Δεν υπάρχει καν τραπεζικό σύστημα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Στα κόκκινα, όπως ακριβώς με τα κόκκινα δάνεια, βρίσκεται το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης. Η κρίση στην Ιταλία είναι σημαντική και χρειάζεται πολλή προσοχή γιατί τα τραπεζικά συστήματα πολύ σημαντικών χωρών είναι εκτεθειμένα στις ιταλικές τράπεζες. Πιο πολύ απ’όλες, οι γαλλικές, οι οποίες έχουν έκθεση που ανέρχεται σε 278 δις ευρώ. Ακολουθούν οι Γερμανικές με 90 δις, οι Αμερικανικές με 50, οι Ισπανικές με 48, και οι Βρετανικές, Ιαπωνικές και Ολλανδικές τράπεζες    30 δις ευρώ. Γι αυτό και όλοι έχουν «παγώσει» από τρόμο βλέποντας την κρίση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος. Γιατί αν καταρρεύσει αυτό, τότε θα συμπαρασύρει ή τουλάχιστον θα προκαλέσει πολύ σημαντικά προβλήματα σε όλες αυτές τις χώρες.

Οικονομολόγος της Deutsche Bank, η μετοχή της οποίας έχει καταρρεύσει, αντιμετωπίζει περίπου 6.000 δικαστικές διώξεις, ενώ είναι εκτεθειμένη σε παράγωγα που υπερβαίνουν τα 50 τρις ευρώ, δήλωσε πως ο τραπεζικός τομέας της Ευρώπης δεν είναι μεν υγιής, αλλά χρειάζεται μόνο 150 δις ευρώ νέα κεφάλαια από τα κράτη (Bail–out) για να διασωθεί. Όπως περίπου είπε, «η Ευρώπη είναι σοβαρά άρρωστη, οπότε απαιτείται να αντιμετωπιστούν πολύ γρήγορα τα υπάρχοντα προβλήματα της – διαφορετικά θα απειληθούμε με ένα ατύχημα».

Κι αυτή η πραγματικότητα και κυρίως η κρίση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος που μπορεί να συμπαρασύρει και όλες τις άλλες χώρες, είναι η ευκαιρία που περιμένουν οι γύπες των διαφόρων εταιρειών διαχείρισης τραπεζικών κρίσεων, των γνωστών σε όλους, distress funds. Πρόκειται πραγματικά για χρυσή ευκαιρία, καθώς θα μπορέσουν να βάλουν χέρι στα κόκκινα δάνεια όλων αυτών των χωρών και, μέσω των κόκκινων δανείων, να υφαρπάξουν σπίτια, περιουσίες, επιχειρήσεις και εργοστάσια που είναι εκτεθειμένα σε δάνεια τα οποία δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν όντως υπάρχει τραπεζικό σύστημα. Γιατί υπάρχουν πολλοί  που επωφελούνται από τέτοιες τραπεζικές κρίσεις και μπορεί πολλές φορές και να τις προκαλούν. Επίσης γεννάται η απορία, γιατί δεν κάνουν τίποτα οι κυβερνήσεις των ισχυρών χωρών που λογικά γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι όλοι αυτοί που κερδοσκοπούν καταστρέφοντας τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών. Και βέβαια, τι ρόλο παίζουν αυτές οι κυβερνήσεις. Ερωτήματα που βεβαίως είναι ρητορικά, καθώς όλοι γνωρίζουμε τις απαντήσεις. Ότι όλοι αυτοί οι δήθεν ισχυροί πολιτικοί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο πιόνια στα χέρια και στο παιχνίδι των πραγματικά ισχυρών. Των διαφόρων «λόμπι» και άλλων «εταιρειών» που κάνουν ότι θέλουν, όχι απλά σε κάποιες χώρες, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Δυστυχώς όμως, απέναντι σε αυτούς, οι πολίτες μένουν ανίσχυροι να παλεύουν μόνοι τους απέναντι στις τράπεζες που, αν δεν εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς, τουλάχιστον τους διευκολύνουν. Διευκολύνουν όλους αυτούς τους λίγους ισχυρούς να αρπάξουν σπίτια, περιουσίες και επιχειρήσεις, από ανθρώπους οικογενειάρχες, νοικοκύρηδες, αξιοπρεπείς επιχειρηματίες και εργαζόμενους που μέχρι την οικονομική κρίση είχαν τη δυνατότητα να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, να κάνουν όνειρα και να προσπαθούν να τα υλοποιήσουν για να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή στα παιδιά τους. Οι τράπεζες που όλοι αυτοί τις κρατούσαν ζωντανές και συνεχίζουν να τις κρατάνε ζωντανές μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, τις οποίες πλήρωσε ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Κι ανάμεσα σε αυτό το λαό υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι είναι δανειολήπτες και οι τράπεζες τους κυνηγάνε χωρίς έλεος και οίκτο.

Αυτό δεν είναι καν τραπεζικό σύστημα. Είναι εγκληματική οργάνωση και πρέπει να ξηλωθεί συθέμελα και να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη.