Κρούγκμαν: Το Grexit δεν είναι ο δρόμος προς την κόλαση για την Ελλάδα

Την θέση του ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα βοηθούσε τη χώρα να ορθοποδήσει, επαναλαμβάνει σε άρθρο του στους New York Times ο βραβευμένος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.

Με αφορμή τη στήλη του Αμερικανού οικονομολόγου Λάρι Σάμερς που προειδοποιεί ότι η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται στα πρόθυρα του να γίνει ένα «αποτυχημένο κράτος», ο Κρούγκμαν σχολιάζει στη στήλη του στην εφημερίδα ότι, ακόμα κι αν δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, αυτό δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με ολοκληρωτική καταστροφή.

«Αυτό που σκιαγραφεί ο Σάμερς είναι ένα σενάριο κατά το οποίο οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν και μαζί τους θα πάρουν και την οικονομία. Αλλά τι θα συμβεί αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ και εισαγάγει το δικό της νόμισμα για να τρέχει το ρευστό;», αναρωτιέται ο νομπελίστας οικονομολόγος για να απαντήσει στη συνέχεια:

«Σίγουρα θα υπάρξει μια απότομη υποτίμηση, η οποία θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Αλλά θα ακολουθήσει υπερπληθωρισμός; Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα – πράγμα που σημαίνει ότι, ακόμα και με μέτρια οικονομική ανάκαμψη, δεν θα χρειάζεται να τυπώνει χρήμα για να πληρώνει τους λογαριασμούς της. Και η υποτίμηση θα μπορούσε όντως, υπό προϋποθέσεις, να προωθήσει την ανάκαμψη».

«Γνωρίζω ότι πολλοί λένε ιστορίες για άμεση κατάρρευση εξαιτίας της αδυναμίας αγοράς πρώτων υλών, πλήρη αποτυχία στις εξαγωγές κλπ.», συνεχίζει ο Κρούγκμαν. «Ίσως έχουν δίκιο. Δεν μπορώ όμως να σκεφτώ ιστορικά παραδείγματα που να ταιριάζουν με αυτήν την ιστορία. Στην πραγματικότητα, όλοι οι υπερπληθωρισμοί που ξέρω έχουν να κάνουν με κυβερνήσεις υπερβολικά αδύναμες να συλλέξουν φόρους, και είτε θέλετε το πιστεύετε είτε όχι, σε αντίθεση με ό,τι έχετε ακούσει αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα».

«Επομένως, ακόμη κι αν η Ελλάδα περάσει τη γραμμή τις επόμενες ημέρες, ίσως και να υπάρχει μια άλλη έξοδος από τον δρόμο προς την κόλαση. Και σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο το ευρωπαϊκό πρόβλημα θα στρεφόταν στον άξονά του, όπως λέει ο Wolfgang Munchau, και θα εστίαζε πλέον στην αντιμετώπιση της προφανούς αναστρεψιμότητας του ευρώ», καταλήγει ο διακεκριμένος οικονομολόγος.