Ας Σηκώσουμε την Αυλαία του Πολιτισμού! Εγκαίνια Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου

Απόσπασμα από την ομιλία της Προέδρου του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), κυρίας Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, κατά τη διάρκεια της πρώτης πανηγυρικής εκδήλωσης του συλλόγου που πραγματοποιήθηκε 13/12/2019, 19:30, στην αίθουσα τέχνης της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης.

Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι “Ο σκοπός της τέχνης δεν είναι να αναπαραστήσει την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, αλλά την εσωτερική τους σημασία.”  Όπως είναι τα συναισθήματα που δεν φαίνονται. Το ίδιο συμβαίνει και στα γραπτά κείμενα αλλά και σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, όπως ο χορός. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει με το δικό του τρόπο διότι η τέχνη δεν έχει όρια και φραγμούς. Η τέχνη έχει την αρετή να ενώνει λαούς και φυλές, να προσδιορίζει πολιτισμούς, να ορίζει ιστορικές αφετηρίες και να προκαλεί αναμνήσεις και ποικίλα συναισθήματα.

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου, των μελών και των φίλων του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), με ιδιαίτερη χαρά και θερμές ευχαριστίες για την πρόθυμη ανταπόκρισή σας, σας καλωσορίζω στη σημερινή μας 1^η εκδήλωση. Στόχος μας είναι μέσα αυτό το τριήμερο να γνωρίσετε τον ΣΠΕΚ, να σας εμπνεύσουμε και να σαλπάρετε μαζί μας σε ένα μεγάλο ταξίδι πολιτισμού!

“Ό,τι πολύ – πολύ αγαπάμε μέσα στα όνειρά μας κατοικεί. Ας σηκώσουμε την αυλαία του ονείρου για να μπούμε στον θαυμαστό μας κόσμο!» Marc Chagall, Ο Ακροβάτης του Ονείρου της Φίλιας Δενδρινού.

Μελετώντας τον Σεφέρη πριν κάποια χρόνια παρατηρούσα τη διαλεκτική του σχέση με την Κύπρο, βλέποντας ότι ταυτίζει, μάλιστα, κατά κάποιον τρόπο, τον κόσμο της Κύπρου με τον χαμένο κόσμο των παιδικών του χρόνων στη Σμύρνη. Θα τον δούμε να περιγράφει στην αδελφή του Ιωάννα Τσάτσου το 1954 «.. όλοι μας είμαστε με δάκρυα στα μάτια, μα είναι δυνατόν να ξαναπέσει η Σμύρνη στα χέρια του Τούρκου, το χωράει το κεφάλι ανθρώπου· τώρα που σου γράφω το μισοφέγγαρο ίσως στο κονάκι, και ο ήλιος βασιλεύει ήσυχος σαν και πάντα… Είμαι δυστυχισμένος αδερφή μου…»

Με μεγάλη έκπληξη και ενθουσιασμό σημειώνει στο ημερολόγιό του για την Κύπρο: «Από εδώ νιώθει κανείς την Ελλάδα (ξαφνικά) ευρύχωρη, πιο πλατιά. Το αίσθημα πως υπάρχει ένας κόσμος που μιλά ελληνικά, είναι ελληνικός. Που δεν εξαρτάται από την Ελληνική Κυβέρνηση, και το τελευταίο τούτο συντελεί στο αίσθημα αυτής της ευρυχωρίας».  «Τον έχω αγαπήσει αυτό τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα…. Ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους. Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι -900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους. Και τώρα γράφουν στους τοίχους των χωριών τους:  «Θέλομεν την Ελλάδα και ας τρώγωμεν πέτρες…» . Θα ήθελα οι νέοι μας να πήγαιναν στην Κύπρο^.  θα έβλεπαν από εκεί πλατύτερο τον τόπο μας. Φοβούμαι πως με πήρε ο αισθηματισμός…»

Αλλά και σε επιστολή του (με ημερομηνία 28 Δεκέμβρη 1954) προς τον Θεοτοκά, να λέει τα εξής:  “Από το καλοκαίρι του  ’53 που πήγα στην Κύπρο (ξαναπήγα και φέτο) και προσπάθησα να προσέξω και να ιδώ όσο μπορούσα από πιο κοντά, τούτο με βασανίζει :  Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’  αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς-Κύπριους–όχι-Έλληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων (το κυπριακό ζήτημα είναι πριν απ’ όλα ζήτημα καλλιέργειας, ζήτημα «κουλτούρας»  με την πλατύτερη σημασία που έχει η λέξη) και ονομάζει τη φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων «πολιτική προπαγάνδα». […] Το να αναγνωρίσει ο κόσμος ο ελεύθερος με τον οποίο συνταχθήκαμε (μαζί μ’ αυτόν και η Βρετανία) ότι οι Κύπριοι είναι Έλληνες καθαρά και παστρικά και τίμια είναι ένα πράγμα, ένα γεγονός που δεν έχει σχέση ούτε με τα ζητήματα ασφαλείας (απεναντίας, θα δυνάμωνε την ασφάλεια) ούτε με αλλαγή κυριαρχικών δικαιωμάτων.“

Ο Γιώργος Σεφέρης επισκέφθηκε την Κύπρο στις αρχές Νοεμβρίου του 1953 κι έμεινε στο νησί περί τις σαράντα ημέρες. Φιλοξενήθηκε από τον επιστήθιο φίλο του, από την εποχή του ’30, Ευάγγελο Λουίζο, σημαντική προσωπικότητα από την Αμμόχωστο, που επίσης είχε φιλοξενήσει στη Μεγαλόνησο και τον Ελύτη, τον Καραντώνη, τον Καββαδία και άλλους.

Έχω πάντα στο νου μου τα λόγια του Σεφέρη, μαζί με την αγωνία μου για την Ελληνική Γλώσσα, όπως και ο ίδιος ο μεγάλος μας ποιητής, που στην ομιλία του όταν πήρε το Νόμπελ, στις 10 Δεκεμβρίου 1963, είπε, ανάμεσα στα άλλα: «… Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται κάθε τι ζωντανό αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης, είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. …» 

«Οι γλώσσες», επισημαίνει ο αείμνηστος καθηγητής γλωσσολογίας Χρίστος Τσολάκης  (1995), «είναι τα μπόγια των λαών. Ψηλώνουν με το ψήλωμα και συρρικνώνονται με τη συρρίκνωση των σκέψεων και των πολιτισμών των ανθρώπων. Δεν είναι δυνατόν οι πολιτισμοί και οι σκέψεις να προάγονται και οι γλώσσες να φθίνουν. Αυτό και το αντίστροφο του αποκλείονται. Στην τεχνολογία οι λαοί, στην τεχνολογία και οι γλώσσες, στην ποίηση οι λαοί, στην ποίηση και οι γλώσσες».

Από τη μια, ο ελληνισμός της διασποράς ζει σε ένα περιβάλλον που είναι πια η νέα του πατρίδα, από την άλλη, όμως, πασχίζει να διατηρήσει την επιβίωση της Ελληνικής γλώσσας. Σέβονται και αγαπούν την ελληνική γλώσσα και προσπαθούν να την μαθαίνουν, να την μελετούν και να την διδάσκουν. Η μετάδοση της μητρικής γλώσσας από τους γονείς στα παιδιά τους είναι πολύ σημαντική, γιατί δημιουργεί νέους ομιλητές και έτσι συντελείται η διατήρηση και η διαιώνισή της. Η γλώσσα είναι φορέας πολιτισμού, εκφραστής ιδεών, αξιών και αντιλήψεων, γι’ αυτό και βοηθά στην κατανόηση και υιοθέτηση του αντίστοιχου πολιτισμού. Η γλώσσα συμβαδίζει με τον πολιτισμό και όσο διατηρείται η γλώσσα, υπάρχει και το αντίστοιχο κομμάτι πολιτισμού. Στην γλώσσα ενυπάρχουν οι αξίες, η φιλοσοφία ζωής, η πολιτισμική ιστορία κάθε λαού. Και το πιο σπουδαίο πρόβλημα του πολιτισμού είναι να μάθει στον άνθρωπο να σκέφτεται, όπως έλεγε ο Τόμας Έντισον, Αμερικανός εφευρέτης και επιχειρηματίας.

Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας (Τάσος Λειβαδίτης)

IV

Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.

Η Γλώσσα (τα γράμματα) είναι η Φωνή του Πολιτισμού

Αν κάποιος μάθει καλά Ελληνικά, μπορεί να βρει σχεδόν ολόκληρη την ποίηση στον Όμηρο, έλεγε ο Ezra Pound, Αμερικανός ποιητής (1885-1972).

Μέσα λοιπόν από την έγνοια μου για την Ελληνική Γλώσσα και τον απανταχού Ελληνισμό, την Ελληνική Ταυτότητα, αντάμωσα μέσα από τις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο (“Διαβάζοντας με τη Σίσσυ: Πορτρέτα στον Κόσμο” Radio1d) έναν ακόμα άνθρωπο που είχε ακριβώς τις ίδιες έγνοιες μαζί μου, τον Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδη, τ. Καθηγητή ΑΕΙ ΜΙΜ-Cyprus, Συγγραφέα και Πρόεδρο της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου.  Με σύνθημά μας ότι ο πολιτισμός περιέχει κάθε οικονομική, διανοητική, κοινωνική, πολιτική και ηθική ανάπτυξη ενός λαού και αποτελεί τη διαπαιδαγώγηση και τη μόρφωση ενός λαού και τον εξευγενισμό της ζωής του με την καλλιέργεια και την ανάπτυξη των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών, πνευματικών και ηθικοκοινωνικών αξιών, διαπιστώσαμε από κοινού την ανάγκη δημιουργίας μιας υποδομής για την οικουμενικότητα του Ελληνικού Πολιτισμού και την προστασία της Γλώσσας μας, της Παράδοσης, της Λαογραφίας, της Καλλιτεχνικής και Λογοτεχνικής Δημιουργίας και γενικά της προσφοράς στον Πολιτισμό, υπό το όραμα της πολιτιστικής διπλωματίας, με τη συνέργεια επιστημόνων, ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, που με ζήλο παράγουν πολιτισμό. Από τον Ιούνιο του 2019 μέχρι σήμερα στο κάλεσμα μας ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό πολλοί συνεργάτες, λογοτέχνες, καλλιτέχνες και επιστήμονες, εντός και εκτός Ελλάδας, Ακαδημαϊκοί κ.ά. με αποτέλεσμα να έχουν σήμερα ένα μεγάλο δίκτυο ανά τον κόσμο, συμβούλων, ανταποκριτών, αντιπροσώπων του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου.

Η διαπίστωση αυτή με πολλή αγάπη, μεράκι και υπευθυνότητα, μας οδήγησε στην ίδρυση του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. Το Όραμα του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), είναι να στηρίξει και να προωθήσει τον Πολιτισμό (Γλώσσα, Γράμματα, Τέχνες, Επιστήμες) ως περιουσία και ως μέσο ανάπτυξης, ατομικής και συλλογικής, όσο το δυνατό περισσότερων Ελλαδιτών, Κύπριων και Αποδήμων. Η Αποστολή του ΣΠΕΚ είναι να δομήσει βιώσιμες, λειτουργικές και αποτελεσματικές υποδομές, διασυνδέσεις, σχέδια δράσης, ν’ αναπτύσσει προγράμματα και σχέσεις για επίτευξη του οράματος σε πλείστα πεδία και να ενώνει τους απανταχού Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριους δημιουργούς, καλλιτέχνες και επιστήμονες προς κοινούς στόχους.

Καλύπτουμε και τις δύο πλευρές του πολιτισμού: α) ΥΛΙΚΟΣ (τεχνικός) ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και B) ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (κουλτούρα), σεβόμενοι τις ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ που είναι 1. Η γλώσσα, 2. Οι υλικές συνθήκες της ζωής των λαών, 3. Η τέχνη, 4. Η παιδεία, 5. Η επιστήμη και η  6. Η παράδοση.  Βέβαια, ο αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα, όπως υποστήριζε ο Ραλφ Ουάλντο Έμερσον, Αμερικανός δοκιμιογράφος, λέκτορας, και ποιητής, ο οποίος ηγήθηκε του κινήματος του υπερβατισμού στα μέσα του 19ου αιώνα.

Τα πεδία δράσης του ΣΠΕΚ μεταξύ άλλων είναι:

• Να διαφυλάττει, επικοινωνεί, προβάλει τον κοινό Πολιτισμό Ελλάδας και Κύπρου ευρέως.
• Να δραστηριοποιεί τους απανταχού Έλληνες και Κύπριους δημιουργούς, καλλιτέχνες και επιστήμονες ώστε να μετέχουν σε έργα, σχέδια και προγράμματα παραγωγής Πολιτισμού.
• Να προασπίζεται και να προάγει στην Ελλάδα, στην Κύπρο και διεθνώς τα ιδεώδη, τα Ελληνικά Γράμματα, την Γλώσσα, τις Τέχνες, την Παράδοση την Πολιτιστική Ταυτότητα.
• Να αναπτύσσει έργα και δράσεις με λογοτεχνικό, επιμορφωτικό, καλλιτεχνικό  περιεχόμενο.
• Nα εκδίδει Ανθολογίες Παγκόσμιας Ποίησης, Λογοτεχνικά Θεατρικών έργα, Μελέτες, cd κ.ά.
• Να διοργανώνει Συνέδρια, Φεστιβάλ, Ημερίδες, Ρεσιτάλ, Εκθέσεις προαγωγής Πολιτισμού
• Να προσφέρει σύγχρονα μέσα επιμόρφωσης με ψυχαγωγία, ευκαιρίες για εκδηλώσεις ή διαγωνισμούς του ΣΠΕΚ, σε άτομα διαφόρων ηλικιών και σε άτομα με αναπηρία.
• Με σύγχρονη τεχνολογία να καταγράφει, ψηφιακά και οπτικοακουστικά, τη «φωνή» των απανταχού Ελλήνων και Κυπρίων δημιουργών, που παράγουν έργα Πολιτισμού μελέτες κ.ά.

Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος, η βασική αιτία ύπαρξης μας: Να διασώσουμε τον πολιτιστικό πλούτο σε μία δυναμική βάση δεδομένων, σε υπερσύγχρονη οπτικοακουστική βιβλιοθήκη, ανοιχτή πλατφόρμα πληροφοριών και διακίνησης γνώσεων, για χρήση από σχολεία, πανεπιστήμια, φοιτητές, ερευνητές, φιλαναγνώστες, διαδίκτυα – www.cultural-association.org, υπό κατασκευή από την έμπειρη εταιρεία Tessera Multimedia. Πρόκειται για μια διεθνή, ελληνική, ψηφιακή, πλατφόρμα γραμμάτων, τεχνών, λαογραφίας, παράδοσης, επιστήμης, που λειτουργεί με ψηφιακά, τηλεματικά, οπτικοακουστικά μέσα υψηλής τεχνολογίας, με διεθνή πρόσβαση. Με αυτόν τον «ψηφιακό θησαυρό» ο ΣΠΕΚ, σε συνεργασία με ομάδα ειδικών, έχει ευγενή στόχο να επιτύχει τη λειτουργία μιας ψηφιακής εγκυκλοπαίδειας, αλληλεπιδραστικής βάσης δεδομένων, με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα. Θα φιλοξενούνται και παρουσιάζονται εργοβιογραφικά πορτρέτα, αξιόλογων απανταχού Ελλήνων, Ελλαδιτών και Κυπρίων δημιουργών, καλλιτεχνών και επιστημόνων. Τα πορτρέτα θα αναβαθμίζονται με ένα πλήρως δομημένο ατομικό portfolio (συνεντεύξεις, συζητήσεις, αφιερώματα, ντοκιμαντέρ, βιογραφικά, φωτογραφίες, ηχητικό – φωτογραφικό υλικό, αναφορές, κριτικές, μελέτες, έρευνες κ.ά.).  Έτσι θα  προσφέρει σε Ελλάδα, Κύπρο και διεθνώς ενημέρωση και γνώση των επιτευγμάτων του πολιτισμού, των ανθρώπων των Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών. Με τη λειτουργία αυτού του διαπολιτισμικού ιστότοπου εμπλουτίζεται ταυτόχρονα η Ευρωπαϊκή Κληρονομιά.

Ο καθένας μπορεί να δραστηριοποιηθεί και να συνεισφέρει εθελοντικά στις δράσεις του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, αλλά και να προτείνει συνέργεια σε έργα, σχέδια και προγράμματα της επιλογής του, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και ανιδιοτελή χαρακτήρα προσφορά έργου ή υπηρεσίας. Όλοι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί έχουν ανάγκη της στήριξης από ευεργέτες, χορηγούς, συντελεστές, συμμετέχοντες, θεατές, ακροατές, υποστηρικτές για να ευοδωθούν μεγάλες και γενναίες πράξεις για το κοινό καλό. Οι υψηλοί στόχοι ενός Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού, όπως ο ΣΠΕΚ, γίνονται πράξη με τη συμμετοχή των πολλών που πιστεύουν στον ευγενή και πανδήμως ωφέλιμο σκοπό του. Θα χαρούμε να επικοινωνείτε μαζί μας στο email: info@cultural-association.org και θα ακούμε με χαρά να εκδηλώνετε το ενδιαφέρον σας με τη συμμετοχή σας σε δράσεις ή με νέες ιδέες.

Επιλέξαμε την ημέρα των εγκαινίων μας να παρουσιάσουμε ένα πολυεπίπεδο, αντιπολεμικό βιβλίο με μια ιστορία που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες των πολέμων και οδηγεί σε πολλά ερωτήματα και διαπιστώσεις. Το 1^ο αυτό βιβλίο του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ) υποστηρίζει αυτό που είχε πει κάποτε ο Ευρυπίδης «Ανέμυαλοι όσοι αποζητούν τη δόξα με λόγχες και με δυνατά στον πόλεμο κοντάρια».

Συμβολικά θα λέγαμε λοιπόν, ότι μέλη, φίλοι και εθελοντές μέσα από τον ΣΠΕΚ και τον ψηφιακό του θησαυρό, με όπλα μας τη γλώσσα, τα γράμματα και τις τέχνες, μεράκι και πολλή αγάπη, αγωνιζόμαστε για τη διαφύλαξη του Ελληνικού Πολιτισμού, παρελθόν – παρόν – μέλλον και την παρακίνηση των συνανθρώπων μας να τολμούν να κουράζονται, να δημιουργούν, να προσφέρουν ανιδιοτελώς έργα πολιτισμού! Ο πολιτισμός είναι έκφραση, θετική ενέργεια, το κορυφαίο φάρμακο, αντίδοτο, θεραπεία, ασπίδα, λύση, λύτρωση, ανάταση, εξύψωση.

Ελάτε μαζί μας!

(Οσία) Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, ΜΑ, ΒΑ:  είναι Κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών «Ψηφιακά ΜΜΕ» του τομέα Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Sussex της Μεγάλης Βρετανίας, Πτυχιούχος  Γαλλικής Γλώσσας & Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με εξειδίκευση στον τομέα «Σύγχρονα Γράμματα» του Πανεπιστημίου Avignon της Γαλλίας, και στην «Αγγλική Λογοτεχνία» από το DEI College, ενώ είναι Απόφοιτος του Πειραματικού Σχολείου Α.Π.Θ.. Ομιλεί την Αγγλική, Γαλλική, Ιταλική και Βουλγαρική γλώσσα. Έχει παρακολουθήσει επιτυχώς τη σειρά Κινηματογραφικών Σεμιναρίων της ΧΑΝΘ υπό τον Αχιλλέα Ψαλτόπουλο. Η Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά είναι η συγγραφέας των βιβλίων «Λόγια Γυμνά» εκδόσεις Θερμαϊκός και «Λόγια Αρσενικά» εκδόσεις Πνοή. Ασχολείται ενεργά με θέματα Επικοινωνίας, Προώθησης και Διαφύλαξης  Αισθητικής Κουλτούρας και  Πολιτισμού μέσα από την παραγωγή και διαχείριση ψηφιακών μέσων καθώς και την επιμέλεια αντίστοιχων εκδηλώσεων πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης. Επιμελείται και παρουσιάζει τις ραδιοφωνικές εκπομπές «Διαβάζοντας με τη Σίσσυ: Πορτρέτα στο Χρόνο» και «Διαβάζοντας με τη Σίσσυ: Ένα Ταξίδι, Ένα Έργο» στον διεθνή, ψηφιακό ραδιοφωνικό σταθμό Radio1d (Ράδιο Έναντι), καθώς και την ομώνυμη στήλη στο portal www.radio1d.gr, που  με συστηματική έρευνα και καταγραφή, προάγουν τη διαφύλαξη της Ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού, της λαογραφίας και την εργοβιογραφία επιστημόνων, δημιουργών, καλλιτεχνών, συγγραφέων. Είναι ενεργό μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Μακεδονίας – Θράκης ΕΔΗΠΗΤ  με Α.Μ. 0295. Είναι συνεργάτης του έγκριτου λογοτεχνικού περιοδικού ΘΕΥΘ. Εργάστηκε επί μια δεκαετία ως εισηγήτρια πλήθους σεμιναρίων αξιόλογων Εκπαιδευτικών Φορέων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει αρθρογραφήσει επί μία οκταετία σε γνωστά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Διετέλεσε για δέκα συνεχή έτη υψηλόβαθμο στέλεχος του Ομίλου Εταιρειών Υγείας ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗ και της EXPO2008 στον τομέα της Επικοινωνίας. Ζει και εργάζεται στο Ιστορικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένη με τον οικονομολόγο Ιωάννη Ρουκά και μητέρα 2 αγοριών. Είναι Πρόεδρος του «Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου».

Την Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2019, πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης, ο πρώτος ετήσιος θεσμός του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ) “Βράβευση Λογοτέχνη διά το Σύνολο του Έργου του, 2019”, όπου βραβεύτηκαν ισότιμα και ξεχωριστά οι λογοτέχνες, Μαρία Κέντρου Αγαθοπούλου και Κυριάκος Χαραλαμπίδης. Η απονομή των βραβείων που φιλοτέχνησε ο διεθνούς φήμης Κύπριος γλύπτης Χρίστος Αβραάμ έγινε από τον Πρόξενο της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη κ. Σπύρο Μιλτιάδη. Τη λαμπρή τελετή επισφράγισε με τραγούδια αγαπημένα από Ελλάδα και Κύπρο η εκλεκτή μαέστρος – μουσικός κα Άλκηστις Τόγια με τη Χορωδία ΤΕΕ Μηχανικών.

* γράφει η Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά,
Πρόεδρος Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου
φιλόλογος – συγγραφέας – παραγωγός προγραμμάτων πολιτισμού