών, αντίκειται στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος και ως εκ τούτου είναι ακυρωτέα». Αντίθετα, με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ επανέρχεται η διαιτησία στο παλαιό νομοθετικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο μπορούσαν να πηγαίνουν στην διαιτησία προς επίλυση όλα τα θέματα των εργασιακών σχέσεων και όρων (μισθοί, επιδόματα, άδειες, κ.λπ.). Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν αντισυνταγματική τη ρύθμιση τόσο της Π.Υ.Σ. 6/2012, όσο και του νόμου 3899/2010 που περιόριζε τη διαιτησία αποκλειστικά μόνο στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου. Σημειώνεται ότι η διαιτησία είναι ένας μηχανισμός επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

 
Αλήθεια, ποιος κάποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, η οποία αποδεικνύεται ότι όχι μόνο τυφλή δεν είναι, αλλά αντίθετα έχει τα μάτια της ΟΡΘΑΝΟΙΚΤΑ και κρίνει κατά το δοκούν…

του Άγγελου Αγγελίδη

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr