Αληθινές ιστορίες στις σχολικές αίθουσες. Η Ράισα τόσκασε

-«Ένας μεσόκοπος άντρας γύρω στα πενήντα, με φθαρμένα ρούχα και ένα μαύρο σακάκι, μπήκε μέσα. Έμοιαζε ξένος. Κοίταζε γύρω του σαν χαμένος, δεν τον είχα ξαναδεί στο σχολείο».

«Καλημέρα σας, είστε ο πατέρας της Ράισα;» ρώτησα βιαστικά.

«Όχι, ο θείος της…» μου διευκρίνισε διστακτικά. «Η Ράισα αγνοείται από χθες το βράδυ» πρόσθεσε χαμηλόφωνα, κοιτάζοντας κάτω.

-«Εμείς ειδοποιήσαμε το ‘Χαμόγελο του παιδιού’ . Μόνο αυτοί δέχτηκαν να το αναρτήσουν, δεν έχουν περάσει 24 ώρες από την ώρα που χάθηκε. Η Αστυνομία δεν θέλει να ανακατευτεί ακόμη», είπε.

-«Να πάτε στην Αστυνομία, να τους πείτε ότι έχουμε επικοινωνία μαζί της, και να τους δώσετε το προφίλ της ανιψιάς σας», ΄μικρή αλήτισσα΄, τον παρότρυνα. «Θα τους πάρω τηλέφωνο κι εγώ».

Τα παραπάνω περιγράφονται στο βιβλίο του συγγραφέα –εκπαιδευτικού «Η Ράισα το ‘σκασε» (εκδόσεις Πηγή), και αποτελούν ένα μόνο μικρό δείγμα των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι δάσκαλοι και καθηγητές στις σχολικές αίθουσες και στα προαύλια των σχολείων…

Η πρόσφατη περίπτωση μαθητών σχολείου στην Καλαμαριά που έκαναν κατάληψη για να απομακρύνουν συμμαθητή τους με επιθετική συμπεριφορά, συμμορίες μαθητών που …αφαιρούν αντικείμενα μέσα από τα σχολεία, επικίνδυνα ιντερνετικά παιχνίδια, όπως αυτό της «μπλε φάλαινας» που οδήγησε μαθητές σε ακραίες και επικίνδυνες πράξεις , συμμορίες ανηλίκων που μοιράζουν ναρκωτικά έξω από τις σχολικές αυλές,  μαθήτριες που στην Ελλάδα και στην Ιταλία πηδάνε από παράθυρα εξαιτίας του σχολικού εκφοβισμού, αλλά και νέες πραγματικότητες μιας σύνθετης πολυπολιτισμικής κοινωνίας που αναπτύσσεται στο σχολικό περιβάλλον ,δημιουργούν όλο αυτό το «πάζλ» των πολυεπίπεδων, πολύπλοκων καταστάσεων που καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί.

«Αυτές οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, επιβαρύνουν ιδιαίτερα την οικογένεια που έχει, εκ των πραγμάτων, ως κύριο μέλημα  να εξασφαλίσει τα προς το ζείν. Μοιραία λοιπόν τα παιδιά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και το σχολείο έρχεται να «κλείσει» αυτή την τρύπα, κάτι το οποίο δεν ήταν, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, η κύρια προσφορά του» , λένε οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί. Ο εκπαιδευτικός συχνά παίρνει το ρόλο του πατέρα, που πολλές φορές δεν υπάρχει, της μάνας, που ξενοδουλεύει μέχρι αργά το βράδυ, και του συμβούλου, που προσπαθεί να καλύψει το ψυχολογικό κενό που δημιουργείται στο παιδί.

Η ιστορία της Ράϊσα και της ξαδέλφης της που περιγράφεται στο βιβλίο του Γιώργου Κεραμιδά, αποτελεί μία ακόμη αφορμή για να μιλήσουμε ανοιχτά για μια σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί καθημερινά. Το πώς την αντιμετωπίζουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων των εκπαιδευτικών «ποσοστό 3-8% συναδέλφων καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε κορυφωθεί το κύμα των  παραιτήσεων. Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των πρωτοδιόριστών (23-25 ώρες)  πρέπει να υποστηριχθεί με συμβουλευτικές δομές. Όμως το…mentoring επαφίεται στην καλή διάθεση των παλαιότερων συναδέλφων . Η θέσπιση  του θεσμού του Σχολικού Ψυχολόγου είναι μια θετική κίνηση , ωστόσο θα πρέπει να επεκταθεί εκτός από τα ΕΠΑΛ και σε όλες τις εκπαιδευτικές δομές ».

Βιογραφικό Γιώργου Κεραμιδά

Ο Γιώργος Κεραμιδάς σπούδασε στη Νέα Υόρκη, από όπου πήρε πτυχίο στη Φυσική και μεταπτυχιακό στη Φυσική και την Ηλεκτρολογία. Από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, πήρε ειδίκευση στη Γνωσιακή Επιστήμη, με έμφαση στις θεωρίες μάθησης. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη Συμβουλευτική Ευαίσθητων Ομάδων και την Προσωπική Ανάπτυξη , παρακολουθώντας μαθήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σεμινάρια και διαλέξεις.

 

Εργάστηκε επί σειρά ετών ως Τεχνικός Σύμβουλος και αργότερα ως υπεύθυνος του Τεχνικού Τμήματος , επιβλέποντας έργα τηλεματικής και ΕΠΕΤ του 2ου ΚΠΣ για τον ιδιωτικό τομέα.

Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής Πληροφορικής. Έπειτα ως υπεύθυνος  ΠΛΗΝΕΤ της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α Αθήνας, επόπτευε τα εργαστήρια πληροφορικής της Διεύθυνσης.

Οργάνωσε πλήθος σεμιναρίων, ενώ συντόνισε και διηύθηνε την επιμόρφωση των καθηγητών Πληροφορικής της Α Αθήνας στο μέτρο 4.1 της ΚτΠ.

Τα τελευταία χρόνια διετέλεσε Διευθυντής σε γυμνάσιο όπου εισήγαγε πλήθος καινοτόμων προγραμμάτων, όπως «Συνεργατική Μάθηση», «WRS Robotics», «LEGO Mindstorms», «Σεμινάρια διδακτικής και προσωπικής ανάπτυξης», hip-hop, μαγειρική, αλλά και προγράμματα σίτισης για ευπαθείς ομάδες της περιοχής.