Αναφορές σε Ελλάδα και Κύπρο στο νέο αμυντικό δόγμα του Ισραήλ

Η Κύπρος και η Ελλάδα περιλαμβάνονται στις χώρες με τις οποίες το Ισραήλ θα πρέπει να προωθήσει συμμαχίες. Η θέση αυτή καταγράφεται στο νέο αμυντικό δόγμα του Ισραήλ, το οποίο διαφοροποιείται λαμβάνοντας υπόψη τα ενεργειακά αποθέματα, αλλά και ευρύτερα τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. 

Σύμφωνα με ρεπορταζ στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος», είναι αξιωσημείωτο ότι ενώ η Κύπρος και η Ελλάδα αναφέρονται ονομαστικά, δεν υπάρχει ο,τιδήποτε για την Τουρκία, με την οποία το Ισραήλ πριν μερικά χρόνια είχε ιδιαίτερη στρατιωτική συνεργασία και προχωρούσαν και σε κοινά εξοπλιστικά προγράμματα. Αντίθετα, η Τουρκία παρουσιάζεται ως μία από τις πηγές προβλημάτων για το Ισραήλ.

Ως προς τον βαθμό σημασίας, που δίνει το Ισραήλ στην ανάπτυξη των σχέσεών του με την Κύπρο και την Ελλάδα, καταγράφεται στη μελέτη που αναφέρεται στο νέο αμυντικό δόγμα της χώρας: «Η Μεσόγειος Θάλασσα αποτελεί τη σανίδα σωτηρίας που συνδέει το Ισραήλ με την Ευρώπη και την Αμερική». 

Ακολούθως, γίνεται αναφορά στα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια με την ανακάλυψη των υδρογονανθράκων. Συγκεκριμένα, σημειώνεται πως αυτά τα νέα δεδομένα «επιβάλλουν μια αναθεώρηση της θαλάσσιας περιοχής σε συνάρτηση με την άμυνα του Ισραήλ». 

Υπογραμμίζεται πως η ανακάλυψη αποθεμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ και ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επιβάλλουν την προστασία αυτών των στρατηγικών αποθεμάτων. 

Σημειώνεται περαιτέρω πως πέραν της ικανότητας του Ισραήλ να αμύνεται επί του εδάφους και να προστατεύει το κράτος του, χρειάζεται σήμερα και ένα πρόσθετο ισχυρό στοιχείο, που είναι η ανάπτυξη στρατηγικών σχέσεων. Σε αυτές τις σχέσεις προεξέχουσα θέση έχουν οι περιφερειακές συμμαχίες, στις οποίες περιλαμβάνονται τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα.

Στο νέο αμυντικό δόγμα του Ισραήλ τονίζεται πως τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί άρδην τα τελευταία 60 χρόνια, δηλαδή από τότε που σχεδιάστηκε το πρώτο ανάλογο δόγμα για το Κράτος του Ισραήλ. 

Σημειώνεται πως «οι απειλές και οι προκλήσεις που παρουσιάζονται από τις περιφερειακές αναταράξεις, η κρίση στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία και η περίπλοκη πραγματικότητα, που προέκυψε μετά τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης, επιβάλλουν στο Ισραήλ να επιχειρήσει και να αναζητήσει νέες ευκαιρίες για τη δημιουργία συμμαχιών με άλλες χώρες στη Μέση Ανατολή και εκτός αυτής, στα Βαλκάνια και την Ανατολική Αφρική».

Στη συνέχεια καταγράφονται με σαφήνεια οι τρεις στρατηγικοί τομείς, για τους οποίους μπορεί το Ισραήλ να αναζητήσει συμμάχους. 

Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Τρεις στρατηγικοί τομείς μπορεί να εντοπιστούν όπου το Ισραήλ θα ενδιαφερόταν να προωθήσει επίσημες και ανεπίσημες συμμαχίες. Στην Ανατολική Μεσόγειο, Ελλάδα, Κύπρος και άλλες βαλκανικές χώρες. Στη Μέση Ανατολή – Σαουδική Αραβία και κάποιες χώρες του Κόλπου. Τέλος, στη Ανατολική Αφρική, Αιθιοπία, Κένυα, Νότιο Σουδάν και Ουγκάντα (οι χριστιανικές ανατολικοαφρικανικές χώρες, που απειλούνται από τους φανατικούς Ισλαμιστές)».