Διαβεβαιώσεις Ρωμανιά από Θεσσαλονίκη: «Καμία μείωση σε κύριες και επικουρικές συντάξεις»

Οποιαδήποτε μείωση σε κύριες και επικουρικές συντάξεις αποτελεί «κόκκινη γραμμή», τόνισε ο γενικός γραμματέας κοινωνικής ασφάλισης Γιώργος Ρωμανιάς σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, προσθέτοντας ότι δεν πρόκειται να ανατραπούν θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

 

Όπως επανέλαβε, πληθυσμιακές ομάδες που έχουν θεμελιωμένο συνταξιοδοτικό δικαίωμα, όπως μητέρες με ανήλικα παιδιά, υπαγόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ΑΜΕΑ και ασφαλισμένοι προ του 1983, δεν πρόκειται να θιγούν.

 

Ο κ. Ρωμανιάς σημείωσε ότι στο λεγόμενο «mail Χαρδούβελη» προβλέπονταν ανατροπές για αυτές τις ομάδες. «Εμείς λέμε ότι κόκκινη γραμμή είναι για εμάς, καμία από αυτές τις ομάδες, τις συγκεκριμένες, να μη χάσει τη θεμελίωση του δικαιώματος της», τόνισε.

 

Ο κ. Ρωμανιάς πρόσθεσε ότι, όταν μιλάμε για το ασφαλιστικό, πρέπει να προσεγγίζουμε το ζήτημα από δύο σκοπιές, δηλαδή, στο τι γίνεται σήμερα και στο τι θα γίνει στο μέλλον.

 

Όπως διαβεβαίωσε, η ρευστότητα είναι εξασφαλισμένη και δεν υπάρχει κίνδυνος να μην πληρωθούν οι συντάξεις για τα επόμενα χρόνια.

 

«Στο δεύτερο ζήτημα, λόγω του PSI κυρίως, εκεί πράγματι έχουμε πρόβλημα» διευκρίνισε και πρόσθεσε ότι θα υπάρξουν ρυθμίσεις, τόσο βραχυπρόθεσμα, ως τον Ιούνιο, με κατάργηση, ή αντικατάσταση «αναχρονιστικών» και «αντικοινωνικών» διατάξεων, που θα δώσουν ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους και συνταξιούχους, όσο και μετά τον Ιούνιο, για την εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.

 

Ανάμεσα στις παρεμβάσεις που δρομολογούνται ως τον Ιούνιο είναι η κατάργηση της ρύθμισης για ασφαλισμένους του ΙΚΑ, που διαθέτουν τα απαιτούμενα ένσημα (π.χ. εννέα χιλιάδες), αλλά τους λείπουν, λόγω ανεργίας, την τελευταία πενταετία ελάχιστα από τα προβλεπόμενα εκατό ένσημα κατά έτος, για να βγουν στη σύνταξη (ν. 1846/51).

 

Μετά τον Ιούνιο, από τον Σεπτέμβριο, όπως ανέφερε ο κ. Ρωμανιάς, θα γίνει προσπάθεια για την μακροπρόθεσμη ενίσχυση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, ώστε σε βάθος σαρανταετίας να μπορεί να παρέχει αξιοπρεπείς συντάξεις, με χρηματοδότηση του συστήματος από πόρους, μέσω του ανακοινωθέντος «ταμείου εθνικού πλούτου και κοινωνικής ασφάλισης» και από άλλες, εικοσιτέσσερις καταμετρημένες μέχρι στιγμής, υπό διερεύνηση, νέες πηγές χρηματοδότησης.