Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Διαβάζουμε κάποια πράγματα για τα οποία είναι όντως να απορεί κανείς με τους πολιτικούς που έχουμε. Τόσο τους υπουργούς, όσο και τους βουλευτές. Γιατί, πέρα από κάποιες δηλώσεις τους που είναι εντελώς έξω από την πραγματικότητα, προβαίνουν και σε κάποιες πράξεις που θα έλεγε κανείς ότι ή έχουν άγνοια κινδύνου, ή έχουν τεράστια απόσταση από την κοινωνία.

Τελευταίο παράδειγμα είναι κάποιες εντελώς αψυχολόγητες προσωπικές ενέργειες του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, υπεύθυνου μάλιστα για τους φόρους. Του Τρύφωνα Αλεξιάδη. Του ίδιου ανθρώπου που έχει δηλώσει από τη βήμα της Βουλής ότι «τα δύσκολα πέρασαν, έρχονται τα χειρότερα».

Ο Τρ.Αλεξιάδης λοιπόν μάλλον έχει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση τα έχει όλα καλά καμωμένα και ότι ο κόσμος ζει πάρα πολύ καλά με τους υπέρογκους φόρους που αναγκάζεται να πληρώνει και ότι πετάει από τη χαρά του που ήρθε η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση για να του κόψει ακόμη περισσότερο τους ήδη σφαγμένους μισθούς και συντάξεις.

Θέλησε λοιπόν ο Τρ.Αλεξιάδης να αποδείξει ότι είναι ένας από εμάς. Ότι ανήκει στο λαό. Και προσπάθησε να κυκλοφορήσει χωρίς την αστυνομική του συνοδεία, ως απλός πολίτης. Πήγε λοιπόν στο σούπερ-μάρκετ για να κάνει τα ψώνια του σπιτιού. Και όπως ήταν φυσικό, οι καταναλωτές που τον αντιλήφθηκαν όρμησαν πάνω του και άρχισαν να του εκσφενδονίζουν τα παράπονά τους για την υψηλή φορολογία που πληρώνουν, η οποία πλέον δεν τους επιτρέπει παρά να ψωνίζουν τα εντελώς απαραίτητα κι αυτά πάλι με μέτρο. Εγκατέλειψε λοιπόν το σούπερ-μάρκετ με την ουρά στα σκέλια και χωρίς να του αφήσουν το περιθώριο να ψελλίσει καμία από τις γνωστές πολιτικάντικες ψευτοδικαιολογίες.

Αποφάσισε επίσης – και πάλι χωρίς αστυνομική φρουρά – να πάρει το «δελφίνι» ως απλός πολίτης για να πάει στην Αίγινα. Δεν έλαβε υπόψη του ο αν.υπουργός το σοφό αρχαίο ρητό: «Το δις εξαματρείν, ουκ ανδρός σοφού». Δεν άκουσε – είτε από χαζομάρα, είτε από αλαζονεία, είτε από άγνοια της πραγματικότητας – ούτε τη σοφή – όπως αποδείχτηκε – σύζυγό του η οποία επέμενε να πάρουν μαζί τους αστυνομικούς τους, καθώς η ίδια ήξερε πως αν τον αναγνωρίσουν, θα τους πάρουν με τις λεμονόκουπες. Όπερ και εγένετο. Τους αναγνώρισαν. Και του επιτέθηκαν για άλλη μια φορά με παράπονα για την υπέρογκη φορολογία που έχει γονατίσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Και δεδομένου ότι το «δελφίνι» είχε ήδη ξεκινήσει και ο Τρ.Αλεξιάδης δεν είχε άλλη εναλλακτική διαφυγής από το να πέσει στη θάλασσα, προσπάθησε αυτή τη φορά να ψελλίσει διάφορα για τη δυσκολία της κατάστασης, για τα προβλήματα που κληρονόμησε η κυβέρνηση, για το ότι «κάνουμε το καλύτερο δυνατό σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες», αλλά φυσικά δεν μπορούσε να πείσει ούτε τον εαυτό του. Γι αυτό κάθισε στη γωνιά του και άκουσε τα εξ’ αμάξης από τους άλλους επιβάτες και προσπάθησε να κάνει υπομονή μέχρι αυτοί να κουραστούν ή το «δελφίνι» να φτάσει στον προορισμό του.

Κάτι ανάλογο έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης το περασμένο Πάσχα. Και έπαθε τα ίδια. Οργάνωσε εξόρμηση στην αγορά Μοδιάνο με βουλευτές και στελέχη του κόμματος. Κι όταν τους αντιλήφθηκε ο κόσμος που έβλεπε ότι πλέον το αρνί και το κατσίκι έχουν βγάλει φτερά γιατί η τιμή τους ήταν πλέον απλησίαστη, τους στόλισε κανονικά. Κι έφυγαν από τη Μοδιάνο σαν κυνηγημένοι, με το κεφάλι σκυφτό και την ουρά κάτω από τα σκέλια.

Είναι να αναρωτιέται κανείς αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν καμία σχέση με τη πραγματικότητα. Αν γνωρίζουν τι κάνουν και τι οδυνηρές συνέπειες έχουν οι πράξεις και αποφάσεις τους στη ζωή του ελληνικού λαού. Νομίζουν ότι τα κάνουν όλα καλά και ο κόσμος τους αγαπάει; Ή μήπως νομίζουν ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος και τρώει κουτόχορτο για να καταπίνει αμάσητα τα ψέματα που του λένε, ότι δήθεν προσπαθούν και διαπραγματεύονται σκληρά και ότι αυτά που αποφασίζουν είναι οι καλύτερες δυνατές λύσεις; Τι να το κάνει ο κόσμος αν υπογράφουν σκληρά φορολογικά μέτρα με μαύρο δάκρυ, αλλά παρόλα αυτά τα υπογράφουν; Αν δεν μπορούν να κυβερνήσουν, τουλάχιστον μη μας λένε ψέματα. Ας παραδεχτούν ότι είναι υπηρέτες των δανειστών και ότι οι δανειστές κυβερνάνε αυτή τη χώρα και όχι η όποια κυβέρνηση. Ας πάνε σπίτι τους να έρθουν άλλοι που μπορούν. Ή που τουλάχιστον δεν θα λένε ψέματα.

Αλλά είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι. Όλοι τους είναι υποκριτές και υπηρέτες των δανειστών.