Ανέμελα στο χάος…

Λίγα δράμια λογικής να διαθέτεις και λίγη, ελάχιστη απόσταση από την ελληνική πραγματικότητα και πολιτική πρακτική να κρατήσεις, δε θα δυσκολευτείς ιδιαίτερα να διαπιστώσεις πως η χτεσινή «συζήτηση» στην ολομέλεια της Βουλής: α) ήταν παντελώς αχρείαστη, β) αποτέλεσε άσκηση κομματικής γυμναστικής για όλες τις πτέρυγες και κυρίως γ) έδωσε σαφείς εξηγήσεις για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, χωρίς η πολιτική μας ελίτ να πράξει το… πατριωτικό της καθήκον.

Φανταστείτε την εικόνα, όχι και τόσο ξένη προς τα ήθη μας: μέσα στην εντατική κάποιος δίνει μάχη να κρατηθεί στη ζωή και έξω από το θάλαμο συγγενείς αντιμάχονται για το ποιος φταίει περισσότερο. Κι ενώ ο γιατρός ήδη έχει ξεκινήσει την επέμβαση (καλή, κακή, έχει ξεκινήσει), άλλος προτείνει κάτι θεραπευτικές μεθόδους από το Περού και τη Βενεζουέλα, άλλος μεγάλα ερευνητικά κέντρα της Δύσης και άλλος βότανα που του έμαθε η γιαγιά του.

Κουβέντα να γίνεται! Γιατί τα μόνα που θα μπορούσαν να κάνουν είναι είτε να περιμένουν τα αποτελέσματα της επέμβασης, είτε να μπουν μέσα και να πετάξουν έξω το γιατρό. Ο κίνδυνος σε κάθε περίπτωση είναι να τους μείνει ο ασθενής στα χέρια, διότι κάθε ιδέα ευπρόσδεκτη, αλλά στην ώρα της. Ο άνθρωπος πεθαίνει και πεθαίνει τώρα, όχι αύριο ή την άλλη εβδομάδα!

Αλλά τους πολιτικούς δεν τους ενδιαφέρει μια ουσιαστική συζήτηση και ανάλυση των παθογενειών, των συνθηκών και της διαδρομής που πρέπει να ακολουθηθεί, αλλά μονάχα η μονομαχία στα μαρμαρένια αλώνια του ναρκισσευόμενου πολιτικαντισμού, της ζωηρής ατάκας και των αβαθών εντυπώσεων.

Ως εκ τούτου ο ασθενής έχει ελπίδες μονάχα αν ο γιατρός έχει πάρει το κατάλληλο «φακελάκι» ή αν η περίπτωσή του προορίζεται για ανακοίνωση σε κάποιο ιατρικό συνέδριο…

Τάσος Ρέτζιος – Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr