FT: Το πραγματικό πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα
Σύμπτωμα και όχι αιτία της μεγαλύτερης ασθένειας της ευρωζώνης αποτελεί, σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μούνχαου, η Ελλάδα. Και παρότι, ως λεπτομέρειες, η λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμόσει η Αθήνα αλλά και οι σχέσεις Τσίπρα – Μέρκελ έχουν τη σημασία τους, αποτρέπουν ώστε να φανεί η μεγαλύτερη εικόνα: τις ανισσοροπίες εντός του ευρώ.
«Η συνάντηση την προηγούμενη εβδομάδα με τη Γερμανίδα καγκελάριο έφερε κάποια ηρεμία που ήταν απαραίτητη μετά την πρόσφατη “τοξική” ρητορική. Σε ό,τι αφορά τη μεγαλύτερη εικόνα όμως, αυτά είναι λεπτομέρειες», σχολιάζει ο αρθρογράφος προσθέτοντας πως αυτές δεν προσθέτουν κάτι στις «ουσιώδεις ανισορροπίες» που έχουν κάνει τη ζωή αβάσταχτη για πολλούς Ευρωπαίους.
Μπορεί να περιγράψει κανείς με πολλούς διαφορετικούς τρόπους αυτές τις ανισορροπίες.
Ως τον πιο απλό τρόπο για να περιγράψει αυτές τις ανισσοροπίες, είναι να κοιτάξει κανείς τις τιμές στα supermarket της Γερμανίας ή άλλων χωρών της νότιας Ευρώπης. Εκεί θα δει ότι το ίδιο ευρώ έχει πολύ διαφορετική αγοραστική αξία σε κάθε χώρα.
«Αυτό δεν είναι συγκρίσιμο με τη διαφορά τιμών που θα συναντήσει κανείς στη Νέα Υόρκη. Στην ευρωζώνη, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι τιμές είναι χαμηλότερες στις χώρες υψηλότερου εισοδήματος του ευρωπαϊκού βoρρά και όχι στις χώρες χαμηλότερων εισοδημάτων του Νότου. Κάτι δεν πάει καλά εδώ», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Μία πιο τεχνική αποτύπωση των εσωτερικών ανισορροπιών είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η Γερμανία είχε πλεόνασμα 7,5% του ΑΕΠ τον προηγούμενο χρόνο. Η Ελλάδα έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παρά το ότι καταγράφει μία από τις πιο άγριες οικονομικές προσαρμογές στη σύγχρονη ιστορία».
Ως άλλα στοιχεία που περιγράφουν την ίδια κατάσταση ο αρθρογράφος αναφέρει την καθαρή θέση διεθνών επενδύσεων – η διαφορά μεταξύ όσων κατέχει η χώρα στο εξωτερικό και των τοποθετήσεων που έχει ο υπόλοιπος κόσμος σε αυτή τη χώρα. Ή το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, ή ακόμη και οι ανισορροπίες στο σύστημα πληρωμών της ευρωζώνης, γνωστό και ως Target 2.
Όλα λένε την ίδια ιστορία. Η ευρωζώνη έχει εκτροχιαστεί.
Ο Μούνχαου τονίζει την ανάγκη πραγματικής προσαρμογής. «Χωρίς προσαρμογή, δεν υπάρχει εναλλακτική στην κοινή οικονομική διακυβέρνηση και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιτρέπει μεταφορές από τούς φορολογούμενους στις ισχυρές χώρες προς τους πολίτες των πιο αδύναμων χωρών», υποστηρίζει ο σχολιαστής.
Εάν η ευρωζώνη διαλυόταν, με το Grexit ή με κάποιο άλλο σοκ, η προσοχή θα εστιαζόταν στο ποιος πάτησε την σκανδάλη, είτε πρόκειται για ένα λαϊκιστή πολιτικό, είτε για ένα κοινοβούλιο αποστατών ή ακόμη και για ένα ξένο επενδυτή.
Προτού παίξουμε το παιχνίδι ευθυνών όμως, μπορεί να θέλουμε να θυμηθούμε όσα δεν φαίνονται στην επιφάνεια. Να θυμηθούμε ότι η πραγματική δύναμη πίσω από όλα αυτά είναι οι ανισορροπίες της ευρωζώνης.
