Αλλάζουν τροπάρι οι τράπεζες
Το πραγματικό τους πρόσωπο δείχνουν οι τραπεζίτες, οι οποίοι πλέον – όπως διαβάζουμε – ζητούν απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Αναρωτιέται κανείς τι συνέβη και οι τραπεζίτες άλλαξαν ξαφνικά τη στάση τους, καθώς αυτοί οι ίδιοι ήταν που πριν από λίγο καιρό έλεγαν ότι δεν επιδιώκουν πλειστηριασμούς ακινήτων. Οι ίδιοι ήταν που αντιδρούσαν στις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Οργανισμού Στήριξης (SSM) εμφανίζοντας ως λογικό επιχείρημα ότι θα γεμίσει ξαφνικά με χιλιάδες ακίνητα η αγορά ακινήτων η οποία είναι ήδη πολύ πεσμένη και ο μεγάλος αριθμός ακινήτων προς πώληση ξαφνικά, θα ρίξει κι άλλο τις τιμές, με αποτέλεσμα να μην έχουν τα απαιτούμενα κέρδη, αλλά πολύ χαμηλότερα. Τι συνέβη λοιπόν και οι τραπεζίτες άλλαξαν ξαφνικά τη στάση τους;.
Η απάντηση είναι ότι οι επιδόσεις τους στη διαχείριση των κόκκινων δανείων έχει άμεση σχέση με την αξιολόγηση που τόσο διακαώς επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση να είναι θετική για την ελληνική οικονομία.
Έτσι, και καθώς η ΕΚΤ πιέζει τις ελληνικές τράπεζες για καθορισμό στόχων, με βάση πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, φαίνεται ότι ήδη η Eurobank και Πειραιώς έχουν θέσει πιο αισιόδοξους στόχους και η Εθνική και Alpha bank πιο συντηρητικούς. Διαβάζουμε λοιπόν ότι στην τελική φάση για τον προσδιορισμό των 12-13 στόχων βρίσκονται οι τράπεζες και η Τράπεζα της Ελλάδος για τα προβληματικά δάνεια. Κι αυτό καθώς τα συνολικά προβληματικά ανοίγματα των τραπεζών φθάνουν τα 110-111 δις ευρώ. Αλλά η ΤτΕ θα αξιολογήσει τα δεδομένα και φαίνεται να προσανατολίζεται υπέρ ενός κοινού μέσου όρου, κι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν χαμηλότερα οι στόχοι από Eurobank και Πειραιώς.
Υπό αυτή τη κατάσταση, φαίνεται πώς τινάζεται στον αέρα η πρόθεση της κυβέρνησης να μην θέλει να ανοίξει το θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Όμως ασκούνται ισχυρές πιέσεις από τον μόνιμο εποπτικό μηχανισμό SSM στις ελληνικές τράπεζες ώστε να επιταχύνουν τους πλειστηριασμούς. Οπότε, ή η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά – όπως είναι και το πιθανότερο – αυτές τις πιέσεις του SSM, αλλά παραμύθιαζε τον κόσμο με δηλώσεις των υπουργών της, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, ότι θα προστατευθεί η κύρια κατοικία, είτε δεν γνώριζε και άρα είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς δείχνει ότι δεν μπορεί να έχει σχέδιο για τα κόκκινα δάνεια, αλλά κάνει ότι της επιβάλλουν οι δανειστές.
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται από την αλλαγή της στάσης των τραπεζιτών και τις πιέσεις της ΕΚΤ και του SSM για απελευθέρωση των πλειστηριασμών, είναι πολλά και επιτακτικά. Οι τραπεζίτες διαρρέουν ότι η άμεση έναρξη των πλειστηριασμών μόλις λήξουν κινητοποιήσεις των δικηγόρων σημαίνει ότι σε πρώτη φάση θα βγάλουν σε πλειστηριασμό επαγγελματικά και βιομηχανικά ακίνητα. Αυτό αναμένεται να συμβεί άμεσα τις αμέσως προσεχείς εβδομάδες με τη λήξη των κινητοποιήσεων των δικηγόρων. Σκοπός των τραπεζιτών, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, δεν είναι οι μαζικοί πλειστηριασμοί, με συνέπεια να βγουν προς πώληση από τις τράπεζες 50.000 βιομηχανικά ακίνητα. Σκοπός τους είναι να βγάλουν σε πλειστηριασμό και προς πώληση περί τα 300 ή 500 ακίνητα. Όσον αφορά στη πρώτη κατοικία, που η κυβέρνηση υποτίθεται ότι θέλει να προστατέψει, οι τραπεζίτες διαμηνύουν ότι η ΕΚΤ και ο SSM είναι ξεκάθαροι και έχουν ζητήσει να μην υπάρξει καμία εξαίρεση και ότι όποιες εξαιρέσεις υπάρχουν θα έχουν αποκλειστικά προσωρινό χαρακτήρα. Όπως επισημαίνουν επίσης, θεωρείται από δύσκολο έως ακατόρθωτο να επιτευχθούν στόχοι όπως τριετές «πάγωμα» στη δυνατότητα πώλησης δανείων που αφορούν πρώτη κατοικία, καταναλωτικά δάνεια έως 20.000 ευρώ, δάνεια που έχουν ενταχθεί στο ν.3869/2010 (Κατσέλη) και στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα και δάνεια με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Πρόκειται για στόχους που έχει θέσει η κυβέρνηση και οι οποίοι εκτείνονται επίσης στα δάνεια προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπου επιδιώκεται να μην μπορούν να πωληθούν δάνεια μικρομεσαίων έως 500.000 ευρώ, καθώς και δάνεια μικρών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών έως 100.000 ευρώ. Όμως, υπό το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, φαίνεται πως πολύ δύσκολα θα πρέπει να αναμένεται η παραμικρή εξαίρεση ή κάποια μεγάλη χρονική αναβολή από ένα αυστηρό πλαίσιο διαχείρισης, το οποίο θα ανοίγει άμεσα τη δυνατότητα πωλήσεων δανείων σε funds.