Αγοράζουμε στις τράπεζες το σχοινί για να μας κρεμάσουν!

Ο παραλογισμός και η επιβεβαίωση ότι στην Ελλάδα η τραπεζοκρατία ζει και βασιλεύει και επί της «πρώτη φορά αριστερής» σημερινής κυβέρνησης.  Ο ελληνικός λαός μπαίνει εγγυητής στις διαρκώς ογκούμενες δανειακές υποχρεώσεις των τραπεζών, αλλά ο ίδιος, δεν «βλέπει» κυριολεκτικά ούτε ένα ευρώ να επιστρέφει σε αυτόν, με την μορφή της τόνωσης της οικονομίας από τον τραπεζικό τομέα!.

 

Καθώς διαρκεί και εντείνεται η αβεβαιότητα σχετικά με το ελληνικό χρέος και προκειμένου να μην κινδυνεύσει η πιστοληπτική ικανότητα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος από τη συνέχισή της, οι συστημικές τράπεζες δανείζονται συνεχώς νέο χρήμα , είτε από το ευρωσύστημα είτε μέσω ομολογιακών δανείων.

 

Μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2015, οι εγχώριες συστημικές τράπεζες εξέδωσαν 43,8 δισεκατομμύρια ευρώ σε ομολογιακά δάνεια, ενώ αν υπολογίσουμε και το σύνολο των υποχρεώσεών τους σήμερα προς το ευρωσύστημα, τότε το χρέος των εγχώριων τραπεζών ξεπερνά αυτή τη στιγμή τα 158,8 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που ισούνται σχεδόν με το 90% του ελληνικού ΑΕΠ.

 

Εγγυητής σε αυτά τα νέα δάνεια, όπως και σε όλα τα προηγούμενα, αποτελεί το ελληνικό Δημόσιο. Δηλαδή, ο Έλληνας φορολογούμενος. Πράγμα που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι ο καθένας από εμάς θα κληθεί να καλύψει αυτό το χρέος, είτε απευθείας, μέσω της μετατροπής του τραπεζικού χρέους σε δημόσιο, όπως έγινε με την προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση, είτε διαμέσου bail in, όπου οι καταθέτες και οι κάτοχοι τραπεζικών ομολόγων θα υποχρεωθούν σε «κούρεμα» κεφαλαίων ή τίτλων, προς όφελος των τραπεζών.

 

Ο βασικός συλλογισμός Ελληνικών κυβερνήσεων και δανειστών γι αυτή την πρωτοφανή εύνοια προς την εγχώρια τραπεζοκρατία, ήταν, σε όλη τη διάρκεια των μνημονίων, το επιχείρημα «να μείνει ‘’αμόλυντος’’ ο τραπεζικός τομέας, ώστε να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη, ‘’ρίχνοντας χρήμα στην αγορά’’».

 

Την πραγματική εικόνα, βεβαίως, του τι ακριβώς κάνει το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα, όσον αφορά την τροφοδότηση της αγοράς με χρήμα, την ξέρουμε όλοι: δάνεια «με το σταγονόμετρο» και επαχθέστατους, τοκογλυφικούς όρους αποπληρωμής, καθώς κι ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις προς κυβέρνηση και εξωτερικό παράγοντα για χαλάρωση του όποιου καθεστώτος προστασίας των δανειοληπτών. Αυτό το τελευταίο, δε, με το επιχείρημα, ότι κινδυνεύει να καταρρεύσει ο τραπεζικός τομέας αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις έναντι των δανειζόμενων, που, όμως, όπως είδαμε, είναι στην ουσία οι εγγυητές των δανείων των τραπζεών!

 

Δεν είναι λοιπόν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι, με αυτή τη «φόρμουλα», ο ελληνικός λαός «αγοράζει» για λογαριασμό των τραπεζών το σχοινί με το οποίο μετά οι τράπεζες θα τον «κρεμάσουν»!

 

Νομίζουμε πως ακόμη και ο Νασταρδίν Χότζας θα υποκλινόταν ενώπιον αυτής της «σύλληψης»…

 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr