Ανάπτυξη σοβιετικού τύπου

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Αν δει κανείς λίγο καλύτερα το σχέδιο αναπτυξιακού νόμου, ένα συμπέρασμα θα έρθει αμέσως στο μυαλό του. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε εις τον αιώνα τον άπαντα. Τουλάχιστον όχι με τις σοβιετικού τύπου φαεινές ιδέες από τους αριστερούς ινστρούχτορες της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά του τρίτου μνημονίου και του τέταρτου επερχόμενου μετά βαΐων και κλάδων.

Και πώς να υπάρξει ανάπτυξη όταν κατ’αρχήν το νέο σχέδιο ανάπτυξης περιορίζει δραστικά τη δυνατότητα κάποιου επιχειρηματία να δραστηριοποιηθεί ακόμη και στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό. Γιατί η φορολογία έχει φτάσει στον έβδομο ουρανό. Αντίθετα, το ευφυές αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης, δίνει κίνητρα για τη δυνατότητα ίδρυσης ξενώνων φιλοξενίας νέων, μόνο σε Συνεταιρισμούς, Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, Ομάδες Παραγωγών και Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις. Κι άντε, να το δεχτούμε αυτό. Όσο κι αν φαίνεται σαν ένα πείραμα, όχι του 20ού, αλλά του 19ου αιώνα. Αν θελήσει ένας ιδιώτης να χτίσει έναν ξενώνα, τι θα γίνει δηλαδή; Θα του επιτραπεί; Ή θα πρέπει πρώτα να περάσει από τα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να δηλώσει ότι θέλει να ενταχθεί στο κομματικό μηχανισμό και να ενταχθεί στο συγκεκριμένο συνεταιρισμό;

Και θα μπορεί να δραστηριοποιηθεί όπου θέλει; Και βέβαια όχι. Γιατί στο ευφυέστατο σχέδιο ανάπτυξης προβλέπεται ότι οι αρμόδιοι υπουργοί Οικονομίας, Τουρισμού, Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος θα κρίνουν, αυθαίρετα, ποιες τουριστικές περιοχές είναι κορεσμένες τουριστικά και με αποφάσεις τους θα απαγορεύουν κάθε επένδυση στην περιοχή. Η απόφαση αυτή θα ισχύει για μια διετία!!

Θα μπορούν λοιπόν οι παραπάνω υπουργοί να αποφασίζουν σε ποια περιοχή θα μπορέσει κάποιος να ανοίξει μια επιχείρηση ή όχι. Και βέβαια, ανάλογα με το ποιος δήμαρχος είναι δεμένος στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, θα μπορεί να φέρει στη περιοχή του την «ανάπτυξη» και να τη μοιράσει στους κολλητούς του επιχειρηματίες, για να κανονίζουν οι ίδιοι αν θα επιτρέπουν να υπάρχει ανταγωνισμός ή όχι.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Στην ουσία σημαίνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το δεκανίκι του στη κυβέρνηση, οι ΑΝΕΛ, δεν θέλουν ιδιωτική ανάπτυξη. Δεν θέλουν επιχειρηματίες που να στήνουν επιχειρήσεις, να δίνουν δουλειά, να αναπτύξουν τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Εκεί άλλωστε οδηγούν τέτοιου είδους «αναπτυξιακά» σχέδια και τέτοιου είδους φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές που επιβάλλονται με τα νέα νομοσχέδια που ψήφισαν και οι 153 βουλευτές της κυβέρνησης, μηδενός εξαιρουμένου, για να δηλώσουν την τυφλή υπακοή τους και να συνεχίσουν να παίρνουν άξια τον μισθό τους.

Αυτά βέβαια αποτελούν εμπόδια για τους Έλληνες επιχειρηματίες. Γιατί τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια, όσο υψηλή κι αν είναι η φορολογία, θα μπορούν να ανταπεξέλθουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Είτε με χαμηλά μεροκάματα, είτε με φορολογικά κόλπα και φορολογικούς παραδείσους, είτε ακόμη και με φωτογραφικές ρυθμίσεις και διατάξεις, που θα είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Άλλωστε, κανείς δεν ξεχνά την ανάπτυξη που έφερε, σε ορισμένες μόνο τσέπες, η Siemens, που μοίραζε μίζες στα υπουργεία για να της ανοίξουν το δρόμο. Το ίδιο μπορεί κάλλιστα να γίνει και τώρα.

Και ο Έλληνας επιχειρηματίας, ο οποίος δεν θα πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις και τους όρους του «αναπτυξιακού» σχεδίου, που δεν θα μπορεί να δανειστεί από τις τράπεζες, θα καταλήξει υπάλληλος των μεγάλων ξένων επενδυτών που θα έρθουν και θα ελέγχουν κάθε πτυχή της επιχειρηματικότητας της χώρας. Και τότε, δεν θα δούμε ποτέ τα κόκκινα δάνεια αυτών των επιχειρηματιών να εξυπηρετούνται.

Από κει και πέρα, θα δίνεται δυνατότητα μόνο σε συνεταιρισμούς και άλλα τέτοια φαιδρά και αποτυχημένα σχήματα, να αναπτύξουν μια κάποια δραστηριότητα, και η οποία θα περνάει πάντα μέσα από το κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και των δικών του δημάρχων, για να πάρει έγκριση.

Όπως προκύπτει λοιπόν, εκεί στη κυβέρνηση δεν είναι μόνο άσχετοι, όπως έχουν αποδείξει σε πολλές πτυχές της πολιτικής και της οικονομίας, αλλά είναι και επικίνδυνοι.