Δεν μπορούν να πουληθούν τα κόκκινα δάνεια στα distress funds

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Σήμερα διεξάγεται στη Βουλή η συζήτηση και η ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο με τα 13 προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων και για τα κόκκινα δάνεια. Και όπως φαίνεται, το πολυνομοσχέδιο θα περάσει με τις 153 ψήφους των ισάριθμων βουλευτών που απέμειναν στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αυτό όμως δεν πρέπει να πανικοβάλει τους δανειολήπτες για να σπεύσουν στις τράπεζες να διευθετήσουν τα δάνειά τους από φόβο μήπως χάσουν τη κύρια κατοικία τους, γιατί υπάρχουν ακόμη πολλά νομικά όπλα στη φαρέτρα τους.

Ένα από αυτά είναι ότι προς το παρόν, τα δάνειά τους δεν μπορούν να πουληθούν στα distress funds. Ο λόγος είναι απλός και είναι ότι ισχύει το ίδιο νομικό καθεστώς για τα distress funds με αυτό που ίσχυε για τις Εταιρείες Ειδικού Σκοπού (ΕΕΣ), τις οποίες οι τράπεζες μπορούσαν να ιδρύουν από το 2003 για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία λοιπόν, τα distress funds δεν μπορούν να αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια. Κι αυτό γιατί από το 2003, με το νόμο 3156, που οι τράπεζες ίδρυσαν τις ΕΕΣ, δόθηκε η δυνατότητα στις τράπεζες να εκχωρούν τα δάνεια στις ΕΕΣ που ήταν δικές τους θυγατρικές εταιρείες στο εξωτερικό με σκοπό να αντλήσουν κεφάλαια. Οι ΕΕΣ ανέλαβαν το θέμα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Κι όταν ερχόταν στο δανειολήπτη μια εξώδικη καταγγελία σύμβασης από ΕΕΣ με έδρα το Λονδίνο, τρόμαζε ο δανειολήπτες, έβαζε η τράπεζα μετά τις εισπρακτικές εταιρείες και κλείνανε διακανονισμούς σύμφωνα με τα μέτρα των τραπεζών κι όχι με την οικονομική δυνατότητα του δανειολήπτη. Διακανονισμούς που πάλι οι δανειολήπτες δεν μπορούσαν να τους τηρήσουν. Οπότε έμεναν ανείσπρακτα τα δάνεια. Κι αυτό γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε ήρθε μέχρι σήμερα να ασχοληθεί με τα κόκκινα δάνεια όπως έπρεπε, σύμφωνα και με τα όσα αναφέρει η έκθεση της Βlackrock, που έδειξε ότι οι ελληνικές τράπεζες πήραν κάτω από τη βάση στο τομέα των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Από κει και πέρα, έρχονται τώρα τα distress funds, που μπορεί να είναι οι ίδιες ΕΕΣ των τραπεζών, ίσως με άλλη ονομασία. Κι αυτό γιατί για να πάρει άδεια λειτουργίας μια εταιρεία distress funds στην Ελλάδα, οι όροι και οι προϋποθέσεις είναι ακριβώς ίδιοι με αυτές που προέβλεπε και ο νόμος 3156/2003 για την ίδρυση των ίδρυση ΕΕΣ.

Τότε το όπλο των δανειοληπτών εναντίον των ΕΕΣ ήταν ότι δεν είχε ενημερωθεί ο δανειολήπτης για την εκχώρηση του μη εξυπηρετούμενου δανείου του σε κάποια ΕΕΣ. Οπότε η εκχώρηση είναι άκυρη. Βάσει του άρθρου 460 του Αστικού Κώδικα. Γι αυτό και, όπως διαβάζουμε για τους όρους λειτουργίας των distress funds στην Ελλάδα, τονίζεται ότι θα ενημερώνεται ο δανειολήπτης 12 μήνες νωρίτερα για την εκχώρηση του δανείου του σε κάποια εταιρεία διαχείρισης ή distress funds ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγεται. Τονίζεται μεν αλλά όχι με την απαραίτητη έμφαση, προφανώς για να περάσει απαρατήρητο από τους δανειολήπτες. Αν δεν υπάρχει όμως έγγραφη ενημέρωση, τα distress funds δεν μπορούν, βάσει του νόμου, να ισχυριστούν ότι πήραν το κόκκινο δάνειο. Πήραν μόνο τη διαχείριση του δανείου.

Η μεγάλη διαφορά συνίσταται μεταξύ των όρων «διαχείριση» και «πώληση». Πώληση δανείου από τη τράπεζα σε κάποια εταιρεία δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει συναίνεση του δανειολήπτη. Άρα δεν μπορούν να πουληθούν τα κόκκινα δάνεια. Οι τράπεζες μπορούν μόνο να εκχωρήσουν τη διαχείριση των κόκκινων δανείων στα distress funds. Τα distress funds, βάσει του καταστατικού που επιτρέπει τη λειτουργία τους στην Ελλάδα, δεν μπορούν να πουλήσουν ένα κόκκινο δάνειο που τους εκχωρήθηκε από κάποια τράπεζα. Μπορεί μόνο να το διαχειριστεί. Γι αυτό και οι δανειολήπτες είναι προστατευμένοι απέναντι στα distress funds. Το ίδιο και η κύρια κατοικία τους. Αυτό το γνωρίζουν οι τράπεζες γι αυτό και πιέζουν το τελευταίο διάστημα τους δανειολήπτες να προσέλθουν και να διευθετήσουν τα δάνειά τους, υπό την απειλή της απώλεια της ακίνητης περιουσίας τους.