Αυτοκρατορίες χτίζουν τράπεζες και distress funds πάνω στην άγνοια των πολιτών

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Άγνοια έχει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών διεθνώς γύρω από τις καταθέσεις, τους τόκους και τα επιτόκια. Αυτό εκμεταλλεύονται τραπεζικό σύστημα και τα κοράκια των distress funds για να αρπάξουν την ακίνητη περιουσία των δανειοληπτών και να χτίσουν τις αυτοκρατορίες τους. Δανειολήπτες και καταθέτες είναι απροστάτευτοι απέναντι στους μεγαλοκαρχαρίες του τραπεζικού συστήματος, καθώς οι κυβερνήσεις τους έχουν αφήσει ελεύθερους να αλωνίζουν εις βάρος του ευρωπαίου πολίτη.

Η άγνοια των ευρωπαίων πολιτών προκύπτει, σύμφωνα με τον Economist από ένα κουίζ που έκανε η
Standard and Poor’s σε 150.000 πολίτες διεθνώς για τις καταθέσεις. Από την έρευνα προκύπτει ότι οι σκανδιναβοί είναι αυτοί που εμφανίστηκαν να διαθέτουν τις περισσότερες οικονομικές γνώσεις. Όπως διαπιστώθηκε, μόνο το ένα τρίτο από τους 150.000 καταθέτες απάντησαν σωστά σε τρεις από τις πέντε ερωτήσεις.

Οι Σκανδιναβοί εμφανίστηκαν να έχουν τις περισσότερες οικονομικές γνώσεις: Το 70% ήταν σε θέση να απαντήσει σε τρεις ερωτήσεις σωστά. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους Αλβανούς ήταν 15%. Ενώ η εκπαίδευση παίζει μεγάλο ρόλο στον καθορισμό των χρηματοοικονομικών γνώσεων ωστόσο ο ρόλος του ΑΕΠ είναι σημαντικός γιατί όσο πιο πλούσια είναι μια χώρα τόσο καλύτερα εκπαιδευμένους πολίτες διαθέτει. Στις ανεπτυγμένες χώρες, η γνώση ακολουθεί ένα σχήμα U δηλαδή καμπύλη, με τους μεσήλικες να διαθέτουν τις καλύτερες επιδόσεις στις έρευνες της χρηματοπιστωτικής γνώσης από τους νέους. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η οικονομική παιδεία είναι μεγαλύτερη μεταξύ των νέων, οι οποίοι έχουν λάβει συνήθως περισσότερη εκπαίδευση. Η έρευνα, που είναι η μεγαλύτερη του είδους της, επιδεικνύει ένα εντυπωσιακό χάσμα μεταξύ των χρηματοοικονομικών γνώσεων μεταξύ των πολιτών διαφορετικών χωρών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η εκπαίδευση και η γνώση παίζουν σημαντικότατο ρόλο στην αντίληψη του τραπεζο-οικονομικού συστήματος, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στη χώρα μας η εκπαίδευση είναι έρμαιο της κάθε κυβέρνησης. Αποτέλεσμα είναι ο πολίτης να μην μπορεί να προστατευτεί απέναντι στον λαβύρινθο του τραπεζικού συστήματος, τον οποίο αντιμετωπίζει εντελώς ολομόναχος. Κι έτσι φτάνει να είναι αναγκασμένος πολλές φορές να εμπιστευτεί τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες όμως, αντί να τον βοηθούν να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, αντίθετα τον παγιδεύουν μέσα σε ένα λαβύρινθο νόμων και άρθρων, πολλά από τα οποία κρύβουν μυστικές παγίδες. Ο απροστάτευτος δανειολήπτης καλείται να αντιμετωπίσει μόνος του ένα χαοτικό και δαιδαλώδες σύστημα που σκοπό έχει μόνο την αύξηση των κερδών των τραπεζών και όχι τη προστασία της ακίνητης περιουσίας του δανειολήπτη. Κι όταν πια δεν μπορεί να πληρώσει τη δόση του, τότε έχει να αντιμετωπίσει πλειστηριασμούς και την απώλεια του σπιτιού ή της επιχείρησής του, στο όνομα της εξυγίανσης των τραπεζών και της προστασίας τους από τα κόκκινα δάνεια.